LITMIR.BIZ

Скачать книгу

te besoek … Was ek miskien oorhaastig …? (v. 15-17).

      Paulus verander sy reisplanne, en in hierdie klompie verse (eintlik ’n hele klomp – van hoofstuk 1:12 tot hoofstuk 2:4, ’n hele sewen­tien verse) verduidelik hy sy motivering daarvoor. Hy besef dat hy ver­wag­tings gewek het waaraan hy nou nie gaan voldoen nie, en hy is jammer daaroor. Maar, sê hy, hy doen dit nie uit menslike oorwegings nie; dit is om die gemeente se beswil dat hy van sy oorspronklike plan afwyk.

      Interessant, nè, dié uitvoerige verduideliking. Die herhaalde ver­sekering dat dit nie ’n lukrake besluit was nie. Dat dit deel is van die “openhartigheid en eerlikheid wat van God kom” (v. 12).

      Hierdie lang relaas stuit baie gelowiges, juis ook dié in leiers­posisies, teen die bors. Hulle vra: Hoekom moet Paulus so verdui­delik? Hoekom alles, soos vir ’n nukkerige kind, uiteensit? Sê die ding soos dit is, man, en basta met die res! As hulle dit nie wil verstaan nie, moet hulle maar daaraan gewoond raak. Die kerk is immers nie ’n demokrasie waar die wil van die mense die deurslag gee nie.

      Tog kies Paulus die lang pad van verduidelik, motiveer, oor en oor verseker dat hy bloot hul beswil op die oog het. Ja, soos vir kinders wat iets belowe is en dit toe nie ontvang het nie. Ek het julle baie lief, skryf hy uiteindelik (vgl. 1 Kor 2:4).

      Presies hier lê die les vir elke leier: Loop die ekstra kilometer ter wille van jou mense. Laat jou liefde vir hulle die deurslag gee, al moet jy ongewilde besluite neem. Al moet jy selfs, ter wille van hulle, jou woord nie gestand doen nie.

      ____________________

      Here, ek kies so graag die gewildheidroete. Keer my voor! Wys my u pad.

      Woensdag 20 FEBRUARIE 2019 Lees Lukas 11:37-52

      Wie bluf jy?

      “Maar ellende wag vir julle, Fariseërs, want julle gee tiendes van kruisement en wynruit en elke soort kruie, maar verontagsaam die geregtigheid en die liefde vir God” (v. 42).

      Jesus praat met die godsdiensleiers op ’n manier waarop sekerlik niemand nog ooit met hulle gepraat het nie. Hy brand los op wat hulle nog altyd as hul godsdienstige sterkpunt beskou het: hul noukeurige nakoming van die wet. Dit wat Moses hul voorvaders geleer het, én dit wat hulle deur die eeue bygelas het.

      Gee jul tiendes, is hulle geleer. En toe brei hulle hierdie opdrag uit tot alles onder die son, selfs hul kruie en speserye. So sweet hulle om, noulettend, alles uit te werk wat hulle verskuldig is, en versaak op hierdie wyse die waarheid van hul diens aan God. Dit wat die swaarste weeg: geregtigheid, en liefde vir God.

      Ons kan dit verstaan. Om jou kruie tot op die laaste gram af te weeg, is baie eenvoudiger as om te soek na wat reg is. Of om die Here lief te hê met alles wat ons het: hart, siel, verstand, al ons krag. Die najaag van hierdie liefde en geregtigheid vereis veel meer as ’n vermoë om te kan weeg of tel. Tensy jy sewentig maal sewe as ’n sommetjie beskou.

      Die destydse godsdiensleiers se toewyding het besonder in­druk­wekkend gelyk, in die sinagoges en op straat (vgl. v. 43), by die spog­gerige monumente vir die ou profete (vgl. v. 47). Maar Jesus dui herhaaldelik op die gevolge daarvan: “Ellende wag vir julle …” (v. 42, 43, 46, 47, 52).

      Hoe ellendig is vormgodsdiens nie. Dit bluf niemand nie, en dit troos sekerlik nie die beoefenaars daarvan nie. Is die alternatief dan só moeilik …?

      ____________________

      Ag, Here, leer my hoe om geregtigheid te soek, hoe om U waarlik lief te hê.

      Donderdag 21 FEBRUARIE 2019 Lees Psalm 37:1-11, 39-40

      Die Here se saak

      Vertrou liewer op die Here en doen wat goed is, woon en werk rustig voort. Vind jou vreugde in die Here … (v. 3-4).

      Moet jou nie ontstel oor die skynbare voorspoed van goddelose mense nie. Skelms se rakleeftyd verstryk gouer as wat jy – en hulle! – dink. Daar is baie beter dinge om te doen as om jou oor hulle te kwel. Byvoorbeeld: Gaan voort met jou lewe. Die Here wat Hom nog altyd oor jou gekwel het, sal steeds sorg.

