LITMIR.BIZ

Скачать книгу

Dan steek hy sy tong soos ’n tipiese laerskooloutjie uit en sê: “Whê!”

      Ja-nee, Trompie-hulle is teleurgesteld. Hulle het iets beters as dit van Asjas verwag.

      Dawie vryf nog steeds sy oor. Die ding brand erg.

      “Dit was ’n lafhartige daad wat slegs deur iemand met lafhartige neigings gepleeg kon word.”

      Asjas staar oopmond na Dawie. Hy verstaan nie al daardie hoë woorde nie.

      “Hè?” vra hy fronsend. “Wassit?”

      Voor Dawie kan antwoord, sê Trompie: “Dawie sê jy’s ’n bangbroek,” en om seker te maak Asjas verstaan, voeg hy by: “Hy sê jy’s ’n papbroek.”

      So ja, nou kan daar nie enige misverstand wees nie. Trompie stut homself gemaklik op sy elmboë. Hy gaan die bakleiery tussen hierdie twee geniet.

      “Ek het jou nie presies dit genoem nie,” sê Dawie. “Ek het gesê dis net iemand met lafhartige neigings wat so iets sal doen.”

      “Wat wát sal doen?” sis Asjas.

      “Wat ’n ou wat lekker slaap en niemand pla nie met ’n bessie agter die oor sal gooi.”

      Asjas begin nou besef ’n lafaard is dieselfde ding as ’n bangbroek en ’n papbroek.

      “Ek is nie ’n lafaard nie, Dawie!” sê hy kwaad. “Jy is! Jy was te bang om by daardie tonnel in te kruip en ek was nie – so whê!” Hy steek weer vir Dawie tong uit.

      Dawie besluit om Asjas te ignoreer. Hy is buitengewoon intelligent en beskou dit as benede sy waardigheid om te argumenteer met iemand wat net sy tong kan uitsteek en “Whê!” sê.

      Trompie, Rooie en Blikkies kyk na mekaar. Hulle is half teleurgesteld. Hulle het gedink hulle gaan ’n bietjie aksie sien, maar daar lê Dawie weer op sy rug met sy hande oor sy oë. Asjas sit ’n paar tree van Dawie af en wikkel sy sproetneus nog steeds op en af.

      Trompie dink daaraan dat Dawie al baie jare lank hulle drie se vriend en ’n lid van die Boksombende is. Trompie weet Dawie het baie moed as dit daarop neerkom, maar hy is ook gans te veel van ’n boekwurm en dromer.

      Die Grootkaptein onthou nou hoe Dawie hom eenkeer gehelp het toe twee boelies hom beetgepak het. Dawie het woes en aanhoudend geslaan tot die twee ouens die hasepad gekies het. Trompie wonder of Dawie – ten spyte van sy klein bou, slimheid en dromerigheid – nog so woes kan baklei.

      Nou kyk Trompie peinsend na Asjas. Die outjie is vyf jaar jonger as Dawie, maar hy is groter en sterker gebou, al is hy korter. Trompie skat die twee weeg omtrent dieselfde. Hy het al gehoor Asjas is een van die laerskool se baasbakleiers en die knaap soek nou al heeldag lank moeilikheid met Dawie.

      Trompie besluit as Dawie nie self uit sy dooierigheid wil kom nie, moet hy daaruit geskud word. Dit is mos ’n belediging vir al die Boksombende se lede as iemand een van hulle ’n bangbroek noem en dié een doen niks aan die saak nie.

      Die Grootkaptein voel dit is sy plig om Dawie te help besluit om dadelik iets aan die saak te doen.

      Trompie kyk na Rooie en Blikkies. Hulle staar vies na die niksvermoedende Dawie, wat nou weer lê en droom oor sy rotstekeninge wat presies soos die Inkas van tweeduisend jaar gelede s’n lyk. Rooie en Blikkies is duidelik ook ontevrede dat een van die Boksombende se lede ’n bangbroek genoem is en niks aan die saak doen nie.

      Hulle kyk na Trompie en die Grootkaptein knipoog. Hy sien ’n groot, harde bessie ’n entjie van hom af lê. Hy buig vorentoe en tel dit op. Dan gee hy die bessie vir Rooie. Hy knik en wys na Asjas. Rooie glimlag. Hy verstaan.

      Rooie leun oor na Asjas toe en gee die bessie vir hom. Asjas kyk daarna. Dan kyk hy op na Trompie, Rooie en Blikkies. Hulle glimlag vriendelik en beduie hy moet Dawie weer bykom. Hulle moedig hom aan.

      Asjas aarsel net ’n oomblik, dan trek hy sy hand terug en gooi. Die bessie vang die niksvermoedende Dawie teen die kant van sy kop.

