LITMIR.BIZ

Скачать книгу

uit die hoogte. “Ek het so gefluit omdat ek gehoor het julle fluit so as julle mekaar soek. Dis hoekom ek dit gedoen het. Julle doen dit mos altyd.”

      Trompie en sy vriende kyk na mekaar. Dit lyk asof hulle Asjas glo. Hy het die misstap onwetend begaan. Hy weet dan nie eens wat die woord “sein” beteken nie.

      “Daardie fluit is net vir ons wat lede van die Boksombende is,” sê Trompie streng. “Jy fluit nie weer so nie, verstaan?”

      “Ek het dit maar net gedoen omdat ek julle gesoek het,” sê Asjas, en voeg dan mompelend by: “Dis mos ’n vry land.”

      “Wat het ’n vry land daarmee te doen?” wil Dawie weet.

      “In ’n vry land kan jy fluit soos jy wil,” sê Asjas en kyk parmantig na Dawie. Dit is amper asof hy te kenne wil gee hy is nie bang vir Dawie, wat maar tengerig gebou is, nie. Dawie sien hoe kwaai die sterk laerskooloutjie hom aankyk en besluit dit sal die beste wees om niks verder te sê nie.

      “’n Vry land ofte nie,” sê Trompie en tik-tik met sy vuis op Asjas se bors, “jy fluit nie weer so nie.”

      Asjas sê niks hierop nie. Dit lyk of Trompie reg staan om hom te klap as hy weer terugpraat.

      Trompie sien die knaap het geskrik en lyk nie meer so astrant nie. Hy klink nie meer so kwaai nie toe hy sê: “Hoekom soek jy ons?”

      “Ek wou maar net gevra het of julle weet daar’s nie môre skool nie.”

      “Natuurlik weet ons dit!” snou Trompie hom toe. “Lyk ons miskien vir jou soos swape, hè?”

      Asjas skud sy kop vinnig. Hulle lyk beslis nie vir hom soos swape nie.

      “En as julle weet daar’s nie môre skool nie,” sê die outjie, “wou ek maar net gesê het ek’t aan ’n plan gedink.”

      Die Boksombende kyk aandagtig na die seun voor hulle.

      “Nou toe nou, die mannetjie kan sowaar dink,” sê Trompie sarkasties. “En wat is die plan waaraan jy gedink het?”

      “Ek het gedink,” sê Asjas, “ons klomp kan môre kloof toe gaan en sommer heeldag daar bly. Ons kan swem en in die grotte gaan rondkruip en allerhande goete doen. En ons kan kos saamvat en daar op die berg gaan vleis braai. Dink julle nie dis ’n goeie plan nie?”

      Trompie, Rooie, Blikkies en Dawie kyk na mekaar. Hulle kan nie help om te glimlag nie. Dis presies wat Trompie voorgestel het.

      Dawie, wat slim is met alles, selfs Engels, sê laggend: “Great minds think alike.”

      “Moenie sy mind met myne vergelyk nie,” sê Trompie en wys kastig kwaad na Asjas.

      “Wat sê julle ouens?” vra Asjas grinnikend. “Is dit nie ’n goeie plan nie?”

      “Dit is, ja,” sê Trompie, “maar ons het lankal daaraan gedink – en weet jy wat?”

      “Wat, Trompie?”

      “Ons gaan kloof toe, maar jy gaan met Jan Tuisbly se karretjie ry.” Trompie tik weer met sy vuil wysvinger teen Asjas se bors.

      “Watse karretjie is dit?” vra die outjie fronsend.

      “Dit is die karretjie waarmee jy by die huis bly. Jy gaan nie saam met ons nie.”

      “Hoekom nie?” vra Asjas en kyk vies na hulle.

      “Omdat ons jou nie wil saamvat nie,” antwoord Trompie. Dan voeg hy uit die hoogte by: “Jy’s gans te jonk om saam met ons te gaan. Jy moet met kinders van jou eie ouderdom speel.”

      Die res van die Boksombende stem volkome saam met Trompie.

      Asjas soebat nou hulle moet hom asseblief tog saamvat. Dit was per slot van rekening dan sy plan.

      “Dit was nie,” sê Rooie en tik Asjas nou met sy vuis op die arm. “Dit was Trompie se plan. Weg is jy! Skoert!”

      Rooie gee die outjie ’n harde hou op die arm.

