LITMIR.BIZ

Скачать книгу

besluit het om Ratels toe te gaan.”

      Ja, Ma, dink ek. Ons is al ’n honderd keer hierdeur voor ek weg is. Ek wéét! Wie noem in elk geval ’n somerskool Ratels? Ek het eers gedink dis iets waarmee my kleinboetie in die cot gespeel het toe hy ’n baba was. Maar toe ek die prentjie van ’n ratel in my soogdierboek sien, het ek geweet dat ek eendag regtig een wil sien. Dis mos ’n baie skaars soort dier wat, nou ja, so taai soos ’n ratel is. Why state the obvious?

      In elk geval. Die somerskool se naam is Ratels en dis naby ’n rivier met baie seekoeie en verder as ’n verskietende ster van reality af. Die dude wat die plek bestuur se naam is Stefan Ahlers. Wonder of hy sy ken so vorentoe stoot soos ou Skellie in ons skool en sy dun snorretjie met sy vingers draai.

      “Ja, Ma. Ek gaan Ratels toe vir my eie beswil, want ek soek ’n bietjie avontuur.” Ek hoop sy like daai woord. “Beswil.” Een van haar favourite woorde.

      “Laat weet as jy veilig daar aangekom het.”

      Cowabanga! Ek het maklik daarvan afgekom. Nou moet ek net nie iets sê wat haar in ’n preek gaan laat verval nie.

      “Dan praat ons weer later,” waag ek. Fok-kus, dude, sê ek vir myself. Fok-kus en chill!

      “Jy moet gereeld bel, my skat, dat Ma seker is jy het jou malaria­pille gedrink en jou Tabard aangesmeer. En moenie vergeet van jou vitamienpille nie en vra dat Stefan ’n muskietnet oor jou bed hang.”

      Muskietnet oor my bed. Jig! Dit klink na ’n babatjie in ’n cot met ’n ratel in die hand!

      “En bring mooi foto’s saam.”

      Ek neem my videocam saam waar ek gaan, sodat ek kan leer movies skiet voor ek filmskool toe gaan.

      “Mooi bly, Snoekie.”

      “Tot siens, Ma.” Gewoonlik sê ek “Tatta, Mamma,” maar nie met daai blonde bom met die Anne Hathaway-bene daar voor nie.

      Iemand SMS my. Ek hoor die biep.

      Die girl voor my het haar been weer uitgestoot. Ek dink sy’t my gevang staar. Dalk is dit sý wat ge-SMS het! Maar hoe sal sy my nommer ken? ’n Man kan hoop tot sy onderarmhare krul.

      “Tatta, Velskoen. En ek het jou nagklere met die leeutjies ingepak. Jy is nou in die natuur. En ek wil graag hê jy moet tuis voel.”

      What the flip? Ek kyk op my horlosie na die datumsyfertjie. Dis nie April Fools’ Day nie. Pajamas met leeutjies! Jig! Wonder wat sy sal sê as sy moet weet ek soek ’n tatoe wat soos Adele se autograph lyk.

      Ons ry onder ’n brug deur en die mense begin hulle bagasie bymekaarmaak. “Ek dink ons is hier, Ma. Daar voor is ’n klomp winkels en die bus ry nou met ’n blink spoed. Ek praat weer met Ma!”

      Ek check gou my SMS.

      Wmj vra boetie Theo. Hy weet mos wat ek maak!

      L2m SMS ek terug. Want ek luister mos na musiek. En ek vra: Wmj?

      Lob text hy terug. My boetie lê altyd op sy bed soos sy SMS sê. Dan speel hy games op sy foon of hy check Idees Vol Vrees op Face­book of soek What the F Facts. ’n Mens kry die coolste feite daar. Soos: As jy agterstevoor na The Lord of the Rings kyk, gaan dit oor ’n laaitie wat ’n ring uit ’n vulkaan kry en die res van die fliek huis toe loop.

      Terwyl die girl hier voor my haar heupe swaai, (Oh, man!) gooi sy haar hare so uit haar oë. Dit laat my kook soos hot tjoklit voor jy dit oor roomys gooi. En die manier waarop sy stap! Soos een van hierdie godinne waarvan ons op skool leer wat net haar pinkie lig, dan spat Gerard Butler se hele 300-army soos popcorn as jy in ’n movie oor ’n meisie se voete trip.

      Ek gryp my sak en prop alles daarin. Ek vergeet áltyd iets. Dan gee my ma weer ’n preek wat langer is as Madonna se date lys van backup dansers. Ek wil nog probeer om ’n skrams hallo in te kry en wat’s jou naam, maar die girl stap asof sy op ’n missie is.

