Үз туксаным туксан / Моя правда - Гамил Афзал

Скачать книгу

яр булабызмыни?

      – Әбәзәтельни!

      Алып киттем моны таксида.

      Яхшы хатын түгел, тәк сибә…

      Бала булды. Хатын ямьсезләнде,

      Фигурасы моның бозыла.

      Ялгыштым бу кызыл ирен белән,

      Кемнәр җитә Казан кызына!

      Читтә кунып, эчеп кайтып керсәм,

      Хатын сүгенә, күз дә ачырмый;

      Бик тузынмас иде акча бирсәм,

      Күрәм: хатын несознательный.

      Чемоданга күлмәк-ыштан салдым,

      Билет алдым,

      Киттем Казанга.

      Тфү, дидем,

      Баш югалмас мондый заманда.

      Казанда мин тагын егет булдым:

      Өстә бостон, түштә галстук.

      Мәдинәкәй белән таныштык.

      – Мине сөясеңме, Мәдинә?

      – Әбәзәтельнә!

      – Гомерлек яр буласыңмыни?

      – Әбәзәтельни!

      Алып киттем моны таксида,

      Юньле нәрсә түгел, тәк сибә…

      Гомер үтә, ике бала булды,

      Ике әрәмтамак тудырдык:

      Берсе елак, берсе чыркылдык.

      Аш пешерә хатын, идән юа,

      Тегеп кигезә өскә күлмәкне.

      Ә мин

      Тора-тора уйлап куям:

      «Нигә алдым шушы имгәкне!

      Матур кызлар әле дөнья тулы,

      Яшь гомерләр әрәм үтмәсен.

      Илледә дә ирләр егет була,

      Без табарбыз әле дистәсен…»

      Чемоданга күлмәк-ыштан салдым,

      Чыгып тайдым Урал ягына…

      Чибәр егет чаклар ерак калды,

      Яшь чакларны күңел сагына!

      Бакчаларга чыгып селкенгәлим,

      Кино карыйм атна кичендә.

      Кызлар тирәсендә сикеренгәлим;

      Каш сикертми миңа берсе дә.

      Күзләр чекерәйде,

      Арка бөкерәйде,

      Чал сакаллар чыкты серәеп.

      Күлмәкне дә юып бирүче юк,

      Ник йөрим мин болай сөйрәлеп!

      Чия иреннәре күз алдымда,

      Кайнар коймакларны сагына-сагына

      Киттем

      Хатын номер первый янына.

      Бала үскән.

      Минем хәлне хатын ишеткән.

      – Пшол! – диде миңа ишектән.

      Урам ташларына абына-абына,

      Майлы бәлешләрне сагына-сагына

      Киттем

      Хатын номер два янына.

      Малай үскән.

      Минем хәлне хатын ишеткән.

      – Пшол! – диде миңа ишектән.

      Ярар, дидем,

      Бу да мәгълүм булсын!

      Беренчесе, икенчесе кусын,

      Хәзер инде Казан ягына

      Киттем Мәдинәкәй янына.

      Балакайлар мине танымыйлар,

      Әти, диеп, килеп сарылмыйлар.

      Минем хәлне хатын ишеткән.

      – Пшол! – диде миңа ишектән.

      …Ногман, димен, малай, Ногман…

      Дан казанмый гына гомерең узган;

      Малың да юк, кием-салым тузган.

      Яшь чагында яхшы дуслар булган.

      Авыл юлларында соры тузан,

      Шәһәр юлларында салкын томан,

      Чәчәкле болыннар,

      Сандугачлы урман,

      Ерак калган кәккүк тавышы сыман,

      Синең өчен күптән онытылган.

      Көрәшәбез

      Юк сүз түгел,

Скачать книгу