LITMIR.BIZ

Скачать книгу

так ласкавы, каб зайсці? – Дзядок паказаў на дзверы сваёй крамы.

      Бася і Міхал спешна рушылі за ім. Прайшоўшы праз невялікую паўзмрочную залу, пан Альбрыхт падвёў іх да вузкіх дзвярэй. «Няўжо гэта тая ж самая крама?» – мільганула ў Басінай галаве. Як толькі яны зайшлі ў кабінет, стары зачыніў дзверы і, запрасіўшы гасцей прысесці, сам уладкаваўся ў вялікім крэсле і сказаў:

      – Безумоўна, мадэмуазэль, я меркаваў, што вы пацікавіцеся і зазірнеце ў люстра. Таму і прапанаваў вам павесіць яго ў сябе на нейкі час. Але не думаў, што вы будзеце настолькі безадказная і застанецеся тут, не паспеўшы вярнуцца да таго, як люстра зачыніцца!

      – Але вы ж мяне ні пра што не папярэдзілі! – абурылася Бася.

      – Так, але толькі ўявіце: калі б я вам хаця неяк намякнуў, што люстра вядзе да мінулага, кім бы вы мяне палічылі?

      Дзяўчынка хмурна паглядзела на яго.

      – Я хачу дамоў, – ціха прамовіла яна.

      – Я разумею, мадэмуазэль Барбара. Але, на жаль, такім цікаўным асобам, як вы, прыйдзецца правесці тут больш за паўгода.

      – Колькі?! – у адзін голас усклікнулі Бася і Міхал.

      – Так, маладыя людзі. Менавіта так – больш за паўгода.

      – Ну як жа?! – у дзяўчынкі па шчоках пабеглі струменьчыкі слёз. – Я не магу тут так доўга быць! Мне трэба дадому. Да матулі і татулі.

      – На жаль, мадэмуазэль, люстра не адчыняецца па першым жаданні. Гэта вам не вясёлы турыстычны шпацыр у мінулае. Для таго, каб даведацца, калі з’явіцца праход, трэба правесці найскладанейшыя матэматычныя разлікі, якія звязаны са шматлікімі фактарамі і ўмовамі адчынення люстра. Таму вашаму спадарожніку выпадае цярпець вас некаторы час.

      Засмучаная Бася кіўнула.

      – А чаму ж усё так складана? – спытала яна.

      – Я бы з радасцю вам усё распавёў зараз, мадэмуазэль Барбара, але я крыху заняты і чакаю аднаго чалавека, з якім мне трэба заключыць надта важную ўгоду. Таму я буду чакаць вас тут у любы іншы дзень. Спадзяюся, што вам цікава даведацца пра люстра больш падрабязна. Дарэчы, а чаму вы ў мужчынскім адзенні? – запытаўся стары.

      – У мяне не аказалася жаночага, – патлумачыў Міхал. – Таму давялося пераапрануць Басю хлопчыкам.

      – Ах, вось яно што, – працягнуў стары. – Тады будзьце асцярожныя – ёсць рызыка, што нехта здагадаецца. А калі гэта здарыцца, дык мадэмуазэль Барбара можа апынуцца ў небяспецы.

      – Ужо здагадаліся, – уздыхнула дзяўчынка.

      – Хто? – занепакоіўся пан Альбрыхт.

      – Карміцелька Міхала.

      – Ну што ж, не думаю, што карміцелька можа ўяўляць нейкую небяспеку для вас, – усміхнуўся стары.

      – Не, што вы! – упэўніў яго Міхал. – Наадварот, Бася ёй, відаць, надта спадабалася. – Юнак паружавеў, узгадаўшы сваю ранішнюю размову з карміцелькай.

      – Але тым не менш, – зрабіўся сур’ёзным дзядок. – На вас, малады чалавек, зараз вялікая адказнасць за мадэмуазэль. Калі ласка, беражыце яе. А то бачыце, якая яна ў нас… – стары спыніўся, падбіраючы правільнае слова, – непрыстасаваная.

      – Гэта я непрыстасаваная?! – пакрыўдзілася

Скачать книгу