ТОП просматриваемых книг сайта:
Skarlaken. Irma Venter
Читать онлайн.Название Skarlaken
Год выпуска 0
isbn 9780798170451
Автор произведения Irma Venter
Жанр Ужасы и Мистика
Издательство Ingram
Sy vryf oor die glas wat die masker bedek. “Ouderdom kan ek nog net in ’n breë band doen.”
“Hoe akkuraat is jy?”
“Redelik. Dink ek. Onthou, dis moeilik om te toets. Ek tel die DNS op. Ek meet dit nooit teen die donateur nie. Die moeilikste ding is die gesigvorm, so die maskers wys meer die breë familietrekke as presies hoe iemand lyk. Ek weet byvoorbeeld nie hoe lank iemand se neus is nie.”
Ek sukkel om die omvang van wat sy sê te begryp. “Maar as jy soveel inligting daaruit kan trek, hoekom kan die polisie nie ook nie?”
“Ek sê mos, die wetenskap is nog jonk. Maar dit verbeter daagliks. En ja, jy moet ’n ordentlike DNS-databasis hê. Jy moet geld hê. Opgeleide personeel. En dit kan sosiaal taai raak om mense op grond van ras uit te ken.”
Sy skrik toe die buitelig aangaan en kyk op haar horlosie.
Ek kyk na myne se groen wysers. “Ek moet ry,” skerm ek, voor sy my wegjaag.
Sy sluit die voordeur oop en staan opsy. Vang my arm toe ek verby haar loop.
“Asseblief. Wat ook al jy en Jaap doen, bel my net en laat my weet. Voor alles … voor … jy weet.”
Sy los my arm. Loop saam tot op die stoep, en met die trappies af. Bo ons blink die sterre van kant tot kant, ’n dik streep melk in die middel. ’n Effense wind waai die koue tot teen my vel.
Ek hoor die dreuning van ’n motor. Kyk op my horlosie terwyl ek die hekkie oopstoot. Net voor agt. Dit gaan koud ry wees tot op die plaas.
My ma bel net toe ek die KTM onder die bome op Lekkerkry staanmaak, langs ’n motor wat ek nie ken nie. Ek wil eers nie antwoord nie, maar doen dit tog.
“Hallo.” Ek druk die foon met my skouer teen my oor terwyl ek my handskoene uittrek. Maak vuiste met my koue, dom vingers.
“Sarah!” Sy klink verlig. “Uiteindelik. Ek het my dood bekommer. Waar is jy?”
“In die Karoo. Ek help met ’n ondersoek. Die polisie,” las ek vinnig by, voor sy dink ek vang iets onwettigs aan.
“Is jy orraait?”
“Ja, Ma.”
“Regtig?”
“Regtig.”
“Dis goed.” Haar stem word nog ’n graad ligter. “Wanneer kom jy huis toe? Ranna sê sy weet nie. Ek dog jy kom Pretoria toe wanneer julle terug is. Ek het jou máánde laas gesien, met die begrafnis laas.”
Ek druk my ken in my serp in en mik na die stoep waar iemand die lig aangelos het. Die warmte van die kombuis se koolstoof sal nou lekker wees. Maar ek wil nie in die huis praat nie.
“Ek sal sodra ek hier klaar is.”
“Wanneer is dit?”
“Ek weet nie.”
“Sarah …”
“Gaan als okay daar? Is Ma okay?” Skielik wonder ek hoe dit regtig met haar gaan. Al is Geo daar. My ander broers. En Miekie, my kleinsus.
Sy bly lank stil. “Ek is. Miekie sukkel die meeste. Sy’s nog so jonk. Jou pa se dood maak nie vir haar sin nie.”
“Hoe maak dit vir enigiemand sin?”
“Seker.” Weer rek die stilte. “Ek wil juis met jou oor Miekie praat. Dis dié dat ek jou heeltyd soek. Jou pa se testament …”
“Ons kan praat sodra ek by die huis is.” Ek wil nie weet nie. Nog nie.
“Jy kan nie aanhou weghardloop nie, Sarah.”
“Sodra ek by die huis is. Belowe.” Ek dwing my stem sagter. “Nag, Ma. Lekker slaap.”
Ek gooi die foon in my rugsak, haak die valhelm oor my arm en draf by die voordeur in. Binne is dit warm. Van die kombuis af kom ’n gedempte gelag. Ek hou eers verby na my kamer toe, nie lus vir mense nie, maar draai dan om. Die koue maak my honger. Spreeu se kerrie voel min en lank gelede.
Vonnie sit haar hand op haar mond toe ek inloop, haar oë laggend, gelukkig. Sy staan op en beduie ek moet haar plek langs Jaap inneem. Obie waai hallo van oorkant die tafel af. Hy lyk ook anders. Amper verlig. Dalk was vanmiddag se offerande ’n goeie idee. Dis asof die huis ligter is. Verlos van Janien se spook.
Langs Obie sit ’n jong man in jeans, netjiese swart skoene en ’n wit langmouhemp. Hy vryf oor sy bokbaard, staan op en skud my hand vinnig en beslis. “Leon. Aangename kennis.”
“Sarah.”
Hy gaan sit weer.
Vonnie beduie na die stoof. “Is jy honger?”
“Baie.” Ek sit my rugsak op die vloer neer, dan my baadjie en valhelm. Bedink my. “Asseblief, dit sal lekker wees.” Tel als weer op. “Ek was gou my hande en trek iets anders aan.”
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.