ТОП просматриваемых книг сайта:
Trompie Omnibus 5. Topsy Smith
Читать онлайн.Название Trompie Omnibus 5
Год выпуска 0
isbn 9780798174619
Автор произведения Topsy Smith
Жанр Учебная литература
Серия Trompie Omnibus
Издательство Ingram
Dawie sê nou hy het daar by die koshuis gehoor die kinders gaan ná studietyd almal in ’n groep dorp toe stap om inkopies te doen. Dit beteken Jorrie sal nie by die koshuis wees nie – en Trompie sal hom nie in die dorp kan bykom nie, want daar sal mos ’n onderwyser by die koshuiskinders wees.
Hierdie nuus laat Trompie beter voel. Hy kom sit weer wydsbeen en agterstevoor op die stoel.
Die Boksombende besluit vinnig hoe en waar Trompie die boelie gaan uitdaag. Aangesien dit nie vandag kan nie, moet dit môre gebeur. Môre is die groot dag!
“Stuur vir hom ’n briefie in die klas waarin jy hom uitdaag,” stel Blikkies vir Trompie voor. “Dan spreek julle af oor ’n tyd en ’n plek vir môremiddag.”
Dawie en Rooie dink dit is ’n goeie voorstel.
Trompie knik net met sy kop om te wys hy stem saam. Hy praat nou nie veel nie.
Dié middag gaan verken die vier vriende nie die grotte in die kloof nie. Dawie gaan huis toe sodat sy ma sy oog kan dokter en hom kan help om sy kop te was. Sy sal probeer om soveel moontlik van die kougom af te kry.
Hy vertel vir die ander hy gaan nie vir sy ma sê wie hom so verniel het nie. Dis onnodig. Trompie gaan die ou mos goed op sy plek sit. Trompie sluk swaar toe hy hierdie woorde hoor. Hy hoop maar net hy sal dit regkry.
Trompie is skielik haastig. Hy moet by die huis kom sodat hy sy taktiek vir die geveg fyn kan beplan. En dan wil hy nog gaan oefen ook – voetwerk en al sulke soort dinge.
4
Die geveg duisend! (2)
Trompie is dié middag en aand besonder stil by die huis.
Hy trek sy bokshandskoene aan en gaan oefen by die groot slaansak wat hy en sy vriende aan ’n boom agter in die hoek van die erf opgehang het. Hy moet fiks wees vir die groot geveg en sy reguit linker en voetwerk ’n bietjie opknap.
Trompie staan reg om die slaansak te moker. Hy kyk eers rond om te sien of niemand hom dophou nie, dan begin hy liggies voor die sak ronddans. Hy oefen nou sy voetwerk. Hy moet vinnig kan beweeg as hy Jorrie se groot, gevaarlike vuiste wil ontduik.
Ná ’n hele rukkie van koes en wegskram, besluit Trompie dat Jorrie nou al moeg is van gate in die lug slaan. Dit is tyd vir Trompie om aan te val. Hy moet Jorrie nou goed op sy plek sit.
In ’n geboë vegtershouding beweeg Trompie skuiwend nader aan die slaansak. Hy verbeel hom dit is Jorrie wat stilstaan om ’n bietjie asem te skep.
Wanneer hy binne trefafstand van die sak is, kom Trompie effens op sy tone en vlieg dan vorentoe. Hy moker die sak vinnig en hard. “Vat so!” sê hy elke keer wanneer sy vuiste in die sak wegsink.
Dit is heerlik om die slaansak so aanhoudend te peper terwyl jy jou verbeel dit is die boelie, Jorrie. Trompie mik sy houe laag op die sak – dit is mos waar Jorrie se maag is. Hy moet op die maag konsentreër. Dan sal Jorrie gou moeg raak.
Hygend en uitasem hou Trompie later op slaan. As hy Jorrie só vinnig en só hard in die maag kan aanhou slaan, gaan die ou nie lank staande bly nie.
Maar Trompie wonder skielik of hy dit met Jorrie sal regkry. Dit is maklik om ’n sak te moker wat nie terugslaan nie. Dit sal nie dieselfde wees as hy Jorrie takel nie. Jorrie gaan nie stilstaan nie. Hy sal hard terugslaan, én boonop kwaai aanval ook.
Trompie besluit hy moet maar eenvoudig net deurdruk en vir die beste hoop. Hy sal in die proses natuurlik ook ’n paar houe moet verduur, maar dit is onvermydelik. Hy moet met vinnige voetwerk van Jorrie se swaaiende vuiste wegbly. En wanneer Jorrie later moeg is (Trompie het eenkeer in ’n boksboek gelees ’n mens word moeër as jy gedurig misslaan as wanneer dit elke keer raak is), gaan hy hom takel, en die houe op sy maag laat neerreën.
