LITMIR.BIZ

Скачать книгу

hy om, sy oë skerp en intens op haar.

      “Jy is ’n vark, Gavin. Jy moet oppas dat iemand nie jou semels vergiftig nie.”

      “En jy, madame, is so donners sentimenteel, jy huil as ’n koevert oopgemaak word. G’n wonder jy kon dit nie vat by die boere van Blitsnuus nie. En dis jou grootste swakheid. Jy is te sag vir hierdie bedryf!”

      “Iewers moet daar nog ’n mens in die joernalis wees, Gavin.”

      “Jy mag nie emosioneel by jou stories betrokke raak nie. Dis wat jou aanvanklik gekelder het. En met Rynhard, oor wie almal fantaseer, is jy dalk nie die beste kandidaat om die storie te doen nie.”

      “Hy is ’n doodgewone skrywer wat verdwyn het. Die man is aantreklik, so what? Indien daar ’n storie is, sal ek dit na jou toe bring. Maar ek gaan nie een uit niks skep nie. Met ander woorde ek gaan nie die waarheid lieg nie!”

      Gavin stap nader. “Net sodat ons op dieselfde bladsy is: ek doen self navorsing. Op daardie manier gaan ek agterkom hoe goed jou feite is, en of jy iets wegsteek. En as ek agterkom dat jy hierdie storie gyppo, girlfriend, is dit die einde van jou.”

      “Indien daar ’n storie is, sal jy dit van my af kry.”

      Sy draai om en stap weg. Toe draai Carina om. “As jy ooit weer so op my skreeu voor die ander, rand ek jou aan. Ek is nie jou verdomde bediende nie.”

      MAANDAG 7 APRIL 2014, 09:30

      Toe Carina drie minute later in een van Montage se motors klim, sit sy eers ’n paar oomblikke stil om kalm te raak. Toe spring Mysi langs haar in. “Ek dag jy het ’n shoot oor kos vandag?” vra Carina, eintlik maar net te dankbaar dat Mysi saamgaan.

      “Dit kan wag. Dis tog net ’n sanger wat sy lensiesop-resep met ons deel terwyl hy sy boyfriend in die closet wegsteek. Ek het Lienkie met die lankstaanskoene omgekoop om daardie foto’s te neem. So. Ry, Riens!”

      Hulle draai in Katherinestraat af en ry oor Rivoniaweg verby ’n klomp nuwe geboue wat onlangs opgerig is. “Ek is so bly hierdie verdomde bouery trek al so ver!” knor Carina.

      “Vir al wat jy weet, het Jan-Paul Otto van hierdie geboue ontwerp.”

      Sy het skaars by die Pretoriastraat-verkeerslig in Sandton stilgehou, of ’n ruitwasser gooi vuil water oor haar ruit uit. Carina swets en soek na die ruitveërknoppie, maar Mysi spring uit met die gebottelde water waarvan sy pas gedrink het. Sy loop om die motor en neem die wasser se bottel uit sy hand.

      Met die gebottelde water wat sy nou oor die ruit gooi, verwyder Mysi die vuil skottelgoedseep. Die wasser staar haar stomgeslaan aan. Sy neem ook sy ruitskoonveër uit sy hande en was dan die motor se ruit skoon.

      Carina kan nie help om te lag nie, want Mysi het ’n paar stewige heupe en boude wat lekker wikkel. Een of twee motoriste toet vir haar en gee die duimop-teken.

      “Watch and learn!” skreeu Mysi vir die wasser toe die ruit uiteindelik skoon is. “And use clean water!” Sy druk die waterbottel in die ruitwasser se hande en klim terug in die motor toe die verkeerslig na groen oorslaan.

      “Way to go, girl!” skree ’n motoris vir haar.

      “En seën jou koelboks ook, meneer!” skree sy terug.

      ’n Paar treë verder begin hulle eers lag. Hulle lag so dat Carina byna uit haar baan swenk. ’n Taxi toet ongeduldig. “Feel what it feels like if somebody pushes in front of you!” skree Carina. Sy en Mysi gee mekaar ’n vatvyf.

      Toe hulle voor Jan-Paul Otto se gebou stilhou, bedaar hulle eers. Daar is min parkering, maar Carina eis een op toe ’n BMW met blou ligte uittrek. “Teer op die bietjie vet van die land wat Zuma oorgelos het!” brom Mysi.

      Carina skakel die motor af.

      “Wat is die strategie?” vra Mysi.

