LITMIR.BIZ

Скачать книгу

лбом аб шкло. Паціраючы выцятае месца, дзяўчынка засмучана паглядзела на Міхала.

      – Добра яшчэ, што не разбіла, – сказаў ён.

      Бася некалькі разоў усхліпнула і, уткнуўшы твар у далоні, гаротна заплакала. Міхал з жалем паглядзеў на яе.

      – Ну, не трэба плакаць! – паспрабаваў ён супакоіць яе. – Зараз штосьці прыдумаем.

      – Я дадому хачу! – душылася слязьмі Бася. – Чаму яно зачынілася?

      – Я не ведаю, – адказаў юнак. – А ў цябе яно было адчынена ўвесь дзень?

      – Не, толькі вечарам.

      – Можа, сёння яно таксама вечарам адчыніцца? Яна паціснула плячыма.

      – Пане Міхалу, – пагрукалі ў пакой.

      – Хавайся, – прашаптаў юнак.

      Дзяўчынка паслухалася. Міхал адчыніў дзверы.

      – Пане, да вас чалавек прыехаў ад пані княгіні Альжбэты, – паведаміў слуга.

      – Скажы, што я зараз прыйду, – загадаў Міхал і зачыніў дзверы.

      – А хто такая княгіня Альжбэта? – шэптам спытала Бася.

      – Жонка пана князя Мікалая. Цікава, што яна хоча? Мабыць, пан князь прыслаў нейкія паперы? – прамармытаў юнак сабе пад нос, а потым дадаў: – Бася, пасядзі пакуль што тут, а я пайду даведаюся, у чым справа, добра?

      – Добра, – кіўнула дзяўчынка.

      Міхал пайшоў. Праз некалькі хвілін ён вярнуўся з вялікім падносам, на якім былі хлеб, хатні сыр, некалькі шматоў кумпяка, свежыя агуркі, зялёны лук і збан квасу. Юнак паставіў паднос на стол.

      – Мне зараз трэба ісці на службу: княгіня збіраецца кудысьці паехаць і жадае, каб я яе суправаджаў. А ты пачакаеш, пакуль я не вярнуся. Я замкну пакой на ключ, каб ніхто не мог сюды прыйсці. Частуйся, калі ласка! – Міхал гасцінна пасунуў паднос бліжэй да Басі.

      – А ты?

      – Ды я так, абыдуся.

      – Як гэта? – абурылася Бася. – Ты што, галодным збіраешся на службу ісці?

      – Лухта! – адмахнуўся юнак.

      – Ну, мне ж адной будзе шмат, я ўсё не з’ем.

      – Нічога, потым даясі. А я магу і не снедаць.

      – Тады і я не буду, – дзяўчынка адсунула ад сябе паднос.

      – Ну, ты ж госця! Ясі, калі ласка, і не звяртай на мяне ніякай увагі.

      – Не, без цябе я снедаць не буду! – Бася ўпарта склала рукі на грудзях.

      – Добра, – скарыўся Міхал, вырашыўшы, што спрачацца будзе даўжэй і ён спазніцца на службу. – Падзелім па-братэрску.

      Ён узяў лусту хлеба са шматом кумпяка і, спехам праглынуўшы ежу, зрабіў некалькі глыткоў квасу.

      – І гэта ўсё? – здзівілася Бася, якая толькі пачала акуратна рабіць сабе шматпавярховы бутэрброд.

      – Інакш я спазнюся на службу! – сказаў юнак.

      – А калі ты вернешся?

      – Напэўна, вечарам.

      – Так доўга? – усклікнула дзяўчынка. – А ты маеш якія-небудзь кнігі? Бо мне нудна будзе столькі сядзець адной.

      – Ну вядома. – Міхал адчыніў адзін з куфраў. – Ты можаш узяць штосьці адсюль.

      – Ага.

      – А, вось яшчэ, – успомніў ён, выцягнуўшы з-пад ложка начную вазу. – Мала ці што, мо спатрэбіцца.

      Бася пачырванела і, кінуўшы

Скачать книгу