ТОП просматриваемых книг сайта:
Trompie Omnibus 5. Topsy Smith
Читать онлайн.Название Trompie Omnibus 5
Год выпуска 0
isbn 9780798174619
Автор произведения Topsy Smith
Жанр Учебная литература
Серия Trompie Omnibus
Издательство Ingram
Trompie, Rooie en Blikkies gluur woes na hul vriend. Dit lyk of hulle regsit om hom te karnuffel as hy te lafhartig is om saam met hulle te gaan.
“Wat is jou antwoord?” vra Trompie bars. Hy wikkel sy sproetneus op en af om Dawie goed te laat verstaan hy wat Trompie is, is nou moeilik.
“Ja.”
“Ja – wat?” Hierdie onverwagte antwoord het Trompie, Rooie en Blikkies skoon van stryk af.
“Ja, ek gaan saam kloof toe.”
“O, oukei dan,” mompel Trompie.
Rooie en Blikkies knik goedkeurend kop. Rooie brom iets van dat as Dawie nee gesê het, hy vandag iets sou gesien het wat hy nie graag sou wou sien nie.
Die vier vriende is vinnig by die tuin uit en stap kloof toe. Hulle gaan uitvind of die water in die kloof se dam al warm genoeg om te begin swem.
Trompie, Rooie en Blikkies stap voor. Hulle gesels en skerts met mekaar. Dawie is soos gewoonlik ’n paar treë agter. Hy hou homself besig deur klippe te gooi wat Boesman dan moet gaan haal.
Wanneer hy moeg hiervoor is, dink Dawie daaraan dat hy vir die ander moet vertel wat hy vandag by die skool gehoor het. Dit is iets wat Trompie raak – en daarom ook indirek die ander drie lede van die Boksombende.
Trompie, Rooie en Blikkies kyk om en loop stadiger. Dawie hardloop tot by hulle.
“Weet julle wat?” vra hy toe hy by hulle kom.
“Nee,” sê die drie tegelyk.
“Hoe moet ons weet?” vra Trompie en skud sy kop asof hy Dawie jammer kry dat hy so dom is.
“Ek het iets wat ek julle wil vertel. Dis iets oor jou, Trompie.”
Trompie se oë is op skrefies.
“So?” sê hy en sy stem klink agterdogtig. “Wat van my?”
Dawie is nie lus om sy nuus hier in die veld uit te blaker nie. Dit is ’n ernstige affêre. Hulle moet sit en die saak ordentlik bespreek.
“Kom ons gaan fort toe,” sê Dawie en begin sommer aanstap.
Die Boksombende se fort is ’n vervalle ou waenhuis in die veld, ’n entjie buite Kwaggaberg. Toe die seuns nog op laerskool was, het hulle elke dag soontoe gegaan en baie gelukkige en sorgelose ure daar deurgebring. Vandat hulle op hoërskool is, kom hulle nie meer so baie by die fort nie – net wanneer hulle voel hulle moet ’n amptelike vergadering hou.
Trompie is baie gesteld daarop dat alles by ’n amptelike vergadering “stiptelik en streng volgens die korrekte prosedure moet geskied”. Dit is ’n frase wat hy by sy pa gehoor het. Hy hou baie daarvan en gebruik dit nou weer.
“Alles moet stiptelik en volgens die korrekte prosedure geskied,” sê hy. “Ons gaan ’n amptelike vergadering hou. Dan kan Dawie vertel wat hy van my gehoor het.”
Trompie loop en wonder wat dit kan wees wat kastig so ernstig is.
“Waaroor wil jy praat?” vra Rooie vir Dawie.
“Wag tot ons in die fort is.”
“En amptelik vergadering hou,” sê Trompie streng.
“Dis reg,” sê Dawie, maar dan kyk hy na Trompie en vra: “Weet jy wat sê die mense van jou?”
Trompie skud effens uit die veld geslaan sy kop. Nee, hy weet nie wat hulle van hom sê nie, en hy sal baie graag wil weet.
“Geduld,” sê Dawie net. “Ek sal jou in die fort vertel.”
Die seuns stap nou vinniger. Hulle is nuuskierig om uit te vind wat die mense van Trompie sê.
