LITMIR.BIZ

Скачать книгу

      Kadın yine “hayır” anlamında başını salladı. “Ne okudum ne de gördüm. Koleksiyoncu toplayacak kitap kalmadığını anladıktan sonra, birini bile yanında taşımanın çok tehlikeli olacağını düşünmüş. Aslında kendini tehlikeye atmaktan korkmuyordu, kitapların varlığı keşfedilirse olacaklardan korkuyordu. Nerede durduklarını ondan başka kimsenin bilmediğini de söylemişti.”

      Alba içindekini korumak istercesine torbasını büzen ipleri hafifçe sıktı.

      Kadın, Alba’nın hareketini fark etmemişti. Etse bile, o bez torbanın içinde bir kitap olduğunu aklından geçiremezdi. “Bize gelince, Koleksiyoncu’nun anlattıklarını aramıza katılanlara aktarıyoruz.” dedi. “Bu düzenin nasıl kurulduğunu, daha önce dünyanın nasıl bir yer olduğunu da…”

      Alba, “Bana da anlatır mısınız?” diye sordu. Kadının söyleyeceklerini merak ediyordu, bildiğinden fazlasını duymayı umuyordu.

      Kadın sanki o zamanları yaşamıştı. “Her şey insanların yanlarından ayırmadıkları küçük boyutlardaki cihazlarla başladı. Hızla onlara bağımlı hâle geldiler; kitaplardan uzaklaşmaya başladılar. Antropoitlerin hayatlarına girmesi ise vurucu darbenin başlangıcıydı. İnsanların beyin dalgaları ölçüldü, düşünceleri yönlendirildi. Zamanla hayal bile kuramaz oldular. Çok geçmeden de bağımsız düşünemeyen bireylere dönüştüler. Yapay zekâ nasıl isterse insanlar öyle davranırken, antropoitler insanların yerini aldı. İnsanların yerine fikir ürettiler. Bu durumu öngörenleri dinleyen olmadı. Yapay zekânın karşısındaki tek engel, gittikçe unutulmaya yüz tutmuş kitaplardı. Ancak unutulmaları yetmezdi, tamamen yok edilmeliydiler. Çünkü bir gün, kitaplardan birinde yazılı tek bir düşünce, tek bir hayal, bütün yönlendirmelerini sarsabilirdi. Böylece muhbirler ve antropoitler her birini kaydedip toplamaya başladı. Dünyadaki baskın güç insanken, yerini yapay zekâ aldı. Kendini üstün varlık olarak görmesi ise çok sürmedi. İnsanları aşağılayıp sadece en ağır işlerde çalıştırmaya başladı.”

      Kadın sustuğunda, Alba midesinin bulandığını hissetti. Cılız bir sesle, “Anlatmak yetecek mi?” diye sordu.

      Kadın yetmeyeceğini biliyordu. Ancak elinden şimdilik daha fazlası gelmiyordu. Avunurcasına, “Senin burada olman, Koleksiyoncu’nun yıkıntılardan geçtiğini ve tahminimizden fazla olduğumuzu gösterir.” dedi.