Мосцік над вечнасцю (зборнік) - Сяргей Ваганаў Бібліятэка Саюза беларускіх пісьменнікаў «Кнігарня пісьменніка»

Скачать книгу

Прэзідэнта Расійскай Федэрацыі па Украіне і Крыму»?

      Ці перамога гэта – паставіць сваё, паважанае нават ў свеце, імя побач з папсовымі зоркамі, чые «думкі» – што «скакуны»?

      Карэн Шахназараў, адзін са знакамітых падпісантаў, сцвярджае, што не ведаў, хто яшчэ падпісаўся, увогуле яго гэта мала цікавіла, бо тэкст, які яму прачыталі па тэлефоне, цалкам адпавядаў ягонай уласнай пазіцыі.

      Нічога сабе «уласная пазіцыя», якую фармулююць чыноўнікі з Міністэрства культуры!

      Не, ніякай «уласнай пазіцыі» у тым тэксце няма.

      З насамрэч уласнай пазіцыяй, калі яна не мяжуе з ксенафобіяй, шавінізмам, расізмам і заклікам да вайны, можна заставацца нязгодным, але паставіцца да яе з павагай. Як, напрыклад, да «імперскай» пазіцыі Іосіфа Бродскага ў вершы «На независимость Украины», што быў напісаны на пачатку 90-х, і праз які шмат хто «адракаецца» ад некалі любімага паэта. Але «імперская» крыўда, «імперскі» боль паэта – гэта не «боль» імперскага палітыка.

      «…Вашего хлеба, неба, нам, подавись мы жмыхом и колобом, не треба…»

      Пуціну – трэба…

      Гэтую «пазіцыю Прэзідэнта» падтрымліваюць «дзеячы культуры Расіі»? Пазіцыю, якая да іх жадання, «каб супольнасць нашых народаў і нашых культур мела трывалую будучыню», не стасуецца ні з якога боку?

      Нічога сабе «супольнасць» – праз прыніжэнне нацыянальнай годнасці, раз’юшаную прапаганду і неахайна прыхаванае злачынства, то бок анексію чужой тэрыторыі…

      Уся гэтая «падтрымка Прэзідэнта» з’явілася пасля запісу згаданай «Размовы…». Але як прадчувалася – пытанне пра расійскую інтэлігенцыю ўзнікла зусім натуральна. У тым сэнсе, што, у адрозненне ад недасведчанага электарату, ачмурыць яе лепшых прадстаўнікоў Вялікай Хлуснёй амаль немагчыма…

      Так, немагчыма.

      Што, Алег Табакоў не здольны адрозніць прапагандысцкую лухту, якая памыямі ліецца з дзяржаўных тэлеканалаў, ад таго, што адбываецца насамрэч?

      Што, Уладзімер Співакоў так аглух, што ўжо не чуе фальшывасці пуцінскага, так бы мовіць, аркестра?!

      Што, Павел Лунгін, які фільмам «Цар» вынес ці не самы суворы прысуд апрычніне і яе венцаносным завадатарам, не бачыць, як штодня адраджаецца сталіншчына?!

      Між тым, што праўда – лепшыя прадстаўнікі, эліта, краса нацыі…

      Якое ж, па словах Аляксандра Сакурава, найшло на іх «страшэннае зацьменне»?

      Здагадак, тлумачэнняў шмат – ад «імперскага мыслення» да страху згубіць дзяржаўнае фінансаванне сваіх тэатраў, аркестраў, музеяў… Заўважана, што амаль кожны з падпісантаў – той ці іншы начальнік…

      Але зацьменне таму і зацьменне, што не падлягае спектраграфічнаму аналізу. Яно цалкам чорнае. І гэты колер мае генетычнае паходжанне – ад часоў, калі адных дзеячаў культуры ставілі да сценкі, а іншыя пляскалі ў далоні…

      Вось такая «ўласная пазіцыя», якая нават і зместам і формай нагадвае пратаколы допытаў, пад якімі следчыя НКУС вымагалі калісь подпісы Ліхачова і Мейерхольда…

      Сёння, дзякуй Богу, за адмову ставіць

Скачать книгу