LITMIR.BIZ

Скачать книгу

і рахмана ішла ў нагу з Міхалам.

      – Ты чаго мне рота адкрыць не даваў? – упікнула яна юнака.

      – Калі б ты пачала размаўляць, у іх з’явілася яшчэ больш пытанняў.

      Дзяўчынка здзіўлена паглядзела на яго.

      – Ты дзіўна кажаш – нібы на нашай мове, а нібы і не, – паведаміў Міхал.

      – Ой, ды годзе! Ты ж мяне разумееш.

      – Ну, я ўжо прызвычаіўся!

      Бася фыркнула, а потым спытала:

      – А хто былі тыя людзі за снеданнем?

      – Маладыя – сыны карміцелькі, а паджылы – стары сябра бацькі, ён таксама служыць князю і нярэдка заходзіць да мяне.

      Міхал з Басяй рушылі далей па горадзе. Дзяўчынка з прагнасцю пазірала па баках, круцячы галавой то направа, то налева, каб нічога не прапусціць.

      – Пакінь так на ўсё вытарашчвацца, – раз-пораз бухцеў юнак. – Ты прыцягваеш да нас увагу.

      – Дык мне ж цікава! – абурана ўсклікнула Бася. – Я ніколі не бачыла такога. Ты што, думаеш у маім часе ўсё тое ж самае? Зусім не!

      Міхал толькі паціснуў плячыма.

      – Слухай, Бася, давай збочым на гандлёвую вуліцу, купім табе вопратку. Ці мала, на колькі ты тут застанешся? – прапанаваў ён.

      Яны пакрочылі міма гандляроў, якія расхвальвалі тавар на розныя лады і заклікалі прахожых да сябе ў краму. Міхал і Бася зайшлі ў адну з іх. Пакуль дзяўчынка разглядала розныя жаночыя ўпрыгожанні для валасоў, юнак спешна прыкладаў ёй да спіны кашулі і каптаны. Калі ўся вопратка была абраная, дзяўчынка падцягнула Міхала да прылаўка, на якім былі раскладзены розныя пусцяковіны, і ціхенька сказала яму:

      – Паглядзі, якія стужкі прыгожыя. А грабянькі ўвогуле цуд, праўда?

      – Ну і што? – не зразумеў яе намёкаў юнак.

      – Мабыць, ты б купіў мне нешта? – Бася зрабіла ўмольныя вочы.

      – Не! Якія стужкі, якія грабянькі? Ты ж хлопчык, – нагадаў ёй юнак.

      – Ну, Міхалачак, калі ласка! Мне так хочацца! – заныла дзяўчынка.

      – Я ж сказаў – не. Як я буду купляць табе – хлопчыку – грабянькі ўсялякія?

      – Ды што ты ўсё пра адно і тое ж: хлопчык-хлопчык. Насамрэч я дзяўчынка! – гучным шэптам прамовіла Бася.

      – Ну-ну, галоўнае – крычы пра гэта гучней! – асек яе Міхал. Бася пакрыўджана насупілася.

      – Ну Міхал! – пачала прасіцца яна.

      – Не.

      – Чаму?

      – Я табе ўжо ўсё патлумачыў. Хадзі пастой на свежым паветры, а я пакуль расплачуся.

      Бася выпнула ніжнюю губу і пацягнулася да выйсця.

      – «Пастой на свежым паветры, пастой на свежым паветры», – бурчэла яна, дражнячы Міхала. – Зусім яно не свежае – гноем смярдзіць!

      Праз хвіліну юнак далучыўся да яе, і яны пацягнуліся далей па гандлёвай вуліцы.

      – Чаго ты на мяне злуешся? – спытаў Міхал. Бася толькі фыркнула.

      – Ну кінь! – прымірэнча сказаў юнак. – Як бы я купляў табе ўсю гэтую лухту? Тым больш што валасы ў цябе зараз кароткія.

      Зноў прыгадаўшы сваю самую вялікую страту ў жыцці, дзяўчынка хацела ўжо пачаць грозную тыраду ў адрас Міхала, але, праходзячы міма чарговага прылаўка, яна заўважыла дзіўнага дзядка,

Скачать книгу