Zodyak Karşısında - Percy Greg

Скачать книгу

bıyık ve bıyıkların hepsi sık ve kısaydı! Kıyafetleri bazı yumuşak dokuma kumaştan ve kızıl renklerden oluşan, bir çeşit gömlek ve kısa pantolondan oluşuyordu. Başı, Ekvator güneşinin ışınlarından, boynu ve alnı barındıran kısa bir gölge veya peçe asılmış bir ışık türbanı tarafından korunuyordu. Çıplak ayakları, ayak parmaklarını örten ve ayak bileğinin etrafına tek bir bağcık ile bağlanan esnek malzemeden yapılmış sandaletlerle korunuyordu. Silah taşımıyordu, koruması bile yoktu; bu yüzden de ondan gelebilecek herhangi bir tehlike riski olmadığını hissettim. Beni görünce, bir anda büyük bir şaşkınlık yaşayarak, dehşete düşmüş ve hızla koşmaya başlamıştı. Bununla birlikte, uzuvlarımın boyutu ve uzunluğu bana bu açıdan büyük bir avantaj sağladı ve bir dakikadan daha kısa bir sürede onu yakalayarak, elimi onun omzuna koydum.

      Bana baktı, yüzümü ciddi bir merakla inceledi. İlk önce cebimden çok zarifçe yapılmış bir mücevher çıkardım, zümrüt bir dal üzerine konmuş turkuaz, inci ve yakutlardan oluşan bir kelebekti, hayranlık ya da ilgi duymadan ona baktı, daha sonra cebimden çok küçük ve özenle kaplanmış, mücevherli bir saat çıkardım. Ne kadar süslü olursa olsun, hiç umurunda olmadı; ama saatin kapağını açtığım anda, yapımı ve işleyişi açıkça onun ilgisini çekmişti. Saati onun elinin içine koyarak, bunu elinde tutabileceğini işaretlerle anlatmaya çalıştım sonra kolunu tuttum ve beni uzaktan görünen evlere götürmesi için onu yönlendirmeyi denedim. Bunu yapmaya istekli görünüyordu, ama daha yürümeye başlamadan önce “r’mo-ahel” “Nereden kim/ne istiyorsun?” gibi görünen bir cümle ya da kelimeyi iki ya da üç kez tekrarladı. Başımı salladım; ama hemen sonrasında beni aptal yerine koymayacağını düşünerek ona Latince cevap verdim. Ses tonum onu aşırı derecede şaşırtmıştı ve aynı dilde birkaç soruyu tekrarlamaya devam ederken, ona konuşabileceğimi ve bunu yapmak için ne kadar hevesli olduğumu göstermek için merakının gittikçe derinleştiğini gözlemledim ve sanki onu zorlamaya çalıştığımı düşünüyormuş gibi önce huzursuzlaşmış sonra da öfkeyle bana bakmaya başlamıştı. Gökyüzüne, iniş yaptığım dağın zirvesine ve daha sonra geldiğim yol boyunca işaretlerimin anlamını yüksek sesle açıklayarak işaret ettim. İkincisini yakaladığını sanıyordum ama eğer öyleyse bile, sadece inanılmaz bir öfkeyi kışkırtmıştım, yüzündeki ifadesinden öfkeli karaktere sahip birisiyle karşı karşıya olduğumu anlayabiliyordum. O an için daha fazla konuşma girişiminde bulunmanın çok az faydası olduğunu gördüğümden hâlâ elini tutarak ve beni yönlendirmesine izin vererek geçtiğimiz sahnelere tekrar baktım. Önümüzdeki alt tepe yamaçları, hendeklerle ayrılmış, büyük olasılıkla her biri yaklaşık 100 dönümlük alanlara bölünmüş gibi görünüyordu. Yaklaşık iki kilometre genişliğinde bir yolu izledik, zemin seviyesinden iki ya da üç inç kadar yükseldik ve bir tür sert betonla döşeli alana geçtik. Her hendek, bir kazık veya kısa bir direk olan, kolaylıkla geçtiğimiz, ancak herhangi bir büyüklükte dört ayaklı bir hayvanı şaşırtacak tahta köprülerle donatılmıştı. Bitkileri çok çeşitliydi ve her yerde harika yabani otlar vardı. Bitkilerin birçoğunda meyveler vardı, bazen dik sapların üzerinde yetişen kabak benzeri küreler, bazen toprak boyunca sürünen sarmaşıklar üzerinde bir çeşit fındık kümesi, bazen sert kamış benzeri bir sapın tepesinden sarkan sarkık sapların ucunda asılı portakal büyüklüğünde bir dizi etli meyveler görünüyordu. Bir alan çıplaktı, yüzeyi kilden daha derin toprak renginde, en özenli ve bakımlı çiçek yatağının yüzeyi kadar mükemmel bir şekilde sürülmüş ve yumuşatılmıştı. Bunun karşısında, herhangi bir dünyevi kümes hayvanı formunda, bir karganın iki katı büyüklüğünde ve gagaları görünüşte ağzından çok daha güçlü ve uzun gibi görünen bir kuş dizisi vardı, farklıydı ancak nerede ve nasıl olduğunu gözlemlemek için fırsatım olmuştu. Tamamen ekili alan boyunca etrafa dağılmışlardı, harika bir düzen içerisinde bir çizgi doğrultusunda duruşlarını koruyorlardı ve toprağın üzerinde yürürlerken, yüzeyin altındaki kurtçukları veya solucanları ararken sanki gagalarını toprağa yavaş ve sürekli olarak vuruyormuş gibi görünüyorlardı. Bizim oradaki varlığımızdan hiç rahatsız olmadan, mükemmel çalışmalarına devam ediyorlardı. Bir sonraki arazi üzerinde de hâlâ tuhaf bir manzara hâkimdi; dik kamış gibi gövdeler üzerinde kabak benzeri başlar oluşmuştu, hareket ve tavırlarından kısa boylu olmalarına rağmen insan olabileceklerini düşündüğüm varlıklar tarafından olgun mor meyvelerini, kırmızı olgunlaşmamış kafalarından dikkatlice ayırarak, onları koparmakla meşgullerdi; ancak onlara doğru yaklaştıkça, bu varlıkların yeni tanıştığım yoldaşımın yarısı boyutlara sahip olduklarını ve zemine zarar vermemek için dikkatli bir biçimde dik tuttukları gür kuyrukları ve kalın yeleleri olduklarını fark ettim; hareket, boyut, uzunluk ve uzuv esnekliğinde maymunlara çok benzeyen yaratıklar, ancak diğer açılardan daha çok dev sincaplar gibiydi. Ağızlarında kopardıkları meyvelerin saplarını tutarlarken, aralıklarla meyvelerden kalan kısımları sırtlarına takmış oldukları çanta benzeri şeylerin içine dolduruyorlardı ve çalışma şekilleri ve tarzlarına bakılacak olursa ellerinde parmaklarına karşılıklı gelecek başparmakları yoktu. Görünüşe göre ellerini bir şeyleri kavrayabilmek için tamamen sincapların pençelerine benzer şekilde kullanmaları gerekiyordu. Onları işaret ederek, yoldaşımın dikkatini onların üzerine çekmeye çalıştım ve “Nedir bunlar?” diye sordum. “Ambau.” dedi bana, fakat görünüşe göre onların çalışmalarına en ufak bir ilgi dahi göstermiyordu. Gerçekten de hareketlerini karakterize eden uyarı veya uyanıklıktan kaynaklanan düzenlilik ve tüm özgürlük, beni hem bu hem de geçtiğimiz kuşların, doğal içgüdüleri insan eğitimi ile bu hesaba dönüştürülen evcil yaratıklar olduğuna ikna etmişti.

