Мільярд удараў (зборнік) - Юры Станкевіч

Скачать книгу

размаўляць на вуліцы, а варта хадзіць ціха, пакорліва і не сустракацца позіркамі з сустрэчнымі цёмнаскурымі ці з мусульманам! – гэта адразу выклікала агрэсію, асабліва з боку падлеткаў. Вы ж, пэўна, таксама сутыкаліся з падобнымі праявамі так званай дэмакратыі. Аднойчы мне плюнулі ў твар. У вагонах цягнікоў на цябе глядзяць як на чужынца, могуць зняважыць, а то і напасці з нажом. Вядома, я разумею прычыну. Доўгі час Атлантычная Цывілізацыя панавала ў свеце і цёмнаскурыя адчувалі вялікі ўціск. Цяпер усё перакулілася. Я змяніў і не раз месца пражывання. Адзін квартал, другі, трэці, а потым увогуле з'ехаў сюды. Вядома, пасля Катастрофы лепш было заставацца ў Мегаполісе, дзе хоць электраэнергію падаюць некалькі гадзін у суткі і можна раздабыць такія-сякія медыкаменты, але я з'ехаў».

      «I тут вам камфортна?»

      «Ужо не. Але я стаміўся бегаць».

      «Многія супраціўляюцца, бяруцца за зброю».

      «Я – не расіст. Я зразумеў, што калі той ці іншы народ атлусцее, пачне выраджацца, стане баязлівы, дурны і непаваротлівы, пачне балбатаць пра дэмакратыю, то побач абавязкова з'явяцца драпежнікі – другі народ, асобы са здаровым генафондам, якія ў стане нармальна і паскорана размнажацца, – і яны знішчаць дэгенератаў і садамітаў. Потым самі пачнуць выраджацца, а болыпасць людзей, якія жывуць у любую эпоху, ніякага здаровага патомства ўжо праз пяць—дзесяць пакаленняў не дадуць, бо іх патомкі будуць вырадкамі і загінуць. Хіба не мелі мы ўсё гэта ў Еўропе?»

      Слядак маўчаў.

      «Мне нават смешна, – дадаў Крэз, – калі я чытаю ў старых кнігах пра мэты папярэдняга пакалення: белыя імкнуліся зарабляць больш грошай, каб пад старасць смачна есці і купляць дарагія лекі, захапляцца секстурызмам і каб чорныя працавалі. Але яны, чорныя, не хацелі працаваць, а хацелі сексу з белымі жанчынамі і каб дурнаватыя белыя гэта аплачвалі».

      «Вы хочаце сказаць, што ў чалавецтве спрадвеку запушчаны механізм генетычнага выраджэння?» – спытаў Слядак зацікаўлена.

      «Магчыма, і так».

      «I як, па-вашаму, з ім змагацца?»

      «Не зусім карэктнае пытанне».

      «Але ж павінен жа быць нейкі адказ?»

      «Я дам вам адказ, але гэта, бадай, толькі мае бачанне свету. На тое, што адбывалася ў Еўропе сто гадоў назад, адказам, хоць і не зусім адэкватным, была вайна. Але ж усётакі гэта быў адказ. Цяпер адказу няма. Праблему не здолелі нават акрэсліць, і канец, вы самі бачыце, ідыёцкі».

      «Я не рызыкаваў бы выказваць нават цяпер такія думкі ўголас», – сказаў Слядак.

      «Мне можна. Я бедны, па-іхняму блажэнны… і ўжо зусім стары».

      «Але ж паслухайце, – раптам захваляваўся Слядак, – з вашых слоў вынікае, што будучыні ўвогуле няма?»

      «Чаму ж няма? Яна ёсць: кароткая, абрыдная і тужлівая. Думаць трэба было яшчэ заўчора, а ўчора дзейнічаць. Замест гэтага стваралі бачнасць суцэльнага свята, выхавалі спачатку так званага гома фэстывус, дазволілі на глум сабе гомасексуальныя шлюбы, распладзілі хамаў, педэрастаў і садамітаў замест ваяроў, так што працэс незваротны. Пішыце завяшчанні. Як казаў старажытны філосаф, з вялікага лёсу нарадзілі мыш. Імя гэтай мышы – гома іноксіс, чалавек

Скачать книгу