Die Boksombende se Grootkaptein besluit hy gaan nie ophou baklei voor die toeskouers vir hom of Jorrie daar moet wegdra nie. Een ding is seker – hy gaan nie kopgee nie, al moet hulle hom ook met ’n ambulans daar kom haal!
Trompie voel effens beter. Hy het darem nou vir hom ’n taktiek uitgewerk. Voor hy terug huis toe gaan, voer hy eers gou weer ’n paar danspassies uit. Sy oë bly die hele tyd stip op sy pragtige boksskoene. Dis darem maar vir jou voetwerk duisend, dink hy selfvoldaan.
Dié aand sukkel Trompie om aan die slaap te raak. Sy geweldige verbeeldingskrag werk oortyd. Die een oomblik sien hy hoe stap hy as oorwinnaar uit die kring wat die seuns gevorm het, maar die volgende oomblik sien hy weer hoe hulle hom wegdra na die ambulans toe, terwyl almal kop skud en fluister: “Arme Trompie …”
Maar sê nou net – en by hierdie gedagte glimlag Trompie soet, al is sy oë styf toe soos hy probeer slaap – sê nou net Jorrie is ’n lafaard en sê hy wil nie baklei nie wanneer hy die uitdagingsbrief kry? Sê nou hy vra voor almal vir Trompie en Dawie om verskoning?
Dan sal Trompie sê: “Goed, ek vergewe jou, maar oppas as dit weer gebeur, hoor!” Dit sal mos vir almal wys hy wat Trompie is, is nie net ’n dapper vegter nie, maar ook ’n groot gees. Hy vergewe Jorrie sommer net so, en waarsku hom maar net om dit nie weer te doen nie.
Ag, as dit tog maar net kan waar word – as Jorrie tog maar net nie wil baklei nie. Dit sal wonderlik wees.
En met hierdie salige gedagte raak die bekommerde Trompie uiteindelik sag aan die slaap.
Die volgende oggend ry hy met ’n knop in sy keel skool toe. Hoe nader hy aan die skool kom, hoe vinniger klop sy hart. Rooie, Blikkies en Dawie is by hom. Hulle glimlag van oor tot oor. Vandag is die dag wat almal ’n ding gaan sien!
Daar is nie meer kougom in Dawie se hare nie, maar hy het ’n pragtige blouoog. Hy gee egter nie om nie. Vandag gaan Trompie daai Vrystater op sy plek sit! Vandag gaan Jorrie boet vir wat hy gedoen het!
Trompie wens hy kan so optimisties soos sy drie vriende wees. Hy lyk bleek en is baie bekommerd. Hy wens die geveg is al oor en verby.
By die skool praat almal van Dawie se blouoog. Die ouens (behalwe ’n paar van Jorrie se trawante) is almal vies vir Jorrie. Hy is ’n boelie. Dawie is mos baie kleiner as hy. Almal wonder wat Trompie gaan doen. Dawie is ’n lid van die Boksombende, en Trompie is mos die Grootkaptein. Hy moet Jorrie op sy plek sit!
Trompie praat nie veel nie.
Die kinders pols Rooie, Blikkies en Dawie. Hulle fluister net dat Kwaggaberg vandag vir jou ’n ding sal sien – dan knipoog hulle en grinnik.
Almal weet sommer dadelik: Trompie gaan vir Jorrie uitdaag! Die twee word noukeurig in die klas dopgehou. Niemand wil iets mis nie. Hulle wil almal uitvind waar en hoe laat die botsing – die titaniese stryd, soos een seun dit noem – gaan plaasvind.
Dit is vandag besonder stil in die klas. Almal voel die spanning aan.
Trompie kyk ’n keer op en sien hoe Katrien hom aandagtig sit en aanstaar. Sy glimlag vriendelik. Sy het duidelik van die geveg gehoor, en wil Trompie nou aanmoedig. Hy weet nie of hy hom dit verbeel nie, maar dit lyk of haar oë blink. Miskien kry sy hom jammer.
Hy trek sy skouers op en gaan weer aan met sy werk. Hy wil dit gou klaarkry, sodat hy die brief vir Jorrie kan skryf.
Die kinders loer kort-kort vlugtig na Trompie en Jorrie, maar eienaardig genoeg kyk hulle twee nie een keer na mekaar nie. Dit is asof hulle aanvoel vandag is die dag van die groot botsing, en nou vermy hulle mekaar totdat die geveg begin.
Trompie se Engelse opstel is uiteindelik klaar. Hy skeur ’n vel papier uit ’n ou oefeningboek en loer gou wat die onderwyseres doen. Sy sit by die tafel en sien ’n ander klas se opstelle na. Sy is verdiep in haar werk en kyk glad nie op nie. Die klas is mos stil.