      Dit is ’n kort samevatting van hierdie langerige psalm. En dalk moet gelowiges dié paar sinne dadelik op ’n yskasdeur plak, daar waar hulle vandag ’n paar keer gaan aandoen. Of dalk voor hul bed, waar hulle vanoggend of vanaand gaan kniel.

      Miskien is die heel beste plek vir hierdie opgeplakte samevatting bo teen die plafon. Daar waarheen jy staar wanneer jy op jou bed lê en sukkel om tot slaap te kom. Ja, gaan plak dit daar, sodat jy dit nie kan miskyk nie: die vermaning om jou nie oor skelms te ontstel nie. Om nie jou tyd en krag en slaap ter wille van boelies en ander skurke op te offer nie.

      Want wat kan jý nou eintlik daaraan doen? Sal jy, soos Jesus later sou sê, daardeur jou lewe “met een enkele uur verleng”? (Matt 6:27). Nee, jy kan niks aan hulle doen nie. En jy wil ook nie. Hulle is in die Here se visier. Hý sal vergeld (vgl. Rom 12:19).

      Haal dan maar daardie nota af van die yskasdeur, die bed se kopstuk, die plafon. Skeur dit op. Vergeet van hulle. Die Here sal aan hulle dink, en sy tyd afwag.

      Leef vol vreugde voort in die beskerming van Hom wat jou nooit sal vergeet nie.

      ____________________

      Reinig my gemoed, Here! Ek laat alles aan U oor.

      Vrydag 22 FEBRUARIE 2019 Lees Genesis 44:1-17

      Ons

      Juda het geantwoord: “Wat kan ons vir Meneer sê? Wat kan ons antwoord en hoe kan ons onsself verontskuldig? God het ons sonde aan die lig gebring. Hier is ons … ons almal, saam met hom by wie die beker gekry is” (v. 16).

      Josef, sy pa se gunsteling. Josef met die veelkleurige droomjas. Josef die gehate broer. Josef die verkoopte slaaf. En nou, oplaas, Josef die baas, die man met die hoofamptenaar vir wie hy opdragte gee. Josef, ’n man met ’n plan …

      ’n Nogal wrede plan: Hy laat “plant” ’n silwerbeker in boetie Benjamin se bagasie. En toe dié kosbaarheid in Benjamin se sak ontdek word, is daar moeilikheid. Die broers skeur hul klere, klim weer op die donkies en kies koers terug Egipte toe. Hier sal hulle maar hul pak moet vat.

      Die oudste broer, Juda, se belydenis is eenvoudig: Ons is skuldig, ons het geen verskoning nie, u kan ons maar straf, ons almal.

      Merkwaardig, nè? Die broers aanvaar gesamentlike verant­woor­delikheid vir die “misdaad” wat hul jongste boetie gepleeg het. Hier is geen sprake van “jy het jou eie bed opgemaak, gaan slaap nou maar daarop” nie. Nee. “Hier is ons …” sê Juda, “ons almal.”

      Hoe jy ook al hierdie verhaal lees, jy kan geen ander afleiding maak as dat die broers eerlikwaar die klein beskuldigde wil bystaan nie. Dalk het hulle iets geleer ná hul ellendige optrede vroeër teen die dromertjie-met-die-jas. Dalk is dit hul gewete …

      Dit is nietemin verfrissend om so iets te hoor, al kom hierdie teks deur die eeue na ons toe. Ja, om juis vandag te verneem van mense wat sê “ons” – welwetend dat hulle daarvoor ’n prys gaan betaal.

      ____________________

      Dit is U, Here, wat mense saambind. Dit is U wat ons uit ons foute laat leer. Ons prys u Naam!

      Saterdag 23 FEBRUARIE 2019 Lees Genesis 44:18-34

      Juda

      “Hoe kan ek sonder die seun by my pa aankom? Ek sal dit nie kan verdra om te sien dat so ’n smart hom tref nie” (v. 34).

      Soos hulle sê: “The plot thickens.” Dit gebeur in alle verhale wat so goed oorvertel word soos dié een. Stukkie vir stukkie, paragraaf na paragraaf, neem die spanning toe. Die leser wil weet: Wanneer gaan Josef met die sak patats vorendag kom?

      Nog nie. Josef luister geduldig hoe Juda verduidelik, hoe hy om­slagtig vertel van sy vader se broosheid oor Benjamin. Daar was mos reeds die ellende met die ander broertjie, van wie die pa moes aanvaar “dat ’n roofdier hom opgevreet het”

Скачать книгу