ТОП просматриваемых книг сайта:
Amper Einstein. Christien Neser
Читать онлайн.Название Amper Einstein
Год выпуска 0
isbn 9780624056218
Автор произведения Christien Neser
Жанр Учебная литература
Издательство Ingram
“Wat het jy by die skool aangevang?” lei hy Micha se aandag af.
“Juffrou Gerda is my juffrou. Juffrou Gerda is fantasties.”
Leonard ken al sy boetie se manier om moeilike vrae te ontduik. Die klein pes weet hy’s uitgevang: sy hand begin al klaar by sy oor rondflapper.
“Ek hoor jy was stout. Het jy iemand gebyt?” vra Leonard ekstra gevoelloos.
“Ja.”
“Gespoeg?”
“Ja.”
“Geskop?”
“Ja. Micha wil jou stokkies sien. Micha wil ietsie maak.”
“In jou drome! Loop voordat ek jou vir die hond gaan gooi. Sommer nou?” Leonard staan dreigend op.
Micha retireer gang toe en begin kermend huil.
Leonard ignoreer hom. Hy begin weer die foto’s van hul brugboupogings deurkyk wat hy met sy selfoon geneem het. Iewers mis hulle nog iets. Laas jaar se wenbrug was die lelikste een van die lot, maar dit kon die swaarste gewig dra. Hy kou ingedagte aan die punt van sy hempskraag. Net jammer dis onmoontlik om hulle na te boots, want alles hang af van die spesifikasies wat hulle gaan kry.
Toe hy sy ma se voetstappe op die trap hoor, spoeg hy sy kraag se punt uit. Hier kom al weer ’n uittrapsessie. Hy eet sy hemde op en geld groei nie aan bome nie, verwyt sy ma gereeld.
“Leonard.” Sy verskyn in die deur en kom stadig nader.
Hy ken haar al: sy soek ’n guns.
“Ja, wat?” vra hy ongeskik.
“Wat doen jy volgende Vrydagmiddag?”
“Hoekom wil Ma weet? Ek is altyd Vrydae by Greeff of Jarred. Ma weet mos.”
“Ek het jou hulp nodig. Pappa kan my nie help nie, hy doen Vrydagmiddag sy voorlegging, voor die hoofbestuur van Inkomste.” Haar oë skiet vol trane. “Asseblief, Lennie, ek kan nie alleen gaan nie. Ek sal Micha nie alleen kan hanteer nie!”
“Waarnatoe, Ma?”
Sy snuit haar neus en vee haar oë af. “Juffrou Gerda het gebel. Die skoolhoof het vir Micha ’n afspraak by ’n neuroloog gekry. Volgende Vrydag drieuur. Ons sou twee maande moes wag vir ’n opening, maar daar was ’n kansellasie.”
Hy prop die houte terug in die seilsak en glimlag stram vir haar. “Oukei, Ma. Ek sal saamgaan.”
Hy voel omtrent hoe sy ribbes kraak toe sy hom vasdruk. Iets in hom verkrummel en hy vee oor haar hare.
“Wat eet ons vanaand? Moet ek en Micha van lug lewe?” Hy sien nou eers sy boetie wat doodstil agter sy ma weggekruip het.
Leonard gryp hom en dra hom spartelend en kop onderstebo trap-af. Micha gil van lekkerkry. Hoe rowwer jy met die outjie speel, hoe meer geniet hy dit, besef Leonard opnuut. As Micha so lekker lag, is dit moeilik om nie vir hom lief te wees nie.
Maar vir die soveelste keer gooi Micha ’n spanner in Leonard se ratwerk: Vrydagmiddag se brugbou is in sy kanon in.
5
“Wil jy een hê?” Hannelore hou ’n kosblik met versierde kolwyntjies na Leonard uit. Die een lyk lekkerder as die ander.
“Dis my ma, jong,” sug sy. “Sy dink ek is te maer. Nou kry ek elke dag genoeg kos om ’n kindertuin te voed.”
Leonard haal die koekie uit sy papierdoppie en prop dit heel in sy mond. Wens sy ma het so oor hóm gevoel. Sy vergeet meeste oggende om sy broodjies te maak. Nou staan hy maar vroeër op en plak self die ses snye opmekaar met wat ook al in die yskas is.
“Jy’s nou nie anoreksies nie,” sê Greeff, “maar jy’s beslis ook nie dik nie.” Hy vat die kosblik by Hannelore en sak op die gras neer. “Maar net om veilig te speel, sal ek liewer die res van hierdie koekies opeet.”
“Wat mis ek?” vra Jarred. Hy was eers by ou Paap om ’n beursvorm te gaan haal. “Hei, Greeff, gee vir my ook! Jou boude is klaar die size van twee sokkerballe!”
Hy stoei die kosblik uit Greeff se hande en haal die laaste koekie uit. “Sies, Hanna! Is dit al wat ek kry?”
“Sorrie, Jarra. Dis die koekiemonster – jy ken hom mos. Maar toemaar, daar’s nog baie by die huis. My ma kan nie wag vir Vrydag se brugbou nie, sy wil julle almal vet voer.”
Leonard kug verleë. “Ek sal dit nie kan maak nie, Han. Julle drie sal maar moet bou.”
Hy voel hoe sy hart ’n slag mis toe hy die teleurstelling op haar gesig sien. Sy wou hóm daar hê! Is dit moontlik?
“Agge nee, Lennie!” kla sy. “Wat’s fout? As jy nie vervoer het nie, kan my ma jou mos terugvat?”
“Of myne,” bied Greeff ook aan.
Leonard skud sy kop. “Nee, ek moet dokter toe gaan.”
“Is jy siek?” vra Hannelore ontsteld.
“Nee, dis Micha. My ma moet hom Pretoria toe vat om ’n spesialis te gaan sien. Ek kan haar nie alleen laat ry nie.”
Jarred frons. “Wat’s fout met die laaitie? Oukei, ek weet hy’s half annerster, maar …”
“Dis wat ons moet probeer uitvind. Die skool gaan hom nie terugvat voordat hy by ’n neuroloog was nie.”
Leonard is verlig dat hy dit nou gesê het. Dis vir hom belangrik dat sy pelle moet weet wat aangaan.
Toe die klok lui en hulle terugstap klas toe, voel hy Hannelore se mou teen syne skuur. Sy loop baie naby aan hom. Sê nou hy kan sy arm so half per ongeluk op haar skouer laat rus … Maar hy gryp sy linkerhand vinnig met sy regterhand vas, voordat iets kan gebeur wat alles vir almal kan bederf.
Hannelore kyk vraend op na hom. “Wat’s fout?”
“Kramp in my hand,” lieg hy vlot en vryf sy linkerduim.
Pyn in die gat eerder, Leonard Steinman. Jy is ’n slapgat, ’n liegbek en ’n dief.
Die pyp in sy baadjiesak voel asof dit ’n halfton weeg.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.