LITMIR.BIZ

      ...............

      Sol əlində qotur ələmatləri olan, cavan bir oğlan səhərçağı qaşınma əlaməti ilə həkim otağıma gəldi. Ona bir məlhəm yazdım, gedərkən son dəfə bir daha dediklərimi başa düşüb-düşmədiyini, məlhəmdən necə istifadə edəcəyini soruşdum. Oğlan dedi, bəli başa düşdüm, resepti, yazıları üzü aşağı şəkildə yara olan əlimin üzərinə qoyub bağlayacam. O bu sözləri dedikdən sonra inamlı gözlərlə mənə sarı baxdı. Gözlərində qəribə bir ifadə vardı, gözlənilməz cavabdan şaşırsam da, gözlərindəki ifadədən dediklərinə hədsiz inamın olmasını sezə bilirdim. Daxili inamı etiraf etməliyəm ki, onun gözlərinə də sirayət etmişdi. Bu hansı yüzillikdir biz yaşayırıq? Bilmirsən sən? Biz iyirminci əsrdə yaşayırq e. Niyə gözlərini döyürsən? İyirmi yüzillik inkşaf əsridir. Bu əsr sənin kimi gicbəsərlərin azad olması əsridir. Azadlıq! Bilirsən bu sözün mənasını?

      “Aşağı”! Mən titrəyərək dedim. “Nə düşünürsən, yanına gəldiyin adam ağıllı adamdır? Səncə mən cadugərəm, ya sehrbazam, ya fırıldaq yolu ilə camaatı müalicə edən dindar biriyəm? Bəli, mən özüm də utanıram, kor kimi ətrafda dolaşanları gördükcə, ürəyimdən bu dəqiqə bilirsən nə keçir? Durum sənin üzərində bəzi incəsənət nümunələri yaradım”.

      O ayaqlarını boynundan asıb məni gözlədi.

      Ağlıma bir ideya gəldi: Mövhumatçılıq və cadugərlik haqqında bir kitab işləyib hazırlamaq. Mövzunu da birbaşa real həyatdan götürə bilərəm.

      Bu sadəcə çoxsaylı misallardan biri idi. Başqa bir misal kimi, yanıma gələn cavan bir qadını göstərə bilərəm. Yazığı gətirib yanımda uzandırandan sonra gördüm kimi başdan ayağa yaradır, ölümcül vəziyyətdədir. Uzun- uzadı müayinələr, müalicələr səylər nəticə verdi və doktor Eriksenlə mən birtəhər onu xilas edə bildik. Ona bir xörək qaşığı dərman verib bərk-bərk tapşırdıq ki, birini də növbəti gün saat 12-də içsin.

      Növbəti gün saat on ikidə o artıq geyinib-kecinib hazırlaşmışdı.

      – Ay möcüzə! Hara belə?

      – Yox, qala bilmərəm. Mən getdim.

      Bir neçə ay bundan qabaq Donneruplundda mülkədar olan Yens Peter Petersen adlı bir kişi gəlmişdi, məni daha yaxından tanımaq məqsədilə. Özü ilə Dovrefyellendə yaşayan bir türkəçarə həkimin məktubunu da gətirmişdi:

      Məndə uzağı görüb, nəticə çıxartmaq qabiliyyəti var. Bu qabiliyyətimdən istifadə edərək sizi təsəvvürümdə canlandırıb görə bilirəm ki, böyrəklərinizdə problem var. Xüsusən də sol böyrəkdə. Heç yaxşı işləmir o böyrək. Bu isə ona gətirib çıxarır ki , böyrəyin temperaturu aşağı düşür bu isə sidiyi saxlamır və o sidik kisəsinə doğru sıxışır, bu isə ürəyin normal fəaliyyətini əngəlləyir. Bu da orqanizmin ümumi durumuna mənfi təsir edir, insanı əsəbi və narahat durumlara salır. Daha sonra isə bu durum insan bədənində temperaturun aşağı düşməsinə və bel ağrılarına səbəb olur. Daha sonr da uzağı görmə qabiliyyətim mənə sizin yoğun bağırsağınızda beş böyük yara olduğunu görmə imkanı yaradır.Sizə qarşı içimdəki səmimi, ürəkdən gələn və intelektual arzularımı çatdırmaqla bərabər sonda hər zaman sizin qulluğunuzda olduğumu diqqətinizə çatdırıram”.

      Başı xarabdır? Nəyi var bunun? Yəqin ki qəbizliyi.

      Təbii ki, belələrinə ən yaxşı gülüb keçməkdir.