Liewe Heksie se groot omnibus - Verna Vels Liewe Heksie

Скачать книгу

so ’n lang gaap, want hy is regtig baie vaak.

      “Ek weet nie wie ons kan kry om te help nie,” sê die dokter.

      “Dokter,” sê Blommie, “miskien kan ons vir Heksie vra om hom een aand op te pas, net …”

      “Wat!” skreeu die dokter voor Blommie kan klaar praat. “Daardie dom Heks? Eers breek sy al die goed in die kombuis en toe plant sy die nuwe plantjies onderstebo in die tuin. Wat sal van die koning word as sy hom oppas?”

      “E … ek het maar net gedink sy sal darem kan wakker bly en iemand roep as die koning dalk sieker word. Verder hoef sy niks te doen nie. Sy moet ons net roep as die koning dalk medisyne wil hê, Dokter.”

      “Mmm … ja,” sê die dokter en dink so ’n bietjie. “Mmm … ja, dalk is dit tog ’n goeie plan. Gaan roep vir Heksie, Blommie.”

      Toe Heksie hoor sy gaan die koning oppas, is sy baie bly. “Sien jy nou, Blommie, ek is nie so dom soos ek gedink het nie. Die dokter sê ek moet by koning Rose … Rose …”

      “Rosekrans,” sê Blommie.

      “Rosekrans gaan bly. Ek sal vir hom medisyne gee en sy voorkop afvee met ’n nat lappie en …”

      “Jy moet net wakker bly en iemand roep as die koning dalk iets wil hê, Heksie. Jy hoef niks anders te doen nie.”

      “Ag ja, dis al wat ek moet doen,” sug Heksie. “Maar jy sal sien, môre is die koning sommer baie beter.”

      Daardie aand sit Heksie in koning Rosekrans se kamer. Alles is doodstil en die koning slaap vas. Naderhand begin Heksie rondskuif op die stoel; sy word moeg van die lang stilsit.

      “O tog,” sug sy, “ek wens dis al môre. Ek word moeg om so stil te sit. Is daar nie iets wat ek kan doen nie. Laat ek ’n bietjie dink. Mmm … ja, ek sal ’n bietjie sing. Ek sal ’n wiegeliedjie sing, dan sal die koning nie wakker word nie. Slaap, my kindjie, slaap sag. Slaap, my kindjie, slaap sag, slaap …” sing Heksie op een noot.

      “Watse geraas is dit?” vra die koning skielik.

      Heksie hou op met sing. “Wie … wie’t gepraat?” vra sy bang.

      “Ek het gepraat,” sê die koning. “Ek vra wie raas so?”

      “Haai, Koning, jy … e … u … e … Koning is wakker,” sê Heksie.

      “Ja, ek is wakker en ek vra wie raas so? Dit het geklink soos iemand wat sing.”

      “O dít,” sê Heksie skaam. “Dit was sommer ek wat gesing het. Was dit vir Koning mooi? Ek kan nog sing as koning Rosebaard wil.”

      “E … nee dankie,” sê die koning baie vinnig. “En my naam is Rosekrans, en wat maak jy hier, Levinia?”

      “Ek pas vir Koning op. Die kabouters het vaak geword omdat hulle elke nag hier moes wakker bly. Nou help ek ’n bietjie.”

      “Ag, die arme kabouters,” sug die koning. “Hulle werk so hard en ek word nie gesond nie.”

      “Ja,” sug Heksie net so hard soos die koning. “Dit lyk my ook koning Rosedoring word nie gesond nie. Die kabouters sê as Koning nie gesond word nie, gaan die koning van die Gifappeltjies ons koning word.”

      “Gmf, dit wil ek nog sien!” sê koning Rosekrans vies.

      “Ja, dis wat ek ook sê,” sê Heksie. “Ek sal hom nie laat koning word nie, hoor, Koning?”

      “Wat sal jy tog doen, Levinia?” vra die koning.

      “Wel, ék sal liewer koningin word,” sê Heksie trots.

      “Wat!” sê die koning.

