LITMIR.BIZ

Скачать книгу

      Раптам ёй зрабілася так смешна ад сваёй наўмыснай абыякавасці, што яна фыркнула, ледзь не разрагатаўшыся.

      Міхал зусім збянтэжыўся. Ён нават меркаваць не мог, чым заслужыў такую нялітасцівасць з боку заўжды ветлівай і ласкавай Басі.

      – Бася, ты чаго? – насцярожана спытаў юнак.

      Дзяўчынка вырашыла, што хопіць ёй ужо катаваць сябра і, усміхнуўшыся, прыязна сказала яму:

      – Ды годзе. Ведаеш, як мне тут адной нудна?! Вось я і пакрыўдзілася, што цябе доўга не было. Ты дзе прападаў?

      Міхал недаверліва зірнуў на дзяўчынку, але, вырашыўшы, што небяспека мінула, распавёў:

      – Ноччу маразы былі, і зараз усё ў інеі. Я вырашыў крыху адстаць ад працэсіі і збочыў у лес. А там знайшоў вось гэта. Трымай. – Юнак беражліва працягнуў Басі заінелую, нібы крыштальную, галінку рабіны з чырвонымі ягадамі.

      – Ой!.. – з захапленнем працягнула дзяўчынка. – Як прыгожа! Дзякуй, Міхалачак!

      Юнак, задаволены, што яго сяброўцы спадабаўся падарунак, прыняў зухаватую паставу і накіраваў позірк кудысьці ўдалечыню, скоса пазіраючы на шчаслівую Басю і думаючы, як мала патрэбна для таго, каб змяніць паненчын настрой. Яна паглядзела на яго, і тут жа дзявочае замілаванне і захапленне, якія толькі што зарадзіліся, былі задушаныя і растаптаныя прыроджанымі недалікатнасцю і нечуллівасцю. Міхал ішоў на кані ўпоравень з вазком так, што сонца асвятляла яго ганарлівы профіль, і, калі ён трохі схіліў твар да Басі, яна разгледзела ў яго над вуснамі некалькі пучкоў цёмных валаскоў.

      – Міхал, ты вусы адпусціў, ці што? – спытала дзяўчынка.

      – Яны ў мяне ўжо даўно. Табе падабаецца? – пацікавіўся юнак, ліха падкруціўшы вус з аднаго боку.

      Бася ледзь не фыркнула ад гэтага відовішча.

      – Так… Вельмі… – цьмяна адказала яна і адвярнулася, каб Міхал не заўважыў яе ўсмешкі. Супакоіўшыся, яна сказала: – Дзіўна, я раней не бачыла, каб ты насіў вусы. Яны ў цябе, напэўна, за той час, што мы не бачыліся, выраслі, а я адразу і не заўважыла.

      – Увогуле, я іх месяцаў пяць ужо нашу, – незадаволена прамовіў Міхал.

      – Праўда? І за пяць месяцаў у цябе вырасла толькі… – Бася паспрабавала пералічыць колькасць валаскоў над вуснамі Міхала, але сумелася агучыць іх маленькі лік, каб не засмучваць сябра.

      – Што толькі? – нахмурыўся Міхал.

      – Нічога, – замітусілася Бася.

      Яна засяроджана пачала даследаваць галінку рабіны і прыдумляць новую тэму для размовы. Але толькі дзяўчынка зноў паглядзела на юнака, як у яе пачаўся неадольны прыступ смеху, які яна дбайна спрабавала замаскіраваць пад кашаль. Урэшце Міхал не вытрымаў:

      – Ды што з табой сёння такое робіцца?! Спачатку ты крыўдзілася на мяне, зараз смяешся немаведама з чаго.

      – Міхалачак, прабач мне, калі ласка, – сказала Бася, булькатнуўшы яшчэ некалькі разоў. – Проста разумееш, – запнулася яна на імгненне, разважаючы, як бы так не дужа пакрыўдзіць сябра, – навошта табе ўвогуле гэтыя вусы?

      – Што

Скачать книгу