Дэманы доктара Глінскага - Сяргей Егарэйчанка

Скачать книгу

а затым раптам рукі паспешліва сарвалі з галавы навушнікі, і на ногі ускочыў малады цемнаскуры хлопец.

      Ён хуткім крокам падышоў да нас.

      – Тамім, гэта вы? Навошта вы палохаеце мяне?

      Гор зарагатаў.

      – Вы што, заснулі, Марка?

      – Скажаце яшчэ. Я вырашыў перакусіць і крыху адпачыць. Для мяне работы пакуль усё роўна няшмат.

      – Пачакайце, хутка ў вас яе будзе больш чым дастаткова. Гэта доктар Глінскі, дазвольце вам яго афіцыйна прадставіць.

      – Вы Якуб Глінскі? Вы нават не можаце сабе ўявіць, як я рады вас бачыць. Гор прагудзеў нам усе вушы пра вас!

      Я працягнуў руку.

      – Слова гонару, я таксама рады нарэшце бачыць жывую душу. Я ўжо пачаў думаць, быццам гэта ўсё закінутыя дэкарацыі нейкага дзіўнага фільма, дзе няма нікога. Вы першы чалавек, якога я сустрэў на Роса.

      Хлопец адказаў на поціск рукі з вялікім энтузіязмам.

      – Мяне завуць Марка Карас, я адказваю за маніторынг усіх сістэм электразабеспячэння комплексу. Вы не сустрэлі тут пакуль людзей проста таму, што іх яшчэ вельмі мала. Аднак мы ўсе спадзяемся, што з вашай дапамогай нас стане значна больш.

      Гор перапыніў яго.

      – Марка, скажыце, як ідуць работы на рэактары?

      – Стэларатар ужо гатовы да фінальных выпрабаванняў, Тамім. Хутка мы яго запусцім і прымусім прапрацаваць ў тэставым рэжыме чатыры гадзiны.

      – Калі?

      – Прафесар Клаўс разлічвае зрабіць гэта праз два тыдні.

      – Пры паспяховых выпрабаваннях калі мы зможам запусціць рэактар на поўную магутнасць?

      – Думаю, для гэтага спатрэбіцца яшчэ чатыры месяцы. Хоць лепш вам пагаварыць пра гэта з прафесарам Клаўсам. Хочаце, я пазваню, каб ён падняўся да нас?

      – Не, не варта яго адрываць. Крыху пазней мы самі спусцімся да яго.

      Я падняў рукі.

      – Пачакайце-пачакайце, вы сказалі стэларатар? Я правільна пачуў?

      – Хіба Тамім не расказаў вам?

      – Не, ён усяго толькі згадаў, што на выспе пабудавана станцыя, здольная генерыраваць чыстую энергію ў велізарных маштабах – і ўсё. Ён спаслаўся на тое, што хоча ўсё расказаць мне потым.

      Гор скрывіўся.

      – Ну вось хто вас цягнуў за язык, Марка? Праз гадзіну Клаўс сам раскрыў бы ўсе карты.

      Марка ўсім сваім выглядам выказваў шкадаванне.

      – Прабачце, Тамім. Шчыра кажучы, я не разлічваў, што доктар Глінскі – выбачайце, Якуб, што сумняваўся ў вас – будучы спецыялістам выключна гуманітарнага профілю, ведае значэнне тэрміна «стэларатар».

      – Я стараюся цікавіцца тым, што адбываецца ў свеце, Марка, – я ветліва нахіліў галаву.

      – Так, сапраўды, мы распрацавалі унікальную ўстаноўку кіраванага тэрмаядзернага сінтэзу, якая працуе на вадародным паліве. Гэта маленькае сонца, якое дапаможа выпрацоўваць велізарную колькасць энергіі пры мінімальных выдатках і нулявым уздзеянні на атмасферу.

      – І вы вырашылі пытанне з устойлівасцю

Скачать книгу