LITMIR.BIZ

Скачать книгу

      ‘Boh, sa ashensor i çuditshëm.’ mendoi McKintock.

      Një ngjitje e shkurtër, pastaj dera u hap tek një korridor i bardhë i pisët, i pisët në kuptimin që muret ishin të njollosura me myk, me shenja rrëshqitjesh, me gërvishtje nga mbështetëset e karrigeve dhe, McKintockut iu duk, edhe me njolla të çuditshme të kuqe të errët. Disa ngjanin pothuajse gjurmë pjesore duarsh, sikur dikush të ishte mbështetur i gjakosur mbi mur, dhe kështu e kishte fëlliqur. Shpresoi ta kishte interpretuar keq, dhe ndërkohë grupi kishte arritur përballë një dere druri të zbardhur, të copëtuar dhe të pisët si muret. Njëri nga të tre e hapi dhe e shoqëroi brenda, duke e ulur në një karrige katandisur si dhe çdo gjë tjetër, afër një tavoline që kishte parë edhe ditë më të mira.

      Burri mbylli derën dhe u ul mbi një karrige tjetër, në pritje. Dy të tjerët u larguan. Ai që qëndroi ishte po i njëjti që rrinte ulur në sediljen e pasme bashkë me McKintockun, gjatë udhëtimit.

      <Po ç’farë vendi është ky? Ku më keni sjellë?> shpërtheu i bezdisur McKintock. Ishte mësuar në mjedise me cilësi shumë më të mirë. Kishte erë myku dhe lagështire, dhe mbi dysheme vërtitej i pashqetësuar një buburrec. Këndet e sipërme të dhomës ishin të mbuluara me rrjeta merimange të dendura dhe të zverdhura, rënduar nga pluhuri. Ndonjë merimangë e zezë gllabëronte e qetë brenda tyre, në pritje të një preje tjetër.

      Burri e injoroi, dhe McKintock kuptoi që do të kishte qenë e kotë të këmbëngulte më tepër.

      Pas pak minutash dera u hap dhe hyri një tip tek të gjashtëdhjetat, me një komplet të bukur blu dhe syze me skelet kockor.

      <Mirëdita, rektor McKintock. Jam William Farnsworth, përgjegjës i Shërbimeve të Sigurisë.>

      ‘Shërbimet e Sigurisë’? Ç’farë ishin? pyeti veten McKintock.

      <Mirëdita.> u përgjigj i thartuar. <Përse më keni sjellë këtu? Ç’farë doni nga unë? Ç’vend është ky?> pyeti përsëri akoma më shumë indiferent.

      <Ju kemi sjellë këtu> u përgjigj Farnsworth duke theksuar rëndë rrokjen e parë, me një zë të ashpër, <sepse juve dini diçka që mund të jetë e një rëndësie të veçantë për këtë Vend.> Bëri një pushim me efekt. <Sepse ju e doni Anglinë, vërtet?> luajti letrën e patriotizmit, duke ia ngulitur me shëmti sytë.

      <Oh... epo... sigurisht. Sigurisht që e dua Anglinë.> Farnsworth po shkallmonte një derë të hapur, pasi McKintock ishte një britanik besnik, dhe e donte madje edhe mbretëreshën, ndryshe nga bashkëqytetarë të tij të tjerë. Krejt i zbërthyer, dorëzoi armët.

      <Ç’farë doni të dini? Jam në shërbimin tuaj.>

      <Jemi në dijeni të një projekti ku ju jeni i përfshirë.> përfundoi Farnsworth duke e parë në sy, por pa armiqësi, këtë herë. <Një projekt që ka lidhje me një farë Makinerie, në gjendje të zhvendosë sende dhe njerëz në largësi të vlerësuara në shkallë universale, dhe shpikur nga një farë Drew. Ç’mund të na thoni për gjithë këtë?>

      McKintock mbeti i befasuar.

      Si mund ti dinte këto gjëra?

      Edhe ai nuk i dinte deri një natë më parë. Si e bënë? Ishte e pamundur që dikush të kishte folur, megjithatë duhej të kishte ndodhur, nuk kishte mundësi tjetër. U zbardh si një rrobë e vjetër, pastaj u skuq vrullshëm, dhe në fund gjeti fjalët.

      Ai psherëtiu thellësisht, para se të përgjigjej.

      <Nuk e di si e keni marrë vesh, por kjo që ju keni përshkruar në mënyrë të përmbledhur është e vërteta. Do të shpjegoj gjithçka, po të paktën më thoni ç’farë janë këto Shërbimet e Sigurisë për të cilat më folët, dhe kush jeni ju në të vërtetë.>

      <Pastaj.> u përgjigj thatë Farnsworth. <Të jeni i sigurtë, do dini gjithçka në kohën e duhur. Ndërkaq, ky është distinktivi im, sa për t’ju qetësuar.> dhe i tundi përpara për një çast një stemë të ngjashme me atë që i tregoi vartësi i tij gjatë ‘marrjes’, në parkimin në Liverpool.