      “Ja, ek is Blommeland se enigste en mooiste en beste Heksie, ek sal koningin word. En dan gaan bly ek in die paleis en ek ry in die mooi motorkar. Koning weet, ek is baie lief vir motorkarre, ek …”

      “Levinia Heks,” sê die koning, “weet jy miskien met wie jy praat?”

      “Ek praat met jou … u … Koning,” sê Heksie en lag. “Hoe sal ek nou nie weet met wie ek praat nie. Ek wil nou nie snaaks wees nie, maar Koning is ook maar dom.”

      “Ja, jy praat met Blommeland se koning en ek gaan Blommeland se koning bly.” Die koning is nou verskriklik kwaad.

      “Jy kan nie koning bly as jy siek is nie, Koning,” sê Heksie.

      “Ek is g’n meer siek nie, gaan haal vir my kos.”

      “Maar Koning …” sê Heksie.

      “Gaan haal vir my kos!” skreeu die koning en Heksie hardloop by die kamer uit.

      “Die koning wil kos hê!” roep sy, en die dokter en verpleegsters en kabouters kom aangehardloop.

      “Levinia Heks, jok jy al weer?” vra die dokter.

      “Ek’s nie die soort heks wat jok nie,” sê Heksie.

      “Dis nie nou tyd vir grappies nie, Heksie,” sê Blommie benoud.

      “Nou ja, gaan kyk self,” sê Heksie. “Die koning wil kos hê.”

      Hulle gaan kyk en dit is ook so. Die volgende dag is die koning sommer al baie beter en kan ’n paar dae later teruggaan na sy paleis toe. Die kabouters is baie bly, want nou sal koning Rosekrans hulle koning bly.

      ’n Paar dae later sit Blommie, Heksie en die dokter in die koning se paleis en die dokter sê: “Koning, maar hoe het u so gou gesond geword?”

      “Dis Heksie wat my gesond gemaak het, want sy’t vir my gesing,” sê die koning.

      “Levinia Heks?” vra die dokter.

      “Ja, en sy het gesê sy sal koningin word as ek doodgaan en toe wonder ek wat sal dán van Blommeland word. En ek het gedink as ek nie gesond word nie, kom sing sy dalk elke aand vir my en … bederf net haar stem.”

      “Toemaar, Koning, ek sal nie my stem bederf nie, ek sal eendag vir u kom konsert hou, hoor,” sê Heksie.

      “E … dankie, Levinia,” sê die koning en Blommie hou sy hand voor sy gesig sodat Heksie nie moet sien hoe hy lag nie.

      Liewe Heksie en die toorwoorde

      Karel Kat kuier by Heksie en Blommie met sy splinternuwe motor. Elke middag gaan ry hulle ’n entjie en dan waai Heksie vir al die kabouters langs die strate. Eendag sê Karel vir hulle: “Kom ons gaan hou môre piekniek.”

      “Oe, Karel, dit sal wonderlik wees,” sê Blommie. “Ek weet van ’n lekker plek waar ons kan piekniek hou. Daar is blomme en groen gras en ’n stroompie water en hoë bome wat sommerso toegegooi is met boomvarings.”

      “Mmm, dit klink vir my na net die regte plek vir ’n piekniek. Maar hoekom is jy so stil, Levinia? Jy sê niks,” vra Karel.

      “Ek dink, Karel. Ek dink aan die kos wat ek vir ons gaan inpak. Vanaand sal ek vir ons ’n broodjie bak en dikkefrelletjies maak. My dikkefrelletjies is die lekkerste in Blommeland.” Heksie rol haar oë en lek haar lippe af.

      “Wat is dikkefrelletjies, Levinia?” vra Karel.

      “Ag ja,” sug Heksie. “Ek kan sien jy weet nie van kos nie. Ek wil nou nie snaaks wees nie, Karel, maar almal ken ’n dikkefrelletjie. Jy vat gemaalde vleis en dan maak jy dit in sulke ronde bolletjies en …”

      “Heksie

Скачать книгу