Бўрилар изидан - Хусанбой Каримов

Скачать книгу

кўтарила олмайди. Аслида, диний илмда алифни калтак деёлмаслиги аниқ, нари борса, намозни ўргангандир. Ўзини амир деб эълон қилган Бўтанинг қўлтиғига кимлар сув пуркаётганикин? Ким бўлсаям, роса одамини топибди. Учқуннинг берган баҳоси тўғри. Қолганини омон бўлсак, кўрамиз» деб кўнглига тугиб қўйди Раҳмонали.

* * *

      Наманган воқеалари… 90-йиллар бошида юз берган нохушликлар энг биринчи навбатда оддий, меҳнаткаш халқнинг тинчлигига, тирикчилигига путур етказди. Шаҳардан файз кетди. Кечалари одамлар кўчага чиқишдан чўчиб қолишди. Чунки ўзларини «амир», яна алламбало деб эълон қилиб олган Бўта, Талаб бошлиқ кимсалар кўнгли истаган ишларни амалга ошириб, масжидларда халифалик давлати қуриш ғоясини тарғиб қилиб, анчагина одамнинг онгини заҳарлаб улгуришган, шу боисдан ҳам бир ҳовуч оломон мамлакатда демократия ўрнатилишини рад этиб, эски замонга қайтиб, диний расм-русумлар қатъий қилиб қўйиладиган ўз исломий давлатларини қуриш истагига тушиб қолган, уларнинг сони эса кундан-кунга кўпаймоқда эди.

      Раҳмонали намозни жуда тез ўрганди. Ана кейин Учқун, Назир жинни билан бирга Бўтанинг соясига айланди-қолди. Бугун қайсидир араб мамлакатидан меҳмон келармиш. Айтишларича, меҳмон Наманганга қўшни Қирғизистоннинг Олабуқа райони орқали кириб келаркан.

      – Меҳмон жуда нозик, ҳам пулдор. Бўтанинг эски таниши экан, – деб қолди бир пайт Учқун, Раҳмонали билан Назирга. – Шунинг учун меҳмоннавозликни жойига қўйиб кутиб оламиз. Наманганнинг бир-иккита катта уламолари ҳам бўлади.

      – Қаерда? – деб сўради Назир жинни.

      – Унисини билмадим, буёғи сир. Буни фақат Талабу Бўта билади. Бизнинг ишимиз – айтилганини жойжойида амалга ошириш.

      Раҳмоналининг хаёлига, хорижлик миссионер деган ўй келди. Ҳа, шундай. Қани кўрсин-чи, ким экан у?

      Наманган шаҳрининг Чорсу даҳаси. Раҳмонали, Учқун, Назир бошлиқ бир тўп жангари йигитлар кўча бошида кутиб туришибди. Бўта бозор ичига якка ўзи кириб кетган, чамаси ким биландир учрашмоқчи. Ҳадеганда чиқавермади, Раҳмоналининг безовталиги ошди. Нима қиляптийкин у ерда?

      Бир пайт миқти гавдали, қорача Бўта лапанглаб яқинлаша бошлади. Бўта Талабнинг олдидан чиқиб келяпти, топшириқни олиб, деган фикр кечди Раҳмоналининг хаёлидан.

      У тўғри келиб, куни кеча обкомдан атайин Бўта учун ажратилган оқранг «Газ-24» машинага ўтирди. «Волга» олға жилди. Уларнинг ортидан иккита «Жигули»да бошқалар ҳам эргашди.

      – Қаерга боряпмиз? – деб сўради ўсмоқчилаб Раҳмонали Учқундан, шаҳар ташқариси томон йўл олишганида.

      – Қирғизистонни Олабуқасига кетяпмиз. Меҳмонни ўша ерда кутиб оламиз.

      Назир кулиб юборди:

      – Олабуқага ҳеч кимни олиб кетаётганимиз йўқ…

      – Ҳозир аския қиладиган вақтми? Йўлга қара, жинни! – деди Учқун, Назирнинг елкасига шапатилаб.

      Қош қораймоқда эди.

      – Ишқилиб, шомгача меҳмон улгурсин, шом намозини Жoме масжидида ўқиб, меҳмоннинг амри маъруфини бир эшитардик, маза қилиб, – деди Учқун, хаёлчанлик билан.

      – Меҳмон

Скачать книгу