LITMIR.BIZ

Скачать книгу

“Ek is mal daaroor as ’n girl my só inwag.” Hy wys met sy vinger na die Jessica Rabbit-embleem wat die voorkant van haar nagrok versier. “Jy lyk nogal ’n bietjie na haar, weet jy?” merk hy op. “So met die welige rooi hare en jou come-to-bed eyes.” Daar sluip ’n stout glinstering in sy oë. “En natuurlik hier bolangs ...” hy wys met sy hande, “bolangs stem julle ook ooreen.”

      “Ek ... ek was al in die bed,” probeer sy lomp verskoning soek en vou haar arms oor haar bors.

      “Geen probleem nie, Roxy. Ek’s anytime game vir vet pret in die bed.”

      “Vet pret? Wat bedoel jy met vét pret?”

      “Ag, chill, girl, moenie so touchy wees nie. Jy’s nie vet nie.”

      “Ek is ook nie maer nie.”

      “Ek sê mos – jy’s Jessica Rabbit in lewende lywe, die soort girl wat ek verkies. So sensueel jy kan ’n nat lap aan die brand steek. Wat is dit in elk geval met jou dat jy so Jessica Rabbit-bedinges is? Ek’s mal oor die foto op jou desktop waar sy uit haar klere peul.”

      Hy gee haar nie kans om te antwoord nie. “Jessica Rabbit is seker die enigste animasiekarakter wat so real is dat mans oor haar fantaseer. Selfs in Who Framed Roger Rabbit het sy die arme haas met wie sy getroud was én die res van die mans al heeltemal op hol gehad,” mymer hy. “My favourite scene is waar sy met daardie lang, sexy bene van haar van agter die gordyn verskyn en die ouens met ’n lapdance entertain. Alles aan haar spel vrou uit. Veral daardie figure.” Hy aarsel weer ’n oomblik terwyl hy Roxy op en af bekyk. “Nes joune,” sê hy waarderend.

      Sy weet dit. Hoekom anders dink hy is Jessica Rabbit haar idol?

      Ag, sy’s simpel, sy weet. Net so otherwise soos Oumalot.

      Ag, aarde tog, sy’s ’n volwasse vrou, sy behoort ’n politieke leier as rolmodel na te streef, of iemand wat in dienlike skoene diep spore op ’n ander terrein trap. Maar vir haar is daar iets onweerstaanbaars aan ’n fiktiewe karaktertjie se blatante dekadensie en die uitdagende manier waarop sy beweeg. Kronkelend en slu soos ’n slang. Jessica Rabbit probeer nie voorgee om iets te wees wat sy nie is nie. Sy’s ’n uitlokkende vrou en klaar.

      “Moenie idees kry nie, Zander Muller,” waarsku Roxy nogtans. “Ek deel my bed nie met elke man wat hierdie tyd van die aand aan my deur kom klop nie. Selfs Jessica Rabbit het standaarde, weet jy? Waar kom jy in elk geval nou vandaan?”

      “Ek was by die Red Lion, ’n paar straatblokke van hier af.” Hy skuif ongenooid by haar verby en beweeg dieper by die woonstel in. “Dis ’n lekker plek vir ’n jol. Daar’s ’n amazing vibe. Jy moet een aand saam met my soontoe gaan.”

      Nou toe nou! dink Roxy en rol haar oë innerlik. Skaars sy voete oor my drumpel gesit en hy maak al planne vir die toekoms. Sy vat-vat aan haar hare. Sy moes meer moeite met haar voorkoms gedoen het ...

      Die man wat voor haar staan, is nie die man wat sy bedags in die kantoorgange raakloop nie. Hy het sy deftige pak klere verruil vir jeans wat aan hom pas asof hy daarin gebore is. Daarby dra hy ’n wit T-hemp wat vir ’n waspoeieradvertensie gebruik kan word. Die blonde surfer-kuif hang oor sy voorkop en hy lyk soos iemand wat ure lank gefuif het. Maar sy tong sleep nie en hy stap mooi reguit in haar gangetjie af sonder om teen haar meubels te stamp.

      “As jy my nie bed toe gaan sleep nie, sal ek nie onnodig lank bly nie,” belowe hy toe hulle deurstap kombuis toe om te gaan koffie drink. “Ek weet dis laat, maar ek wil jou iets vra.”

      “Kon dit nie wag tot Maandag nie?”

      “Dit kon seker, maar ek het nou net hierdie briljante idee op die bodem van ’n glas Jack Daniel’s ontdek. Ek wil nou dadelik weet of jy game is of nie.”

      Roxy is dadelik op haar hoede. Om game te wees vir iets wat Zander Muller op die bodem van ’n leë whiskeyglas gesien het, kan dalk net wees om met jou loopbaan of jou lewe te speel. Die man straal ’n roekeloosheid uit wat verder strek as die blitsvinnige gevaarte waarmee hy ry. Maar is dit dan nie juis wat sy wil hê nie? Sy wíl mos roekeloos leef, ’n bloedvloei-rooi lipstiek-lewe lei.

