LITMIR.BIZ

Скачать книгу

сезгандай, аммо қизаринқираганча йўлини давом эттирмоқчи бўлди. Мен енгидан тортиб, уни тўхтатдим.

      – Шошаяпмиз, – дедим кейин у болага. – Нимани гаплашамиз.

      – Э, ҳар хил гаплар… У ёқ-бу ёқдан, – у довдираганнамо бир дугонамга кўз ташлаб, бир чап билагидаги ялтираб турган соатни ўйнаганча гапираркан, холи қолишимизни истар эди. Аммо бунинг сира иложи йўқ:

      бутун қишлоққа, йўловчиларга кўз-кўз бўлишни қай-си қиз хоҳлайди. Лекин уни рад этгим ҳам келмас эди. Шундай эса-да, таранг қилдим:

      – Лақиллаб ўтиришга вақтимиз йўқ.

      – Сиз билан баъзан гаплашиб турсак демоқчийдим. Бу ерда бўлмаса, бошқа ерда… – у яна соатини ўйнаб, кўз-кўз қилди. Тан олиш керакки, бу атрофларда ҳеч ким бунақа соат тақмайди. Бунга ҳар кимда ҳам имконият бўлавермайди. Эҳтимол, шуни англатмоқчи, ўзининг бой эканлигини намойиш этмоқчидир.

      – Соатингиз чиройли экан, – дедим мен уни гапга тутиб. – Неччи бўлди?

      – Бир ярим! – деди у жонланиб ва шоша-пиша соатни сариқ занжири билан бирга билагидан ечиб олди. – Хоҳласайиз, шуни сизга бераман. Манг!

      – Э, соатни нима қиламан! – деб юбордим ногоҳ. Дугонамдан уялиб кетдим-да.

      – Соат яхши нарса. Шунга қараб, иш олиб борасиз.

      – Хаа, шунақами? Уйимизда уйғотадиган будилнигимиз бор. Ўшанга қараб ишлаймиз.

      – И-ҳа, – кулди у, – будилник қаёқдаю бу қаёқда! Бу – тилла соат.

      – Ростдан тиллами? – дугонам ҳайратини яширолмай анқайди. – Йўғ-э?

      – Соф тилла! Манг, олинг! – у соатни менга тутқазди. Соат чиндан ҳам оҳанрабо каби мени ўзига тортар-ди. Тўғриси, тиллани ҳеч қачон ўз кўзим билан кўрмаган, қўлимга тутмаган эдим. Шунинг таъсирида соатни олиб, унга диққат билан кўз югуртирдим: гардишиям, ичиям сап-сариқ; кичкина, нозиккина рақам кўрсатувчиси “чиқ-чиқ”лаганча айланиб, лаҳзаларни билдираяпти. Қуёшда ял-ял ёниб, кўзларни қамаштиради, кишини ўзига жодудай тортади. Қанийди шу ўзимники бўлсайди! Беихтиёр ютиниб қўйдим. Ахир ўзи тортиқ қиляпти-ку? Нега ноз қиласан?.. Олсанг… кейин нима бўлади?

      – Қўлизга тоқиб олинг. Ҳар қараганизда мени эслаб қўясиз…

      – А? – унга кулимсираб қарадим. – Жуда арзон эканку, бу матоҳингиз.

      – Йўқ, бу жуда-жуда қиммат туради. Занжириям тилло! Ҳар кимгаям бунақаси насиб қилавермайди.

      – Шунақами? Мен бунингизни бир сўмгаям олмийман, манг, – дея соатни унга узатдим.

      – Ноз қилманг, Ҳилола, кейин пушаймон еб юрасиз.

      – Ростданми? – дедиму соат занжиридан тутиб, канал сари қўлимни чўздим. – Шу мен учун қимматбаҳо эканми? Ана, қаранг, рўдга ташлаб юбораман.

      – Ҳазиллашманг, Ҳилола, биламан, ундай қилмайсиз…– нечундир у титради.

      – Қиламан, ана! – дедиму тилла соатни каналга улоқтирдим. Шу заҳоти у қуёш нурида ялтираб, ях устига чирссиллаб тушдию бир неча газ сирғаниб бориб, муз ёриғига кириб кетди. Лекин ўзим ҳам қўрқиб кетдим. Хаёлимда ҳозир келадию менга ташланади, бир неча шапалоқ туширади. Ана шармандалик, мана шармандалик!

      – Вой,

Скачать книгу