LITMIR.BIZ

Скачать книгу

om hulle staan, sê: “Daar lê die Vrystaat se kastige wonderlike bakleier! Kyk watse papbroek is hy!”

      Die kinders sal hom met heldeverering in hul oë aanstaar en meer as een sal hardop en vol bewondering sê: “Sjoe, Trompie darem …”

      Trompie is nou in so ’n goeie bui dat hy besluit hy sal dan vir almal wys hoe edel hy is. Hy sal die bang en verskrikte Jorrie aan sy kraag optel en hard en streng sê sodat almal hom duidelik kan hoor: “Jorrie, jy het nou om verskoning gevra en belowe jy sal nooit weer so gemeen en agteraf wees nie. Ek vergewe jou. Hier’s my hand.”

      Dan sal Jorrie sy hand gryp en Trompie bedank. Hy sal ook ewige vriendskap aan die Boksombende se Groot-kaptein sweer. Ja-nee, hy het sy les geleer. Hy sal nooit weer ’n boelie wees nie.

      Trompie steek sy hand nou hier in sy kamer ook voor hom uit, al is Jorrie nie hier om dit te vat en te skud nie. Hy is so droomverlore, dat hy nie eens agterkom hoe verbaas sy pa en ma hom aankyk nie.

      “Wat’s dit met jou, seun?” vra sy pa skielik.

      “Hè, Pa?” Trompie keer terug van sy verbeeldingsvlug.

      “Hoekom is daar so ’n snaakse glimlag op jou gesig en hoekom hou jy jou hand so voor jou?”

      Trompie kyk verbaas na sy uitgestrekte hand. Hy gee ’n verleë laggie en wikkel sy vingers. Toe hy sien hoe vuil hulle is, laat hy sy hand vinnig sak en steek dit onder die tafel weg.

      “Ek’t sommer ’n bietjie gesit en dink, Pa weet,” probeer hy ongemaklik verduidelik.

      “Beslis nie oor skoolwerk nie,” sê sy ma glimlaggend. Sy ken haar seun. Hy het natuurlik oor iets aangenaams gesit en droom.

      “Nee, nie eintlik nie, Ma,” sê Trompie en glimlag droogweg.

      Hy wens tog so die toneeltjie wat hy in sy verbeelding gesien het, kan waar word!

      Maar hy is bevrees dit sal nie gebeur nie. As hy Jorrie aan die kraag pak, sal die ou waarskynlik sommer net begin slaan. Hy is mos ’n bobaasbakleier. En dit lyk deesdae of hy Trompie opsetlik uittart – asof hy graag teen Trompie wil baklei.

      Trompie besef dit is natuurlik omdat Jorrie dink hy sal hom wat Trompie is, maklik kan klop. Maar daai Vrystater moet oppas! Trompie bal sy vuiste.

      Nogtans, hy wil nie eintlik baklei nie. Dis nie omdat hy voel dit is verkeerd om te baklei nie. Dit is omdat hy skrikkerig is. Nie bang nie, net skrikkerig.

      Later die aand besluit Trompie hy gaan niks doen in verband met Jorrie se storie dat Orgina sy meisie is nie. Hy sal die ou nog ’n kans gee, maar as Jorrie weer iets doen wat sy naam sleg maak, sal hy hom …

      Trompie sug swaar. Hy hoop maar Jorrie hou op met sy nonsens.

      Trompie sal dit natuurlik nooit erken nie, maar hy is nie skrikkerig nie. Hy is bang, sommer baie bang. Die toekoms en die noodlot sal maar moet besluit of hy en Jorrie mekaar gaan takel, of nie.

      En dit gebeur toe baie gouer as wat Trompie verwag – sommer die volgende dag al!

      Hy sit in die klas en kom agter meer as een van die kinders kyk skelm na hom en begin dan grinnik, maar hy ignoreer dit eers. Dis mos wat hy besluit het om te doen.

      Rooie sit langs Trompie, en Dawie en Blikkies sit net agter hulle. In die ander ry oorkant Trompie sit Katrien en ’n vriendin van haar. Drie banke voor Katrien sit Orgina, die meisie wat volgens Jorrie kastig Trompie se meisie is.

      Trompie se volle aandag is vandag by sy werk. Hy hoop daar gaan niks gebeur wat hom en Jorrie mekaar laat takel nie. Hy wil vandag mooi lewe.

