Абусупиян Апенди – уьмметни берекети - Магомедшапи Минатуллаев

Скачать книгу

деп къоркъамысыз? Дагъы да къонакълар гелсе де бар, вёре, талчыкъмагъыз. Маркача намазгъа да аз заман тюгюл къалмагъан. Ал лагь буюрса, маркача намазыгъызны да, эртен намазыгъызны да шунда къы ларсыз. Тангала оьзюгюз сюйгенни этер сиз, атлардан да парахат болугъуз. Оланы гьайын этеген адам да бар, – деди ол ва:

      – Гелме ихтиярыгъыз болса да, гьали гетме изну берилмей сизге, – деп иржайды.

      Шолай бир гече оларда къалдыкъ, вол лагь, нече де адилли, берекетли ожакъ эди, адамлар сукъланардай.

      – Сонг не болду дагъы, агъав? – деп со радым мен.

      – Гьасиликалам, Абусупиян апенди оьзю айтгъан заманда Шалиге галди. Жу мамежитде къадибиз булан ва юртну жа мияты булан танышды, олар булан тюш намазны къылды ва тангала ярашыв лукъгъа бармакъ учун юртдан 30 абурлу ва гьюрметли адамны жыймагъа таклиф берди. Экинни намазгъа етишеген кюй де бириси юртгъа гетди. Онда да шолай юрт ну къадиси ва юртну жамияты бу лан ёлугъуп, олагъа да тангала ярашывлукъ сёйлешивлеге бармагъа абурлу-гьюрмет ли 30 адамны жыймагъа таклиф эте.

      Артындагъы гюн Абусупиян апенди эки де юртну арасындагъы ёлну о якъ гъа да, бу якъгъа да бир йимик мезгил бар еринде шо вакиллени, 60 да адамны, жыйды. Ол бир сагьатдан да къолай пай хаммарланы яшавундан, Къуръандан, шариатдан, табиатдан, яшавдан терен маъналы мисаллар гелтирин, душман лыкъны-оьчлюкню къутсузлукълары, балагьлары гьакъда ва татывлукъну-до слукъну ниъматлары гьакъда пасигь тили булан мукъуятлы этип айтды. Ону терен маъналы сёйлевюне эки де якъны вакил лери авзун ачып тынгладылар. Абусупи ян апенди, алда ярашдырма къарагъан лар йимик, не болгъан эди арагъызда, не къалгъан эди деп, гетген-битген затланы хотгъап, эсги яраланы янгыртып-оьр чюкдюрюп айланмады.

      – Муна гёресиз, душманлыкъ-оьчлюк бу пана дюньяда да, о герти дюньяда да оьртени-оту булангъы жагьаннем, дослукъ-татывлукъ буса адам оьзюнден тоюп болмайгъан, кёп ниъматлары булангъы женнет, – деп, оьзюню масла гьат сёзюн битдире туруп, Абусупиян апенди эки де якъны вакиллерини орта сында токътады ва:

      – Аллагь-биллагь учун, ярашывлукъ гъа бир-биригизге къолларыгьызны бе ригиз, – деди.

      Не о якъдан, не бу якъдан къолун уза тагъан гиши ёкъну гёрюп:

      – Бусурман къардашлар, шай танны илбисни юрегин ял этмей, юреклеригизни енгип, къолларыгъызны бир-биригизге узатыгъыз, – деп, оланы да, бизин де енглерибизден тутуп тартып, къоймай къолларын алдырма башлады.

      Эки де юртну вакиллери бир-бирине къолларын берип битгенде, ол бек сююнюп:

      – Энниден сонг гьеч гиши шу эки де жамиятны арасындагъы яра шывлукъну бузса, шо къайсы якъ дан болса да, ба рыгъыз да, демек, о якъ да, бу якъда, шо адамгъа Аллагьны шайтангъа этген минг налатын берерсиз, – деп битдирди. – Муна шулай, Абусупиян апенди, эки де юртну арасында ярашывлукъ болдуруп, бизин арабыздагъы оьчлюкге ахыр салды ва къан тёгювлени даимликге токътатды. Ондан къалгъанлар, дос-къардашы гёр меген яхшылыкълар къалмасын, я Ал лагь! – деди тамаза.

      – Агъав, сиз магъа не арив ёлукъдугъ уз! Мен мунда

Скачать книгу