ТОП просматриваемых книг сайта:
Die dag ná die rowers opgedaag het. Johan Pienaar
Читать онлайн.Название Die dag ná die rowers opgedaag het
Год выпуска 0
isbn 9780796319289
Автор произведения Johan Pienaar
Жанр Религия: прочее
Издательство Ingram
Terug na jou onrustigheid. Waar het dit begin? Wat het gebeur? Hoe intens is dit? Word die stemme dringender of nie? Wat sê en vra hulle van jou? Het die stemme ’n gesig? Soos reeds in die Aanloop uitgelig is, moet jy die regte vrae hoor. Dit gaan jou sommer ook help om te verstaan dat dit nie ’n verbygaande “soek-die-vyf-verskille-en-wen-’n-bootreis-na-Mauritius” is nie, maar ’n kruispad met groot en wonderlike gevolge vir die res van jou lewe.
Terwyl die reis op verskillende plekke kan begin, is daar ’n paar besluite wat jy sonder uitsondering by die begin van jou reis moet neem.
Jy wil nóú meer hê!
Jy kan al die vrae probeer systap. ’n Vriend kla dat sy vrou gaan shop wanneer sy onseker raak oor iets. Sy lag en vra hom hoeveel eksotiese 4x4-ekspedisies hy die afgelope paar jaar gereël het. Jy kan die onsekerheid wegkoop, weglag, wegreis, wegoefen of wegredeneer.
Jy kan glo dat dit ou mense se stokperdjie is om ernstig te wees en alles vir ’n volgende fase in jou lewe bêre. Baie mense stel uit en leef asof hulle nooit gaan sterf nie, maar sterf dan sonder dat hulle ooit werklik geleef het. Hul “ek gaan nog” word ongelukkig later “ek wou nog”. Die geskiedenis skryf op hul grafsteen: Hier lê iemand met die beste voornemens.
Dit mag nie! Onthou jy daardie advertensie met “I want it all and I want it now?” Kom ons sê vir mekaar: Nóú!
Net daar waar jy nóú is
Vir baie is sin en betekenis altyd elders. In die ergste vorm sal hulle soos sommige bekendes hul hare afsny, ’n lang rok en sandale inpak en die lang reis na die Ooste aanpak. Ander is lewenslange emigrante. ’n Ander adres, land, beroep of huweliksmaat gaan die geluk bring – hulle is altyd op pad.
Totius het iets hiervan beskryf in sy gedig “Repos ailleurs (Die rus is elders)”:
In die eensame veld
staan ’n tentjie klein,
en daarnaas in die skeemring
skuif die ligtende trein;
ek sien in die tentjie,
deur die oop gordyn,
’n tafel met bordjies
en glasies fyn,
wat sag in die lig
van die kersie skyn,
en ek dag: “Was ek net
in die tentjie klein,
ek sou tog o so gelukkig syn.”
Naas die eensame tent
staan ’n meisie klein,
in stomme bewond’ring
van die ligtende trein;
sy sien my geniet
my glansende wyn
en kost’like maal
by elektriese skyn;
en ek raai die gedagte
van die meisie klein:
“Ag, was ek maar net
in die vrolike trein,
ek sou tog o so gelukkig syn.”
Dit kan wees dat jy sal moet skuif. Natuurlik!
Besluit egter om nie te skuif voordat jy nie eers daar gesoek het waar jy nóú is nie!
Haal soms die stophorlosie af
’n Paar jaar gelede is ’n peperduur elektroniese kabel teen miljarde dollar tussen Chicago en New York aangelê. Dit vervoer inligting teen drie duisendstes van ’n sekonde vinniger as bestaande netwerke. ’n Klomp maatskappye het dadelik op hierdie nuwe diens ingeteken.
Spoed kan jou op baie plekke help, net nie in dié gesprek nie. Hoe vinniger jy beweeg, hoe groter is die kans dat jy jou droom gaan misloop. Daar is ongelukkig nie ’n snelbaan vir dié soeke nie. Jy sal soms in die stadige baan moet ry, selfs van die pad moet aftrek en heeltemal tot stilstand kom.