      Birkaç dakika sonra, nehrin gidişini takip eden yolla neredeyse dik açılarla düzenli bir yola ulaştık. Diğer yolda olduğu gibi burası da sert cilalı bir betondan yapılmıştı. Yaklaşık kırk adım genişti ve merkezde genel yüzeyden yaklaşık dört inç daha yüksek konumdaki alan, tüm genişliğin dörtte birini teşkil ediyordu. Her iki taraftaki ana yol boyunca, her biri üç tekerleğin önünde bir tane küçük ve arkasında çok daha büyük olan, kutu benzeri koltuk ve direksiyon kolu olan büyük, hızlı, hafif araçlar gelip geçiyordu; dikkatlice incelediğimde bu araçların eksantrik İngiliz gençlerinin kullandığı bir nevi bisiklete benzeyen araçlar olduğunu fark ettim. Bununla birlikte, bu araçların sürücülerinin herhangi bir çabasıyla hareket etmediği ve hızlarının en hızlı posta arabasından çok daha yüksek olduğu açıktı, ayrıca, saatte on beş ila otuz mil arasında hızla ilerlediklerini söyleyebilirim. Karşıt yönlerde ilerleyenler, tarif ettiğim yükseltilmiş merkezle ayrılmış olarak yolun karşılıklı taraflarını aldığından, tüm çarpışma risklerinden kaçınılmıştı. Yoldan dikkatli bir şekilde geçtikten sonra, belki yirmi fit kare kadar gelen, her biri dar hendeklerle işaretlenmiş bir bahçe içine inşa edilmiş, bazıları her iki yan kanatta daha az yüksekliğe sahip ve biraz geriye atılmış, bir dizi küçük evle karşılaştık. Her birinin merkezinde ve bunların bulunduğu kanatların sonunda, yaklaşık on iki fit yüksekliğinde yarı saydam bir malzemenin kapı olarak kullanıldığı görülüyordu. Ancak bu kapıların yerden altı fite kadar neredeyse algılanabilir bir çizgi ile bölündüğünü ve şu anda bunlardan birinin ayrıldığını ve içeriden yoldaşıma çok benzeyen bir figürün dışarı çıktığını gözlemledim.

      Görünüşe göre uzaktan gördüğüm daha büyük evlere doğru giden ve evlerdeki yarım düzine insanın bizi takip ettiği yükseltilmiş merkezî yol boyunca ilerleyen başka bir yola ulaşmıştık. Yoldaşımın yapmış olduğu bir çağrıyla, bunlar ve daha fazlası, koştu ve etrafımızda toplandı. Döndüm, hava tabancamı sırtımdan aldım ve etrafıma doğru tehditkâr bir tavırla savurdum, benden uzak durmalarını işaret ettim, onlara tehlikeli bir hamle yapacak olurlarsa hazır

Скачать книгу