      Terwyl ek agter haar aanloop, dink ek aan elke corny pick-up line wat ek al gehoor het. Enigiets om haar aandag te trek. Ek rammel hulle af terwyl ek verby tannies schlep wat na Johnson’s baba­poeier of Shield ruik. Dan’t hulle sulke dik voete wat net-net in hulle skoene pas. En hulle dra boonop sykouse in hierdie hitte!

      Ek kan dalk vir die girl sê: “Ek like jou stukkend, maak my heel!” of: “Ek’s ’n slow makou met name, maar Speedy Gonzales met romance.” Of dalk: “Jy gee my ’n headrush. Wees my Disprin en los in my lewe op.”

      Maar toe sy met die trappe afklim en ek my mond oopmaak om haar naam te vra, hoor ek net “Yikes!” uit my eie mond kom. Ek sweer dit was die eerste woord waaraan ek kon dink. Praat van corny!

      Sy gaan staan en vee haar hare uit haar oë en sê: “Eew!” Toe verdwyn sy tussen die mense in.

      En daar staan hý voor die bus. ’n Moerse dude van seker ses voet ses.

      Al die ouens in die storieboeke wat my ma altyd lees, is ses voet ses met “vierkantige skouers” en “robuuste houdings”. Ek het eers gedink dit beteken dat die dudes hulle bors uitstoot, maar toe hoor ek robuus beteken eintlik macho. Nou hoekom sê die skrywers nie so nie? Dank die hemel niemand skryf meer so nie! (Behalwe in my ma se storieboeke wat sy by die bib. uitneem.)

      Die ou dra ’n kakiehemp met ’n Ratels-logo op, en ’n broek wat korter is as my ankle-length designer Levi’s. Ek kan sommer sien: Hier moet jy nie strooi met kabouters soek nie.

      “Hallo. Is jy Fanie?”

      Flippit. Dan het hy nog so ’n diep stem ook teenoor my stemmetjie wat klink of iemand my nippels met ’n tweezer knyp!

      “Uhm. Ja. Uhm. Hallo.”

      Ek probeer robuus klink. Macho. Maar al wat uitkom, is snaak­se geluide. Ek voel skielik so hartseer soos ’n Saterdagaand sonder ’n fliek.

      Ek sweer ek is bang vir die man. Chillax! sê ek vir myself. Moenie uitfreak nie, dude! Dis net ’n gewone ou!

      “Welkom op Hoedspruit. My viertrekker staan hier anderkant. Is dit al wat jy gebring het?”

      Wat de hel is ’n viertrekker? Ek ry g’n op ’n frieken trekker nie!

      “Defnislis, ja. Uhm.”

      “Ek is Stefan.” Hy steek sy hand uit en druk myne so pap soos ’n pannekoek wat uit ’n microwave kom. Eew!

      “Ek is Velskoen,” sê ek in my diepste stem wat wil-wil deur­slaan.

      “Veldskoen?” vra hy.

      “Nee, Velskoen. Sonder die d. Soos die inry.”

      Stefan kyk na my asof ek pas gesê het Suid-Afrika het sy eerste crime-free dag gehad. “Nou maar welkom, Velskoen. Een van die ander ouens is ook reeds hier. Vincent de Wahl. Ek dink julle sal van mekaar hou.”

      Sjoe. Hy praat net sulke mooi Afrikaans soos my ma. Hy klink net baie beter as sy. En sy oë lyk of hulle lag.

      Hy beduie na ’n smart four-by-four wat voor ’n restaurant ge­anker is. O! Nou verstaan ek. Dis nie ’n four-by-four nie, dis ’n “vier­trekker”.

      Ou-ou-ke-ei! Viertrekker sal dit van nou af wees.

      Hy kyk na my kniebroek wat tot net bokant my enkels hang. Ek kyk af en skrik. Sjoe, ek het nooit gedink ek het sulke harige bene nie. ’n Mens kan letterlik elke haar langs my enkels tel. Ek dink nie girls hou van sulke harige bene nie. Miskien moet ek maak soos Albie, een van my Twitter-pels, wat sy beenhare afskeer. Ek sien hoe check die girls sy bene uit en dan steek hulle hulle tonge so in hulle kieste.

      Ek laat val my sak, maar Stefan gryp dit net betyds. Imagine as daai sak geval het! My iPod en my videokamera is daarin! Ek het die iPod gekoop met my laaste spaargeld waarvoor ek die vakansie gewaiter en koerante afgelewer en groceries by die superette gepak het. Ek spaar nog net vir ’n iPad.

      “Jy bly by jou ma?” vra Stefan toe hy die four-by-four, ekskuus, viertrekker aanskakel.

Скачать книгу