Dit is en bly een van die wette van God se koninkryk dat jou siel jou eers inhaal wanneer jy stadiger beweeg! Vader Anthony de Mello verduidelik: Wanneer jy soms op jou eie gaan stilsit, spring jy drie oorloë vry: dié van hoor, praat en sien. Daar bly dan net een geveg oor – die geveg vir jou hart. Besluit om rustiger te word, al skreeu alles en almal: Versnel jou pas, werk nog harder, raak nog meer betrokke, moenie agterraak nie!
Natuurlik gaan daar tye wees wanneer jy nie van die vinnige na die stadige baan kan verwissel nie, maar dan kan jy ten minste oefen om die regte reëls vir spesifieke bane na te kom. Begin byvoorbeeld om ’n ander tempo rondom jul etenstye by die huis te skep as wanneer jy toebroodjies in die werk se kafeteria eet. Net so ’n doodeenvoudige besluit gaan reeds ’n reuseverskil maak.
Ja, en terwyl jy hiermee besig is, kan dit goed wees om te vra of jy nie soms die pedaal is wat ander rondom jou ál vinniger laat beweeg nie. Jou verwagtings van jou lewensmaat, kinders of werknemers kan dit dalk vir hulle onmoontlik maak om sin te soek.
Moenie wag totdat iets soos die lang sit in ’n wagkamer of tydsame drup van binneaarse voeding in ’n waakeenheid jou pas bepaal nie.
Dink vandag na oor die openingswoorde van ’n gedig, “Slow Dance”, deur ’n terminaal siek jong meisie in ’n New Yorkse hospitaal:
Have you ever watched kids on a merry-go-round,
or listened to rain slapping the ground?
Ever followed a butterfly’s erratic flight,
or gazed at the sun fading into the night?
You better slow down, don’t dance so fast,
time is short, the music won’t last.
Hier en nou
’n Skrifdeel: “Wees baie versigtig hoe julle lewe: nie soos onverstandige mense nie, maar soos verstandiges.” – Efesiërs 5:15
’n Gedagte: Ons verloor nie ons lewe wanneer ons sterf nie; ons verloor ons lewe minuut ná minuut, dag ná dag, in ’n duisend onnadenkende oomblikke. – Stephen Bennett
’n Stilhouplek: Maak vandag tyd om weg van die geraas te gaan sit en luister na wat die stemme binne jou nou vir jou vra. Skryf ’n paar woorde neer wat beskryf waar jy nóú in jou lewe is.
’n Besluit:
VANDAG 3
Hoe tel jy op?
Jy het besluit om na jou siel te gaan soek. Jy gaan dit nóú doen en nie langer uitstel nie. Jy gaan dit ook doen dáár waar jy nou leef.
Hoor net eers weer die vraag van Michael Josephson: How will the value of your days be measured? Die eerste vraag is natuurlik of daar ’n maatstaf is waarmee jy jou lewe kan meet? Dink aan Frank Sinatra se lied “My Way” met die bekende frase: “And now, the end is near …” Hoe gaan jy aan die einde van alles kan bepaal of dit die moeite werd was? Is daar ’n verskil tussen lank leef en diep leef? Om ’n antwoord hierop te kry moet ons bietjie oor tyd praat.
Die spreekwoord oor die waarheid in die mond van die suigeling is nie hier van toepassing nie! Ek vra ons vierjarige kleinseun hoe oud ek is, waarop hy my een kyk gee en vinnig sê: “O-o-o, 30!” (Dit is tot waar hy kan tel.) Hy dink ’n bietjie en frons: “En 1 000!” (Dit is die einde van die wêreld.) Hy dink weer, en toe: “Dit is hoe Oupa optel!”
Dit is een manier om jou lewe op te tel. Kom ons probeer ’n ander manier. As jy vandag jou 50ste verjaardag vier en dié berekening op dieselfde oomblik lees as toe jy 50 jaar gelede gebore is, is die volgende statistiek interessant:
| Jare | 50 |
| Maande | 600 |