      Trompie doen sy bes met die wiskunde wat hulle moet doen, maar dit is ’n ingewikkelde probleem. Hy moet uitwerk hoe lank dit sal neem om ’n groot bad vol water te tap. Water uit twee krane loop gelyktydig in die bad. Die een kraan is egter groter as die ander een oopgedraai. Om dinge nog moeiliker te maak, is daar nie ’n prop in die bad nie, en die water stroom amper net so vinnig uit as wat dit inkom.

      “Dis simpelgeit. Sommer ’n mors van water,” mompel Trompie by homself. Hy dink hard, maar kan nie kop of stert van die ingewikkelde som uitmaak nie.

      Hy loer om te kyk hoe Rooie met die som vorder, maar sy vriend het die stryd lankal gewonne gegee. Hy sit en teken bobbejane in sy wiskunde-oefeningboek.

      Trompie stamp aan Rooie.

      “Hè?” fluister sy vriend.

      “Hoekom doen jy nie die som nie?”

      “Ek kan nie,” fluister Rooie en voeg by, “ek dink nie ons het al die gegewens nie.”

      Trompie lees die som weer versigtig deur. Dit lyk vir hom ook of hulle nie al die gegewens het nie.

      Rooie hou soveel van hierdie geleerde sin wat by hom uitgeglip het dat hy nou vir almal om hom vertel hulle sukkel met die som, want hulle het nie al die gegewens.

      “Bly stil en gaan aan met jou werk!” sê die jong onderwyser en kyk kwaai na Rooie.

      “Ja, Meneer,” sê Rooie en teken nog ’n bobbejaan.

      Trompie het nie ’n benul hoe om die som te doen nie, maar hy wil nie so gou moed opgee nie. Hy wil vandag mos mooi lewe.

      Hy lees die som weer aandagtig deur en is dan ook oortuig dat hulle nie al die gegewens het nie.

      Trompie steek sy hand in die lug. Die onderwyser sit by die tafel voor in die klas en doen nasienwerk. Hy kyk glad nie op nie. Trompie klap met sy vingers. Dit klink soos ’n sweepslag in die stil klas. Meer as een leerder ruk van die skrik. Trompie glimlag selfvoldaan. Jissie, wie sou nou kon dink die geluid gaan só hard wees?

      Die onderwyser kyk kwaai na Trompie.

      “Ek het al hoeveel keer gesê julle moenie julle vingers klap nie. As julle iets wil hê of vra, moet julle net julle hande opsteek.”

      Trompie dink dit is darem sowaar onregverdig. As hy net sy hand opgesteek het, sou hy die hele periode só daarmee in die lug moes gesit het.

      “Wat wil jy hê?”

      “Meneer,” sê Trompie en staan op, “ek kan hierdie som nie doen nie.”

      “Dit verbaas my nie,” sê die onderwyser smalend. “Jy let mos nooit op wanneer ek iets verduidelik nie.”

      Trompie voel dit is ’n onregverdige aantyging. Hy let darem partykeer op. En vandag het hy beslis opgelet, want hy wil mos mooi lewe.

      “Meneer, ek hét geluister – maar ek verstaan die som nie mooi nie.” Dan voeg Trompie iets by wat die onderwyser sommer baie kwaad maak: “Is Meneer seker Meneer het vir ons al die gegewens gegee?”

      “Dis my sin daardie,” mompel Rooie trots vir die kinders om hom.

      “Natuurlik het ek!” Dit lyk of die jong, onervare onderwyser sommer wil opspring en Trompie bydam. “Dink jy ek sal vir julle ’n som gee en dan nie al die gegewens verstrek nie?”

      “Nee, Meneer,” sê Trompie vinnig. “Ek het maar net gedag daar is miskien ’n foutjie in die gegewens. Dis maar al, Meneer weet.”

      “Ek maak nie sulke onnosel foute nie!” blaf die onderwyser.

      Trompie voel ’n krieweling langs sy ruggraat. Hy wil vandag mooi lewe, maar hierdie nuwe onderwyser maak dit amper onmoontlik.

      Hy kan die versoeking nie weerstaan nie en vra met ’n onskuldige gesig: “Is daar niemand in die bad nie, Meneer?”

      “Nee, hoekom sou daar wees?”

      Die jong onderwyser kyk nou aandagtig na Trompie. Hy wonder of hierdie sproetgesig met die ongekamde boskasie en die kouse wat so op sy skoene lê, besig is om met hom die gek te skeer.

      “Wel, gewoonlik ís daar mos iemand in die bad wanneer daar water in is,” verduidelik Trompie.

      “In

Скачать книгу