Скачать книгу

пехатой. Такім ж пустымі выглядалі і ўсе крамы… у іх рэдка хто заходзіў, аддаючы перавагу лініям унутранай дастаўкі.

      Але Свенсан, зноў такі, нечакана нават для сябе самога, вырашыў зрабіць усе неабходныя на сёння куплі самому. А калі і не ўсе, ды хоць частку з іх. І для пачатку выбраў невялікую вінную краму на самым перакрыжаванні двух вуліц.

      Пакупнікоў у краме не аказалася наогул, нікога не назіралася і за прылаўкам… але, не паспеў толькі Свенсан зачыніць за сабой дзверы, як прадавец (а, магчыма, і сам гаспадар крамы) узнік там немаведама адкуль.

      – Добры вечар! – павітаў ён Свенсана, хоць да сапраўднага вечара было яшчэ далекавата. – Што жадаеце выбраць?

      Выбар спіртных напояў у краме і сапраўды быў даволі багаты і разнастайны, і Свенсан, які ў гэтай далікатнай справе з’яўляўся поўным прафанам, толькі абвёў разгубленым позіркам усё гэтае бутэлечнае багацце.

      – Ведаеце, – сказаў ён некалькі збянтэжана, – справа ў тым, што да мяне сёння павінна прыйсці…

      Ён змоўк, не дагаварыўшы.

      – Жанчына? – прадавец па-змоўніцкі ўсміхнуўся Свенсану. – Разумею! І, калі вы не супраць, магу вам параіць узяць вось гэтае віно! Прыемнае на смак і даволі моцнае… І кошт падыходзячы…

      – Кошт мяне цікавіць у самую апошнюю чаргу, – сказаў Свенсан, разглядваючы стракатую этыкетку бутэлькі. – Скажыце, а гэтае віно, яно мясцовае? Я маю на ўвазе, з Медэі? Нешта ніяк не магу разабраць на этыкетцы…

      Мясцовыя віны не вельмі цаніліся гурманамі, хоць сам Свенсан не бачыў аніякай розніцы паміж вінамі той ці іншай планеты. Магчыма таму, што ў яго быў зусім невялікі вопыт у гэтай справе.

      – Ну, што вы! – аж пакрыўдзіўся прадавец. – Мясцовыя віны ў мяне на самай ніжняй палічцы. Хоць і яны, скажу вам шчыра, доволі неблагія.

      – Ахвотна вам веру! – Свенсан усё яшчэ трымаў у руцэ бутэльку са стракатай наклейкай. – Ну, а гэта, усё ж, адкуль?

      – З Барсума.

      – Што?!

      Ад нечаканасці Свенсан ледзь не выпусціў з рук бутэльку.

      – Гэтае віно з Барсума?!

      Адчуўшы ў голасе патэнцыяльнага пакупніка яўны недавер, прадавец вырашыў унесці неабходныя ўдакладненні.

      – Калі шчыра, – сказаў ён, крыху панізіўшы голас, – то гэтае віно з Барсума-2. З былога Аграполіса, дакладней. Чулі пра такую планету?

      Свенсан нічога не адказаў, але ягоны адказ прадаўцу і не патрабаваўся.

      – Вядома ж, чулі! Бо гэта ж галоўная навіна апошняга часу. Менавіта з-за Аграполіса ФІРМА і пачала вайну з Барсумам…

      – Наколькі мне вядома, – павольна сказаў Свенсан, думаючы аб нечым сваім, – ніякай вайны паміж ФІРМАЙ і «дзікімі кошкамі» пакуль што няма. Хіба толькі яе аб’явілі сёння, бо ва ўчарашніх навінах…

      – Ну так, згодна з афіцыйнымі звесткамі, вайна пакуль не вядзецца, – перабіў Свенсана прадавец з паблажлівым выглядам вялікага знаўцы ў гэтай справе. – Але ж хто ў наш час верыць афіцыйным звесткам! Неафіцыйна ж, адразу ж пасля захопу «кошкамі» Аграполіса ФІРМА пачала супраць Барсума

Скачать книгу