ТОП просматриваемых книг сайта:
Сайланма әсәрләр: 4 томда. 2 том. Ахат Гаффар
Читать онлайн.Название Сайланма әсәрләр: 4 томда. 2 том
Год выпуска 2016
isbn 978-5-298-03250-6
Автор произведения Ахат Гаффар
Жанр Современная зарубежная литература
Издательство Татарское книжное издательство
– У-у, сезнең монда-а! – дип сузды малай, баш турысындагы колгаларга эленгән каен, имән себеркеләренә күтәрелеп карап. – Кырлай урманы шикелле!
Тышкы киемнәрен салырга керешеп, Гыймади:
– Сездә әзрәк иемени? – дип сорады.
– Бездә җитәрлек итеп кенә бәйлиләр.
– Бездә дә артыгы җук аның.
– Кырлайдагы Сәгъди абзый да шушылай мул әзерли торганые, базарда сәүдә итәргә.
– Мунча себеркесе белән вакланып торырга Галиәсгар җизнәңнең өресе сыек дип белдең мәллә? Җаек байларындыр, казакъ, кыргыз байларындыр шушы себеркеләр белән өтәм инде мин. Пешеп беткәнче чабыналар, малай. Ишегалды себерерлек чыбыгын да калдырмыйлар… Чү, нигә чишенмисең? Шикләнмә, малайларны алай ук каезламыйм мин.
– Оялам мин, – диде малай тыенкы гына.
– Кит әле, булмаганны! – дип, бил тиңентен шәрә, ә түбәнтен ак ыштаннан калган Гыймади малайның тышкы киемнәрен салдырып ташлады. – Болары җатсын шушында. Иртәнчәк Гайниҗамал апаң җуып, киптереп, сырлы бәләк белән язып бирер… Ә боларын эчкә алып кер. Чыгышлый кияргә җылынып торсыннар, – дип, Гыймади фонарен кулына алды.
Пар көдрәләтеп, эчкәре уздылар. Мунча ак, чиста, пөхтә иде. Гыймади тәрәзә пәрдәләрен тартып куйды, фонарьны матчадагы чөйгә элде, себерке пешекләнеп яткан агач тагаракны, комганны ләүкәдән түбән төшерде, шунда ике чүмеч су йөгертте, мич капкачын ачып, ташка да чыжлатып җилпеде.
– Ләүкәгә менеп җат. Беркавым тирләп ал.
– Эссе, – диде малай, ләүкәгә йөзтүбән яткач.
– Булмаенча!.. Сине кем диләр әле?
– Габдуллаҗан…
– Кушаматың җукмыни?
– Булды ди сиңа! Мулла малае ич…
– Ә минем бар. Кырыкмыш Гыймади мин.
– Кырыкмыш тай гына була ул.
– Шул шул менәтерә! Әллә миңа Алаша Гыймади дияр иеңме?
– Дигәнем юк ич әле. Ярый алайса, мин дә Кырыкмыш Гыймади диярмен.
– Диярмен мин сиңа! – дип көлде Гыймади. – Матри аны!
– Мине «Апуш» диләр. Син дә шулай диген. Тик үчекләп түгел. Мулла малаен үчекләү гөнаһ!
– Күптән шулай диләр аны, амакай! – дип, Гыймади пешекләнгән себеркене алып селеккәләде дә, мич авызына чүмечтән тагын су җибәреп, шуның кайнарында себеркесен корылата төшкәч, малайның аркасына тидермичә генә буйдан-буйга җилпеп узды.
Габдулла, эсселеккә чыдамыйча, дугадай бөгелеп:
– Уй! – дип куйды.
– Абзарыңа симез куй! – дип көлде Гыймади һәм малайны кадерләп, яратып, шуннан үзенә тәм табып чабындырырга кереште. – Менә бусы әнкәң өчен…
– Уй! – диде малай тагын һәм үзенең: – Җитәр, Кырыкмыш! – дигәнен сизми дә калды.
Гыймади рәхәтләнеп көлеп җибәрде:
– Ә! Син әле алаймы? Кем Кырыкмыш? Әле бер генә үткән, ә ул инде «кырык» дип мышкылдый!
– Җитәр, Гыймади абзый! Үтерәсең! Арыйсың да…
– Нигә