Скачать книгу

en klap hande.

      “Wat is Mejuffrou Seesand, hè, Blommie?” vra Heksie.

      “Sjjt, Heksie, ons wil hoor wat die man sê,” sê Blommie.

      “Uit al die mense hier op die strand gaan ons die meisie kies wat vir ons die oulikste lyk, en sy sal Mejuffrou Seesand wees. Die prys wat Mejuffrou Seesand sal ontvang, is tien rand.”

      “Haai, hoor jy daar, Blommie,” sê Heksie. “Sê nou ek kan die tien rand wen, dan kan ons nog ’n paar dae hier by die see kuier.”

      “Al die meisies wat aan die wedstryd wil deelneem, moet hier na die verhoog toe kom,” praat die man verder. “Julle het ’n halfuur tyd om reg te maak.”

      “Ek gaan gou my bikini aantrek en dan gaan ek ook,” sê Heksie.

      Blommie is heeltemal verskrik. “H … Heksie, jy gaan tog nie deelneem aan die kompetisie nie?”

      “Wat’s dít?” vra Heksie.

      “Ag man, die kompetisie om Mejuffrou Seesand te wees. As ’n klomp mense bymekaarkom en hulle soek die mooiste een uit, dan is dit ’n kompetisie,” vertel Blommie vir Heksie.

      “O,” sê Heksie. “Ja, ek gaan ook sê hulle moet my kies vir Mejuffrou Seesand. Ek gaan net eers gou my bikini aantrek. Jy moet hier vir my wag, hoor, Blommie.” En Heksie spring op en stap na die kleedkamers om haar swemklere te gaan aantrek.

      Die man op die verhoog sê hulle moet gou maak, want die kompetisie gaan begin. Blommie wens Heksie is laat, want hy weet sy sal hartseer wees as sy nie wen nie.

      Net toe die man by die verhoog wil praat, hoor Blommie iemand roep: “Joehoe, Blommie!”

      Blommie hoor dis Heksie en kyk rond. Naderhand sien hy haar. Sy kom oor die sand aangestap. Of liewer, hy dink dis Heksie! Hy kyk mooi … Ja, sowaar, dit is Heksie, maar Blommie herken haar skaars.

      Sy het die snaaksste swemklere aan wat hy nog ooit gesien het. Dis ’n lang swempak wat tot by haar knieë kom en dit het lang moue en sulke wit en swart strepe. Op haar kop het Heksie ’n groot swart swempet wat soos ’n ballon op haar kop sit.

      Blommie is lus om sommer daar op die sand te rol van die lag, maar Heksie roep weer: “Joehoe, Blommie, hier’s ek! Hoe lyk my ouma se bikini vir jou, hè?”

      Toe sy die tweede keer roep, kyk al die mense by die verhoog om. Eers is hulle doodstil, maar dan begin hulle skater van die lag. Tot die man op die verhoog kan sy lag nie hou nie.

      Heksie sien almal kyk vir haar en gaan doodstil staan. Blommie sien hoe skaam kry sy. Sy steek haar vinger in haar mond en trek die groot swempet oor haar oë. Toe lag die mense éérs.

      Arme Heksie weet nie wat om te doen nie en Blommie sien sy gaan begin huil. Hy staan op, maar skielik roep ’n vrou naby hom: “Help! Dief! ’n Dief het my horlosie gesteel! Daar gaan hy!”

      Blommie sien die dief met die horlosie in sy hand. Hy sien ook die dief gaan naby Heksie verbyhardloop. Blommie se beentjies is te kort om vinnig te hardloop. Hy kan nie die dief vang nie, maar hy skreeu hard: “Heksie, die dief hardloop daar na jou toe! Keer hom!”

      Heksie staan nog steeds met haar swempet oor haar oë en haar vinger in haar mond. Maar skielik steek sy haar lang, maer been uit en daar pootjie sy die dief! Hy val dat hy sommerso skuif in die sand.

      “Sy het hom gekeer! Sy het hom gekeer!” skreeu die mense.

      “Ag, dankie tog!” sê die vrou. “Nou kan ek my horlosie terugkry.”