Trompie voel ongemaklik. Hy wonder of dit iets slegs is. Hy wikkel sy neus vies op en af. Sy vuiste is gebal.
2
Wat die mense sê
In die vervalle ou waenhuis gaan sit die vier seuns op houtkissies. Trompie staar ingedagte voor hom uit. Dit is ’n amptelike vergadering van die Boksombende en hy hoop die ander drie besef hoe plegtig hierdie geleentheid is.
Trompie glo dit beïndruk sy vriende as hy so ingedagte voor hom sit en en uitstaar. Dit is egter glad nie die geval nie.
Dawie probeer om Boesman, wat naby sy kissie neergeplof het, met sy skoen te kielie. Rooie sit gemaklik en probeer weer sy tone wikkel. Blikkies sit-lê op sy kissie. Net sy sitvlak is op die kissie – sy bene is lank voor hom uitgestrek, sy voete rus op die grond terwyl sy skouers, nek en kop teen die muur leun. Sy oë is toe en sy bewegende kake is al wat wys hy slaap nie vas nie.
Trompie voel hy het nou lank genoeg stil gesit en hulle tyd gegee om diep onder die indruk van die plegtigheid van hierdie byeenkoms te kom. Hy gaan die amptelike vergadering nou amptelik open. Hy staan op.
“Manne van die Boksombende,” sê hy sedig. Dawie kielie Boesman nie meer nie. Blikkies hou aan kou, maar sit effens meer regop. Hy maak sy een oog oop en loer na Trompie. Rooie wikkel nie meer sy tone nie.
Trompie moet altyd eers tel of al die Boksombende se lede teenwoordig is.
Dit is natuurlik belaglik, want daar is maar net vier van hulle en hy kan mos sien al vier is daar, maar hy doen dit al jare lank by hul vergaderings en kan nie sien hoekom hy nou daarmee moet ophou nie. Nee, hy moet hulle tel.
Hy beduie met ’n vuil wysvinger na Blikkies, dan na Rooie, Dawie en laaste na homself. So ja, nou is hy tevrede. Al vier bendelede is teenwoordig.
“Ons is voltallig,” sê hy plegtig.
“Jissie, Trompie, jy kon dit mos gesien het sonder om ons te tel,” mompel Dawie.
“Ek het nie jou mening gevra nie!” snou Trompie hom toe. “En wat het jy my genoem?”
“Skuus, Kaptein,” mompel Dawie.
Trompie is altyd gesteld daarop dat hulle hom op ’n amptelike vergadering as Kaptein moet aanspreek. Hy het daardie eer en titel jare gelede verdien toe hulle nog maar in graad vier was en die Boksombende gestig het, deur te bewys hy hardloop die vinnigste, swem die beste, deps die meeste vrugte uit oom Stravrinos se vrugteboord, baklei die beste en spoeg die verste.
“Ons vergader vanmiddag hier,” begin Trompie dramaties, “hier onder die blou hemel, omdat een van ons glo iets op die hart het.”
Dawie dink dit is gepas om sy hand nou op sy hart te sit en hy doen dit. Hy staar strak voor hom uit.
“Probeer jy miskien snaaks wees?” vra Trompie kwaai toe hy die gebaar sien.
Nee, skud Dawie sy kop. Hy probeer nie snaaks wees nie. Hy lyk verbaas dat Trompie so iets kan vra. Hy het sy hand mos maar net op sy hart gesit. Dis al.
“Die een wat …” begin Trompie.
“Iets op die hart het,” maak Rooie sy sin klaar.
Trompie kyk agterdogtig na Rooie. Hy wonder of die ou miskien met hom – die Boksombende se Grootkaptein – probeer gekskeer, maar Rooie kyk met ’n onskuldige gesig na Trompie.
“Ja, die een wat iets op die hart het,” sê Trompie kwaai. “En ek soek nie nóg tussenwerpsels nie!”
“Watse goed?” vra Blikkies met ’n grinnik.
Trompie gluur woes na sy vriend met die kakebene wat so ritmies op en af beweeg.
Dan probeer Trompie weer. “Soos ek sê, ons vergader hier …”
“Onder die blou hemel,” maak Rooie weer sy sin klaar.
“Ja,