      “Eina!” skree Asjas en besluit om weg te wees. Die knaap hardloop, maar hy skree darem een keer oor sy skouer: “Toemaar, julle sal nog sien!”

      Die vier weet nie wat dit is wat hulle nog sal sien nie. Hulle draai laggend om en stap weer terug na Rooie se kamer toe. Hulle wil nog ’n paar verdere reëlings vir môre se uitstappie tref.

      Van hul laerskooldae af, toe hulle nog maar in graad vier was, het die vier lede van die Boksombende ’n spesiale plek waar hulle altyd bymekaarkom en dan saam op hul fietse skool toe ry. Dit is ’n ou boomstomp op ’n sypaadjie net om die hoek van Trompie se huis af.

      Die vier spreek af dat hulle mekaar die volgende oggend sewe-uur by die boomstomp gaan ontmoet – elkeen natuurlik met die kos en ander dinge waarvoor hy verantwoordelik is.

      Trompie kom die oggend eerste by die ou boomstomp aan. Hy gaan sit daarop en wag vir sy vriende. Die kos wat hy saamgebring het, is in ’n kussingsloop. Sy ma het vir hom baie eetgoed gegee, maar ná sy by die kombuis uit is, het hy die yskas oopgemaak en homself aan nog gehelp. Ja-nee, as sy manskappe so baie kos soos hy bring, dink die Grootkaptein nou, gaan hulle vier hulle vandag sowaar doodeet.

      Dit is herfs en op die oomblik al effens koel, maar Trompie is seker dit sal later warmer word. Dan sal hulle gaan swem.

      Terwyl Trompie so sit en dink aan die heerlike dag wat hulle in die kloof gaan deurbring, hoor hy skielik ’n fluit – ’n lang, uitgerekte hoë noot wat vinnig met ’n kort, lae een afgewissel word. Dit is die Boksombende se sein.

      Trompie fluit op dieselfde manier terug terwyl hy wonder wie dit is –Rooie, Blikkies of Dawie.

      Maar dit is nie een van die drie nie. Asjas kom om die hoek van die straat aangedraf. Hy dra sy boeksak op sy rug.

      Trompie kyk vies na die outjie en bal sy vuiste. Die klein japsnoet moet sowaar ’n les geleer word.

      Toe Asjas ’n entjie van Trompie af is, begin hy loop. Hoe nader hy aan die groot seun kom, hoe stadiger loop hy. Hy hou Trompie agterdogtig dop.

      Toe hy ’n paar tree van die Grootkaptein af is, glimlag hy verbouereerd en sê: “Haai.”

      Trompie is ’n ou met goeie maniere, en hy voel hy kan Asjas darem groet. Hy sê: “Haai,” en voeg dan vinnig by: “Wat soek jy hier? Gee pad!”

      “Dis ’n vry land,” mompel Asjas. “Ek kan hier wees as ek wil. Ek sien nie hoekom ek moet padgee nie.”

      “Jy’s lekker astrant, nè?”

      Asjas antwoord nie hierop nie. Hy lyk nie eintlik astrant nie. Hy staan reg om vinnig weg te hardloop as Trompie miskien van die boomstomp af opspring om hom te gryp.

      Trompie sit nog so na Asjas en gluur en wikkel sy sproetneus om te wys hoe omgekrap hy nou eintlik is, toe Rooie, Blikkies en Dawie om die straat se hoek aankom. Hulle loop opgewek en gesels.

      “Haai, Trompie!” groet die drie vrolik en kom staan voor die Grootkaptein. Dawie het ’n ou skooltas waarin hy al die benodighede vir die dag gepak het. Rooie het ’n streepsak en Blikkies het ook ’n kussingsloop, net soos Trompie.

      Die drie kyk vies na Asjas. Hy staan ’n goeie paar tree van hulle af.

      “Hoe het dié ou hier gekom?” vra Blikkies, wat soos gewoonlik aan ’n grashalmpie kou.

      “Dis wat ek ook wil weet,” brom Trompie.

      “Wat ek wil weet,” sê Dawie, “is wat dié ou hier soek.”

      Rooie dink dit sal ’n goeie idee wees om die knaap te vra wat hy wil hê.

      “Wat wil jy hê?” brul Rooie.

      Asjas skrik so vir Rooie se bulderende stem dat hy vinnig nog ’n entjie verder retireer voor hy sê: “Ek wil saam met julle kloof toe gaan. Ek het my

Скачать книгу