Скачать книгу

królestwa. [przypis redakcyjny]

      165

      partyzant (daw., z fr.) – zwolennik, stronnik. [przypis redakcyjny]

      166

      wolentarski – ochotniczy. [przypis redakcyjny]

      167

      lemiesz – część pługa podcinająca skibę. [przypis redakcyjny]

      168

      familiantka – szlachcianka z bogatego i wpływowego rodu. [przypis redakcyjny]

      169

      kałamaszka – odkryty jednokonny pojazd czterokołowy bez resorów, używany na Kresach w XVII i XVIII w. Drewniane koła osadzone były na drewnianej osi, którą smarowano mazią w celu zmniejszenia oporów. [przypis redakcyjny]

      170

      cyrulik – fryzjer zajmujący się też leczeniem lekkich chorób i wykonywaniem prostych zabiegów medycznych na podstawie wiedzy ludowej i doświadczenia. [przypis redakcyjny]

      171

      Kiejdany (lit. Kėdainiai) – miasto w środkowo-zach. części Litwy, położone nad rzeką Niewiażą, ok. 40 km na płn. od Kowna. [przypis redakcyjny]

      172

      niezabudka – niezapominajka. [przypis redakcyjny]

      173

      kwap – pierze. [przypis redakcyjny]

      174

      robota (dial. B. lp) – robotę. [przypis redakcyjny]

      175

      pludry – krótkie, bufiaste spodnie, część dawnego stroju dworskiego lub żołnierskiego. [przypis redakcyjny]

      176

      bisior – cienka tkanina płócienna lub lniano-wełniana używana w dawnej Polsce a. jedwab morski, tkanina z przędzy małżów, bardzo rzadka i kosztowna. [przypis redakcyjny]

      177

      lama – tkanina jedwabna przetykana złotymi lub srebrnymi nitkami. [przypis redakcyjny]

      178

      sepet – skrzynka z szufladami do przechowywania klejnotów, dokumentów itp. [przypis redakcyjny]

      179

      puzdro – skrzynka lub pudło z przegródkami, zwykle z zamkiem, okuciami i uchwytami. [przypis redakcyjny]

      180

      kwoli (daw.) – dla. [przypis redakcyjny]

      181

      driakiew – używany w medycynie ludowej uniwersalny lek roślinny, złożony m.in. z cynamonu, imbiru, dziurawca, miodu, mięsa żmii, ziemi z Lemnos, często z dodatkiem opium. [przypis redakcyjny]

      182

      ordynek (z niem. Ordnung) – porządek, szyk. [przypis redakcyjny]

      183

      Zołtareńko – właśc. Zołotarenko, Iwan (zm. 1655), hetman kozacki, szwagier Bohdana Chmielnickiego, brał udział w zdobyciu Wilna (1654). [przypis redakcyjny]

      184

      semen – Kozak na czyjejś służbie. [przypis redakcyjny]

      185

      staje – daw. miara długości, w różnych okresach i okolicach licząca od 100 do 1000 m. [przypis redakcyjny]

      186

      szto za lude (z ukr.) – co za ludzie. [przypis redakcyjny]

      187

      raptus puellae (łac.) – porwanie panny. [przypis redakcyjny]

      188

      samowtór (daw.) – we dwóch, sam z kimś drugim, tu: pojedynek. [przypis redakcyjny]

      189

      szerpentyna (daw.) – szabla. [przypis redakcyjny]

      190

      hajdawery – szerokie, bufiaste spodnie, typowy element stroju polskiej szlachty w XVII w.; szarawary. [przypis redakcyjny]

      191

      zali (daw.) – czy. [przypis redakcyjny]

      192

      konfuzja (z łac.) – zmieszanie, zawstydzenie. [przypis redakcyjny]

      193

      zrekuzować – odrzucić oświadczyny, odmówić ręki. [przypis redakcyjny]

      194

      wokacja (z łac.) – powołanie. [przypis redakcyjny]

      195

      tentować (z łac.) – próbować. [przypis redakcyjny]

      196

      wziąść – dziś popr.: wziąć. [przypis redakcyjny]

      197

      zjeść arbuza – pogodzić się z odmową, przyjąć odrzucenie oświadczyn. [przypis redakcyjny]

      198

      ślepki – oczy. [przypis edytorski]

      199

      cekhauz (z niem.) – arsenał, zbrojownia. [przypis redakcyjny]

      200

      Hraju, pane (ukr.) – gram, panie. [przypis redakcyjny]

      201

      kontent – zadowolony. [przypis redakcyjny]

      202

      Zwiahel – miasto w płn. części Ukrainy, dziś: Nowogród Wołyński. [przypis redakcyjny]

      203

      sobaka (ukr.) – pies. [przypis redakcyjny]

      204

      Ne znaju, pane (ukr.) – nie wiem, panie. [przypis redakcyjny]

      205

      hołysz (z ukr.) – golec, nędzarz. [przypis redakcyjny]

      206

      bojar putny – uboższy szlachcic litewski lub ruski, służący u bogatszego pana. [przypis redakcyjny]

      207

      począł

Скачать книгу