      Carina klim uit. “Jy is ’n befoeterde kliënt wat ontevrede is met ’n plan wat Jan-Paul Otto opgetrek het, en jy trek die koekie by ontvangs se aandag met jou vloermoer af. Kom.”

      Mysi swik amper op haar hoë hakke, maar herwin haar balans en Carina dink in die stilligheid dat sy nie weet wat sy sonder Mysi se vriendskap sou gemaak het nie. Hulle kan saam lag oor die absurditeit van die lewe. “As Leon Schuster jou raaksien, is jy in sy volgende fliek.”

      “Dan kan die mense ten minste lag vir ware humor!”

      Hulle loop tot by ontvangs, waar ’n swart vrou hulle vra om in te teken. “Do you have an appointment?” vra sy.

      “Of course,” antwoord Carina gesaghebbend. “With mister Jan-Paul Otto. We made the appointment an hour ago.”

      “Second floor.” Die vrou oorhandig twee sekuriteitskaarte.

      Terwyl hulle deur sekuriteit beweeg, sê Mysi deur stywe lippe: “Dit was maklik.”

      “Vertrou my en lyk of jy weet hoe ’n goeie vloermoer werk.”

      Hulle klim by ’n hysbak in en druk 2.

      Die vrou by ontvangs is besig om twee mans in pakke klere met opgerolde planne onder hul arms in te teken.

      Toe hulle uitklim, sien hulle dadelik Jan-Paul Otto se logo en naam op ’n glasdeur. Alles spreek van luuksheid.

      OTTO EN SEUN, staan daar.

      “Trek hulle aandag af,” mompel Carina. Mysi knik en stap na ’n meisie toe wat pas die telefoon neergesit het.

      “Ek is woedend oor die manier waarop Otto en Seun my behandel! Ek gaan my beswaar pers of televisie toe neem. Verwag Carte Blanche op julle drumpel!” skreeu Mysi.

      “Net ’n oomblik, juffrou.” Carina is verbaas dat die meisie Afrikaans praat. Sy sien geraamde foto’s van geboue wat Jan-Paul Otto en sy pa seker ontwerp het.

      Terwyl Mysi met die ontvangsdame argumenteer, glip Carina verby die geraamde foto’s met die gang af. Orals sit koppe gebuk oor tekenborde. Jong manne en meisies, almal jeugdig en modieus aangetrek. Elke kantoor spreek van byderwetse luukshede.

      En heel onder is ’n deur met Jan-Paul Otto se naam daarop.

      Sy loop vasbeslote daarheen, skep ’n slag asem en klop. Dan stap sy in.

      Jan-Paul Otto sit by sy lessenaar. Maar anders as wat Carina verwag het, is hy nie op die foon besig of kop omlaag oor ’n plan nie. Hy kyk verbaas op.

      “Meneer Otto, jammer om so in te bars, maar dit is noodsaaklik dat ek met jou praat oor Jacques Rynhard!”

      Jan-Paul se hand beweeg na die telefoon toe en Carina besef dat hy sekuriteit gaan bel.

      “Daar word tans ’n storie oor hom geskryf en ek probeer dit keer. Die enigste manier om die gerug te keer, is om met jou te praat.”

      Sy hand huiwer op die gehoorstuk. “Watse storie?”

      Carina se brein werk in hoogste versnelling. Sy maak haar sak oop en pluk ’n klomp notas uit. “Iemand sê dat jy en Jacques Rynhard by ’n dwelmskandaal betrokke is en dat hy daarom verdwyn het.”

      Jan-Paul staan stadig op. “As julle sulke snert publiseer, dagvaar ek julle tot julle nie ’n sent oor het nie.”

      “Want ek verneem dat meneer Rynhard hom in Newtown met dwelmtipes opgehou het en dat jy glo voordeel daaruit getrek het.”

      Jan-Paul se telefoon lui. Carina kyk gespanne hoe hy dit lig. “Sê vir haar ek praat later met haar en ek gee nie om hoe ontsteld sy is nie. En geen oproepe nie tot ek jou weer skakel.”

      Hy gooi die foon neer. Carina kan dit self nie glo nie, maar haar plan het gewerk.

      “Dwelms.” Hy lag. “Jacques drink skaars.”

      “Nie volgens my informante nie.”

      “Snert, man. Wie is hulle?”

      “Ek mag nie sê nie. So. Wat is jou kommentaar oor Jacques as dwelmslaaf?”

Скачать книгу