LITMIR.BIZ

Скачать книгу

ты мяне, Вася, прабач! Я сама ва ўсім вінаватая!

      А потым, пасля ўсяго гэтага, Васіль Зойку жуйкай смачнай пачаставаў. А Зойка Васілю ў адказ цэлы набор пакемонаў падаравала. Назусім.

      На гэтых вось пакемонах уся наша гісторыя і завяршылася шчасліва. І нідзе больш надпісаў новых не з’явілася: ні на парце, ні на дошцы, ні на плоце, тым больш. Бо ўсе адразу зразумелі, што ніякім каханнем тут і не пахне нават. Бо якое ж гэта, скажыце, каханне, калі яны так ветліва паміж сабой размаўляюць, прабачэння ўзаемна просяць, ды яшчэ і падарункамі абменьваюцца?!

      Вось калі сварацца ды за чупрыны хапаюцца – тады справа іншая! Тады гэта каханне, ды яшчэ якое!

      Сапраўднае, можна сказаць, каханне!

      Як Вася Лайдачкін закахаўся, і што з гэтага далей атрымалася

      Аднойчы Вася Лайдачкін закахаўся. Уяўляеце?! З першага погляду. Зусім як у фільме для дарослых.

      А яна вучылася ў паралельным класе. І звалі яе Маша. І больш нічога аб ёй наш Васіль не ведаў. А яна пра яго і гэтага нават не ведала. І, наогул, не падазравала аб яго існаванні, што самае крыўднае.

      І вось пачаў Вася Лайдачкін думаць, што б такое гераічнае яму здзейсніць, каб потым, праз гераічны ўчынак гэты, з дзяўчынкай Машай бліжэй пазнаёміцца. Думаў ён, думаў… і нарэшце прыдумаў. Падышоў да Пеці-выдатніка, адвёў яго ўбок і шэптам свой план выклаў. А, зыходзячы з гэтага плана, павінен быў Пеця-выдатнік хуліганам зрабіцца часова і, праз гэтае сваё часовае хуліганства, дзяўчынку Машу вельмі перапалохаць. Ну а Вася Лайдачкін павінен будзе на месца здарэння своечасова з’явіцца і дзяўчынку Машу ад хулігана Пеці па-геройску абараніць.

      Такі вось план атрымаўся выдатны. Геніяльны, можна сказаць, план.

      Праўда, Пеця-выдатнік не адразу яго ўхваліў. Больш таго, адмаўляцца спачатку пачаў, тлумачыць, што нічога ў яго, маўляў, не атрымаецца. Але потым здаўся. Угаварыў яго Вася Лайдачкін.

      І пачалі яны тэарэтычны гэты план у практычнае выкананне прыводзіць. І спачатку ўсё ў іх добра ішло, аж да таго самага моманту, калі Пецявыдатнік хулігана павінен быў са сваёй асобы часова прадставіць. А потым усё дрэнна пайшло, бо гэты самы Пеця ўсё пераблытаў. І, замест таго, каб кулакамі махаць, ветліва так у дзяўчынкі Машы спытаў:

      – А можна мне вас у кіно запрасіць?

      А Маша ў адказ усміхнулася яму і сказала:

      – Ну, зразумела ж, можна.

      А тут і Вася Лайдачкін падаспеў. І ролю сваю, дарэчы, добра вывучыў, не тое што некаторыя. Падбягае ён, значыцца, хапае Пецю-выдатніка за шкірку, каб дзяўчынку Машу ад яго абараніць… і адчувае раптам, што ляціць па паветры, нібы птушка якая. Толькі хацеў здзівіцца з прычыны такога пазапланавага свайго палёту, як у судакрананне з зямлёй увайшоў. І даволі адчувальна.

      А дзяўчынка Маша яму і кажа:

      – У мяне, між іншым, першы разрад па дзюдо!

      А потым павярнулася яна да Пеці-выдатніка і ласкава так дадала:

      – Не бойся, хлопчык, я цябе ў крыўду не дам!

      А яшчэ потым узяла яго за руку і яны пайшлі. У кіно. І Вася пайшоў. У процілеглым напрамку.

      І

Скачать книгу