      “Eina, sjoe!” skree Dawie en vlieg regop. “Dit brand!” roep hy uit.

      Dawie draai al vrywende om en kyk na Asjas wat op die grond sit en lag. Trompie, Rooie en Blikkies sit regop. Hulle is seker hier gaan nou iets gebeur.

      “Het jy my wraggies weer met ’n bessie gegooi?” vra Dawie en sy stem is kil en koud.

      “Ja, ek het,” sê Asjas dapper, “en wat daarvan?”

      Dawie kyk ondersoekend na die knaap. Hy weet dit is ’n toets hierdie. Hy voel hoe sy vriende hom belangstellend dophou. As hy nou nie iets doen nie, sal hulle hom nooit vergewe nie. Maar hy wil in elk geval iets doen. Hierdie astrante klein japsnoet moet ’n les geleer word.

      “Asjas,” sê Dawie kil en bal sy vuiste, “jy soek my al die hele dag.”

      “Wat daarvan?” wil Asjas weet. Dan steek hy sy tong vir Dawie uit en sê weer: “Whê!”

      “Staan op!” bulder Dawie en sy stem klink nie meer pieperig nie.

      Asjas is nou nie meer so astrant nie. Dit is hy wat nou ondersoekend na Dawie kyk. Hy het gedink die ou is te veel van ’n bangbroek om te baklei – en hier lyk dit nou vir hom sowaar asof Dawie regstaan om hom te gryp.

      Die outjie bekyk sy teenstander nou aandagtig. Asjas weet Dawie is ouer as hy, maar dit maak nie saak nie. Hy het baie ouens in die laerskool wat ouer as hy is, al goed opgedons. Dawie lyk vir hom maar skraal en tengerig.

      Asjas kom lui op die been. Dan sê hy parmantig: “Oukei, ek staan. So wat nou, hè?”

      Dawie is al jare lank vriende met Trompie en hy het die Grootkaptein al baie gesien baklei. Dawie ken die prosedure. Hy stap vorentoe, tik met sy vuis op Asjas se boarm en sê: “Daar’s jou kesj.”

      Asjas ken die prosedure net so goed. Hy is ook nie links nie en tik met sy vuis op Dawie se boarm en sê: “En daar’s jóú kesj.”

      Trompie knik onwillekeurig om te wys hy stem volkome saam. Al twee ouens ken die regte prosedure. Maar dan bederf Asjas alles wanneer hy weer “Whê!” sê en sy tong uitsteek. Trompie kyk die outjie fronsend aan. So iets is heeltemal on­nodig as albei partye gereed en gewillig is om mekaar te takel.

      Die erkende manier onder Kwaggaberg se seuns bestaan uit twee stappe. Die eerste stap – om mekaar se kesj te gee – is nou afgehandel. Nou volg die tweede stap.

      Dawie trek ’n streep met die punt van sy skoen en sê: “Trap oor daai streep en ek tik jou dik.”

      Trompie knik sy kop goedkeurend. Dit is reg en volgens die reëls. Dit is die tweede stap.

      Die Boksombende kyk na Asjas. Trompie hoop hy gaan nie alles bederf deur weer tong uit te steek en “Whê!” te sê nie. Al wat Asjas nou moet doen as hy wil baklei en die regte prosedure wil volg, is om oor die streep te trap, sy vuiste gereed te hou en te sê: “Kom ons vat mekaar aan.” Dan baklei die twee.

      En dit is presies wat Asjas doen. Ja-nee, dink Trompie, hy is ’n outjie wat die regte prosedure ken. Hierdie knaap het al baie baklei – dis nou maar wors.

      Asjas gee ’n groot tree oor die streep. Hy hou sy vuiste gereed voor hom en sê: “Kom ons vat mekaar aan.”

      Nou het die geveg amptelik begin, al het nie een van die twee al ’n hou geslaan nie.

      Dawie dans lig op sy voete rond met sy vuiste voor hom. Hy hou Asjas stip dop. Asjas kom gebukkend nader en nader aan die dansende Dawie voor hom. Dan skiet Asjas skielik vorentoe en slaan woes. Dawie het die aanval verwag. Hy koes vinnig, en Asjas se houe trek skadeloos verby hom. Met dié gee hy Asjas twee vinnige houe in die ribbes en een aan die kant van die kop.

      Trompie-hulle lag toe Asjas omswaai en hulle sy gesig sien. Die outjie het nie juis seergekry nie, maar daar is ’n verbaasde uitdrukking op sy gesig asof hy dit nie kan verstaan nie. As hy baklei en ’n ou so in volle vaart stormloop, is die geveg gewoonlik

Скачать книгу