LITMIR.BIZ

      Бер генә дә түгел, унбер Тархан

      Аваз салган ошбу дөньяга,

      Тик тугызы гына яшәп калган,

      Юлын алып милли кыйбладан.

      Әниемнән күп сыйфатлар күчкән:

      Хәтта челтер матур тавышы.

      Гомере буе тавышында йөрткән

      Туган җирен сагыну сагышын.

      Сагынган ул яшел урамнарын,

      Шул урамнан чапкан атларын,

      Кичләр буе тынлы оркестрда

      Уйнап йөргән үсмер чакларын.

      Сабалардан бер әйләнер көнне

      Тилмерепләр көткән чагында

      Телләрендә ниләр булды икән?

      Кемнәр йөрде икән аңында?

      Төннәр буе дәфтәр тикшергәндә,

      Уйларына кереп, чуалып,

      Бәгыренә үткән сары сагыш

      Шигырь булып төшкән чыланып.

      Без аларны укып хәйран калдык,

      Гүя булган ул яу кырында,

      Эчтән янган икән гомере буе –

      Моңнар шуннан икән җырында.

      Саба якларыннан җилләр искәч,

      Күңелләре тулып ташкандыр,

      Җыр өйрәткән булып җырлаганда,

      Йөрәк әрнүләрен баскандыр.

      Ул җырлары хәзер безнең моңда –

      Без дәвамы аның җырының.

      Ана табан асты – оҗмах, диләр,

      Без чәчкәсе оҗмах кырының:

      Әниемнең аяк эзе калган,

      Җырлый-җырлый күз яшьләре тамган,

      Әтиебез мәңге йокыга талган,

      Шәфкать салган оҗмах кырының.