      McKintock psherëtiu sërish, dhe filloi të tregojë.

      <Rreth një javë më parë një profesor fizike i Universitetit tim, profesori Drew, erdhi tek unë bashkë me një nxënësin e tij, Joshua Marron. Ky djalë rastësisht kishte zbuluar një efekt të prodhuar nga një dispozitiv i ndërtuar nga Drew për qëllime të tjera, kishte informuar profesorin e tij për ngjarjen dhe bashkë kishin analizuar efektin. Doli që dispozitivi mund të shkëmbejë midis tyre dy vëllime hapësire të largëta sipas dëshirës, madje dhe në shkallë kozmike, me gjithë ç’përmbajnë. Në praktikë kjo tregon që Makineria, si e quaj unë, mund të rregullohet në mënyrë që të piketojë mbi kolegun tuaj, këtu,> dhe tregoi burrin tjetër <dhe njëkohësisht ta transportojë në një vend tjetër, duke vënë në vend të tij diçka tjetër. Po të duam,> dhe këtu McKintock u skërmit me kënaqësi, duke marrë një hak të vogël, <ai mund të transferohet në fund të detit, dhe në vendin e tij do të shfaqej një gjëmim i bukur uji i kripur.> përfundoi duke u avitur papritur mbi tryezë.

      Burri i ulur lëvizi nervoz në karrige dhe pa zymtazi shefin e tij.

      Farnsworth kishte shqyer sytë i mahnitur, por e kishte marrë veten shpejt.

      <Mirë. Pra është e vërtetë. Është provuar tashmë kjo ... Makineri?>

      <Ekziston një prototip i vogël në gjendje të zhvendosë objekte me pak centimetra brinjë. Me ndihmën e një ekipi shkencëtarësh midis më të mirëve në botë, profesor Drew arriti të ngrejë një teori të funksionimit të Makinerisë, dhe pikërisht dje më kishte nxjerrë disa rezultate të provave. Për këtë jam i çuditur që ju jeni në dijeni të gjithë kësaj. Tani,> dhe fiksoi sytë direkt tek ata të Farnsworth <mund ta di si ia bëtë që e morrët vesh? Më detyroheni, për këtë.>

      <Kemi sistemet tona. Dhe nuk mund t’jua zbuloj, përndryshe do të bëheshin të pavlefshme. Por, meqë keni qenë bashkëpunues, do t’ju them këtë. Shërbimet e Sigurisë që unë koordinoj merren me mbledhjen e informacioneve të çdo lloji që mund të jenë me interes për Vendin, dhe jemi të zotë në punën tonë.>

      <Shërbimet Sekrete, pra.> konstatoi McKintock.

      <Po.> u përgjigj thjesht Farnsworth. <Dhe nëse ju zbuloj këtë informacion e bëj sepse jam i bindur që ju jeni vërtet një patriot, dhe nga pozicioni që keni mendoj se jeni edhe një njeri me ndjenjë të lartë përgjegjësie. Teknologjia të cilën ju e dispononi mund të jetë e një vlere të pamatshme për Britaninë e Madhe, në pikën që ju ndoshta nuk e keni kuptuar akoma.>

      ‘Dhe si do kisha mundur?’ mendoi McKintock, ‘Më kanë thënë vetëm dje në darkë ç’farë mund të bënte Makineria...’

      <Sepse, siç e dini,> vijoi Farnsworth <vendi ynë po jeton një periudhë stanjacioni ekonomik dhe politik. Me teknologjinë që ju përshkruat, me Makinerinë, Britania e Madhe do të kishte një avantazh teknologjik të pallogaritshëm krahasuar me gjithë vendet e tjera të botës, dhe kjo e bën automatikisht projektin tuaj të një rëndësie themelore. Nga gjithë kjo rrjedh që Makineria nga ky moment do jetë një Sekret Shtetëror, dhe asnjë, them asnjë, nuk duhet të vihet në dijeni veçse me autorizimin tim. Sa persona janë në dijeni?>

      Gjatë gjithë kohës McKintock nuk kishte bërë gjë tjetër veçse të dëgjonte dhe miratonte. Direktiva e fshehtësisë ishte e njëjta që ai vetë ia kishte imponuar Drew-së dhe të tjerëve, dhe tani po gjendej ai vetë që po e vuante. Kështu ishin gjërat.

      Numëroi me mendje.

      <Nja dhjetë,

Скачать книгу