      ’n Polisieman is gou daar om te keer dat die dief weghardloop en hy gee vir die vrou haar horlosie.

      “Baie dankie, Juffrou. As jy nie gekeer het nie, sou die dief met my horlosie weggekom het,” sê die vrou.

      “Haai, hoor jy, Blommie, sy sê vir my Juffrou,” sê Heksie en lag te lekker.

      “Wat is jou naam?” vra die vrou.

      “My naam is mejuffrou Levinia Liewe Heksie. Dis mos reg, hè, Blommie?” fluister Heksie.

      “E … ja, min of meer,” sê Blommie.

      “Ek dink ons moet vir mejuffrou Levinia Liewe Heksie Mejuffrou Seesand maak,” sê die vrou.

      “Ja! Ja!” skreeu die mense by die verhoog.

      “Ja, kom hier na die verhoog toe, Juffrou,” sê die man.

      “Kom saam, Blommie,” sê Heksie en gryp Blommie se hand en trek hom saam.

      Heksie en Blommie klim op die verhoog en almal klap hande.

      Die man maak hulle stil en sê: “Ons maak jou Mejuffrou Seesand, en jy wen die prys van tien rand!” Toe klap die mense éérs.

      “Dink jy ek moet vir hulle ’n stukkie sing, Blommie?” vra Heksie saggies.

      “E … nee, Heksie,” sê Blommie vinnig. “Miskien ’n ander dag.” Hy is bang die mense lag dalk weer.

      Die man gee vir Heksie die tien rand en sy buig vir die mense, wat nog steeds hande klap. Toe alles verby is, swem Heksie en Blommie vir ’n rukkie en toe gaan hulle na hulle blyplek.

      Daardie aand na ete sê Heksie: “Blommie, weet jy, daar is net een ding wat my pla. Hoekom dink jy het die mense so vir my gelag toe ek met my bikini uitgekom het?”

      “Ag, Heksie, dis … e … seker omdat jy vir hulle so oulik was,” sê Blommie.

      “Haai, ja, weet jy, ek het self gedink ek lyk oulik,” sê Heksie.

      Liewe Heksie en die motor

      Heksie en Blommie sit op Heksie se stoep. Heksie sit in haar lekker rystoel en Blommie op die stoeptrap.

      Heksie sit met haar toe oë asof sy slaap en Blommie rus met sy kop op sy knieë. Skielik gee Blommie so ’n lang gaap.

      “Wat makeer, hè, Blommie?” vra Heksie.

      “Ag, ek is sommer verveeld,” sê Blommie.

      “Wat’s dit?” vra Heksie.

      “Ag, Heksie, as ’n mens nie weet wat om te doen nie, dan is jy verveeld,” sug Blommie.

      “O, dan is ek ook ver … verveeld,” sukkel Heksie met die moeilike woord. “Want ek weet ook nie wat om te doen nie. Wat kan ons doen, hè, Blommie?”

      “Ek weet tog nie, Heksie. Dis te warm om wegkruipertjie te speel of om in die tuin te werk. Ek weet nie wat ons kan doen nie.” En Blommie sit weer sy kop op sy knieë.

      “Ek wens iets wil gebeur. Niks gebeur ooit met ons nie. Dis net heeldag sit en sit en sit, weet jy, Blommie.” Heksie krap haar kop en dink so ’n bietjie. “Ek weet!” skreeu sy soos sy altyd maak en Blommie skrik hom byna dood.

      “Wat weet jy nou weer, Heksie?”

      “Ek weet wat ons kan doen. Kom ons sing!” sê Heksie.

      “E … nee, liewer nie … e … my kop is seer,” sê Blommie.

      “Nou ja, dan sing ek vir jou ’n liedjie wat goed is vir ’n seer kop. ’n Wiegeliedjie!”

      Heksie wil ook sommer begin sing, maar Blommie sê: “Kyk daar, Heksie, die posman is by die hek.”

      “Wat dink jy wil hy hê, Blommie?” vra Heksie.

      “Hy bring seker

Скачать книгу