      “Dit gaan oor die spanbounaweek wat volgende Vrydag begin.”

      “Waarna ons gedwing word om te gaan!” Sy’s dadelik moerig toe sy daarvan onthou. “Ek strip sommer as ek daaraan dink. Ek weet die werk by Tafelberg Toeriste is nie veronderstel om ’n nege-tot-vyf-werk te wees nie, Lawrence vertel dit gereeld genoeg vir ons. Maar ek het beter dinge om te doen as om ’n naweek lank te gaan leer hoe om kwansuis sinvol te leef of wat ook al hierdie keer weer in ons kele afgedruk gaan word. Wat ons nou nog nie weet nie, gaan ons nie meer geleer kry nie. Dis hopeloos te laat daarvoor.”

      Toegegee, sy hét meer jaarringe om die nek en oë en sommer orals as Zander – sy’t meer geleentheid gehad om te leer om sinvol te leef. Nie dat dit haar veel gehelp het nie ...

      “Dis natuurlik weer ’n manier om ons op te sweep en te motiveer om murg en bloed te gee sodat Tafelberg Toeriste nie ondergaan nie,” mor sy nog. “Wat seker nie ’n slegte idee is nie,” gee sy huiwerend toe. “As Tafelberg Toeriste sink, sink ons.”

      En, dink Roxy benoud, sy’t geen benul waar sy weer werk gaan kry nie. Al waarvan sy ondervinding het, is om met mense se koppe te smokkel en hulle te oortuig dat Suid-Afrika ’n wonderlike land is en dat dit doodveilig sal wees om hier te kom vakansie hou. Daarvoor is sy goed afgerig.

      Misdaad? Ag nee wat! Nooit gesien nie. Dit word streng beheer, not to worry. Hou maar net jou vensters en deure te alle tye toe. Net vir ingeval, weet jy? En moenie in die donker rondloop nie, en nooit, ooit alleen nie. As jy jou begroting uitwerk, maak veiligheidshalwe voorsiening vir ’n beursie vol geld wat tussen neus en oë kan verdwyn en moenie te geheg aan jou selfoon raak nie. Maak gereeld backups van jou data, want ag! – dit kan so ’n beslommernis wees as jou laptop een van die artikels is wat vir die herverdeling van rykdom aangewend word. En o ja, terloops, smash-and-grab is nie ’n nuwe dansvorm wat net in Suid-Afrika by verkeersligte beoefen word nie. Maar afgesien daarvan – no problem!

      Roxy sug. Van eufemismes kan jy haar niks vertel nie, maar daar is nie veel ander beroepe wat hierdie spesifieke vaardigheid vereis nie. Sy moet hou wat sy het. Of ’n man kry wat haar sal onderhou.

      Sy sug nog ’n slag. “Ons kom darem vroeg Sondagoggend terug. Dis seker beter as niks.”

      “Jy mag nie kla nie, juffrou Roux. Dis ’n helse ... ekskuus, ek bedoel ’n hemelse voorreg om na die vermaarde doktor Muller te gaan luister. Gratis en verniet omdat Tafelberg Toeriste genoeg geloof in hom het om sy werknemers op die maatskappy se onkoste op die selfverbeteringsnaweek te stuur.”

      “Na wié gaan ons luister?”

      “Doktor Adam Muller. Die main pikkewyn wat ons gaan toespreek en bepreek totdat ons net soos hy oor dinge dink. Weet jy dan nie?”

      “Gaan hý dan daar wees?” Sy probeer nie eens haar verstomming wegsteek nie.

      “In al sy glorie. Lyk my jy het nie jou memo gelees nie.”

      Sy het nie. Sy’t geweet ’n hele spul ghoeroes gaan hulle beetkry, maar sy’t nie die moeite gedoen om te kyk wie dit gaan wees nie. Die een is soos die ander. Gewoonlik so vervelig dat sy die vlug van ’n vlieg teen die plafon opwindender vind.

      “Praat jy van die skrywer van die bestseller wat by die derduisende verkoop? Glo ’n rekord vir ’n Suid-Afrikaanse selfhelpboek.”

      “Dis hý daai.”

      “Wat is die titel nou weer? Wees ’n beter jy – so iets?”

      “Amper reg. Wees jouself – net beter. Met natuurlik die Engelse weergawe, Be Yourself – Only Better, wat nou selfs oorsee ’n treffer is.”

      “Het jy dit al gelees?”

      Zander snork. “Jy maak seker ’n grap. Ek haat al hierdie selfhelppraatjies wat jou altyd laat voel jy is nie goed genoeg om te leef nie.”

      “Doktor

Скачать книгу