LITMIR.BIZ

Скачать книгу

      Sonder dat sy aan ’n gleuf raak, kom sy by die hekkie uit. Saartjie hardloop met die tuinpaadjie langs huis toe. Apie sit op die stoep, maar toe hy haar gewaar, loop hy vinnig binnetoe en gaan sit by sy ma in die sitkamer. Hy dink hy is veilig hier. Hy is bang sy suster is so kwaad omdat hulle haar gepootjie het dat sy hom sommer sal klap.

      Maar Saartjie ignoreer Apie heeltemal en dit laat hom nog meer onrustig voel. Sy vertel selfs nie eers vir hul ma hy het haar gepootjie nie. Sy bly net met so ’n bejammerende kyk in haar oë na hom staar. Dit laat hom kompleet voel soos ’n skaap wat slagpale toe gelei word.

      Toe die twee die aand sit en huiswerk doen, kan Apie die stilte en Saartjie se simpatieke kyke nie meer verdra nie. Hy sê: “Ek en Bennie het jou vandag lekker laat val, nè?”

      Saartjie kyk glimlaggend na haar boetie. Dan skud sy haar kop sedig en sê sag: “Arme ou Apie.”

      Apie is nou sommer baie bekommerd. Hy hou net niks van haar geheimsinnige houding nie. Dit sal baie beter wees as sy hom liewer wil slegsê of selfs sommer klap. Dis mos wat sy behoort te doen. Hy wens sy wil dit nou doen, want sy ouers is ten minste naby. Hy kan net ’n keel opsit, dan sal sy ma hom kom help. Dan is die hele affêre mos iets van die verlede.

      Maar Saartjie kyk net telkens van haar boek af op en maak dan sulke klikgeluidjies met haar tong om te wys hoe jammer sy hom kry.

      “Wat gaan jy doen, hè?” vra hy kastig uitdagend.

      “Wat gaan ek doen waaroor?” Saartjie se wenkbroue is twee vraagtekens asof sy nie ’n benul het waarvan hy praat nie.

      “Oor vanmiddag. Oor ek en Bennie jou so hard laat val het.”

      “O, dit,” sê Saartjie net en tel haar boek op.

      “Ja, dít!” sê Apie dadelik. Hy wil nie hê sy moet weer so doodstil sit en net af en toe sulke klikgeluidjies maak nie.

      Saartjie kyk na haar boetie. Daar speel ’n glimlag om haar mondhoeke en dan sê sy sag: “Laat ek jou hande sien.”

      Apie is so dronkgeslaan deur hierdie onverwagte versoek dat hy sonder om twee keer te dink sy arms uitsteek om sy hande te wys.

      Saartjie bekyk sy hande aandagtig, eers van die een kant en dan van die ander kant af. Dan sê sy: “Hmm, dit sal perfek pas.”

      “Wat?” vra Apie. “Wat sal perfek pas?”

      “Die tou,” sê Saartjie en tel haar boek met mening op. Sy wil leer. Sy het nie nou tyd om te sit en gesels nie.

      Apie se oë is pierings. ’n Tou! Sy hande! Die tou gaan natuurlik om sy hande!

      “Jy sal dit nie waag nie!” sê hy vurig.

      “Wat?” vra Saartjie verbaas.

      “Om my op te hang nie!”

      “Waarvan praat jy?” vra Saartjie onskuldig en daar is ’n soet uitdrukking op haar gesig. “Ek het nie nou tyd om raaisels te speel nie. Ek moet leer.”

      Dit is weer stil. Saartjie leer en Apie staar voor hom uit. Hy vryf af en toe sy polse. Hy is baie onrustig. Hy sal Bennie moet waarsku, want daar is beslis iets aan die gang. Hulle twee sal moet ligloop en ver van Saartjie-hulle af bly.

      Toe mevrou Baumann vir Apie kom sê dis tyd dat hy moet gaan slaap, staan hy met ’n swaar sug op. Hy het nie veel geleer nie. In die deur draai hy om.

      Saartjie sit glimlaggend na hom en kyk. Dan sê sy dit weer: “Arme ou Apie.”

      “Probeer jy snaaks wees, hè?” sis haar boetie.

      “Nee, ek kry jou net jammer.”

      “Wel, ek sê jou: Jy los my uit! Ek is nie ’n ou met wie jy moet lol nie.” Apie wikkel sy sproetneus om te wys hy is lelik omgekrap.

      Dit maak nie ’n indruk op Saartjie nie. Sy glimlag net soet en sê weer sag: “Arme ou Apie.”

      Apie gee ’n snork, dan swaai hy om en stap vinnig weg. Hy probeer om dit nie te wys nie, maar hy is nogal skrikkerig. Hy wonder wat beplan Saartjie – en natuurlik daardie vriendinne van haar ook. Hy is seker hulle voer iets in die mou. ’n Tou! Sy hande! Die gedagte aan die kombinasie van hierdie twee dinge laat hom baie ongemaklik voel.

      Maar, troos Apie homself toe hy later in sy bed klim, wat hulle ook al met hom en Bennie wil doen, die meisies sal hulle twee eers moet vang – en dit gaan nie so maklik wees nie!

      Lina en Gail Smith is die volgende dag baie gretig om deel te wees van die plan om Apie en Bennie ’n les te leer wat hulle nooit sal vergeet nie. Dit is ook nie moeilik om by die skool ses ander meisies te kry wat van die kans gebruik wil maak om die twee vir al hul streke terug te betaal nie.

      Die meisies spreek af om almal die middag drie-uur by Saartjie-hulle se huis bymekaar te kom. Apie sal dan al weg wees om Bennie te gaan haal sodat hulle in die rivier kan gaan swem.

      Alles verloop volgens plan. Toe Saartjie die middag by die huis kom, het Apie al geëet en is hy al weg na Bennie toe. Hy is nog op laerskool in Lynnekom en kom altyd voor sy suster by die huis.

      Hul ma antwoord Saartjie se vraag met ’n sug: “Hulle het gaan swem. Apie sê hulle het nie huiswerk nie.”

      Drie-uur ontmoet die meisies mekaar in die somerhuisie in die Baumanns se tuin. Saartjie verduidelik die hele plan sorgvuldig en almal is in hul skik. Gail Smith, die Engelssprekende meisie wat onlangs in Lynnekom kom woon en groot maats met Saartjie-hulle geword het, is die enigste een wat beswaar maak.

      “Sê nou hulle skrik so groot dat hulle sommer aan hul harte doodgaan?” vra sy.

      “Jy bedoel ’n hartaanval kry?” vra Saartjie glimlaggend.

      Gail knik.

      “Hulle sal nie. Hul harte makeer niks nie,” sê Lina.

      Die ander meisies dink ook daar is nie die geringste kans dat die seuns se harte sal ingee nie.

      Almal verstaan wat hulle moet doen en die tien meisies val opgewonde in die pad na die swemgat toe waar Apie en Bennie sorgeloos in die modderwater baljaar.

      Die meisies stap al geselsend deur die veld, maar toe hulle by die rivier se oewer kom, sluip hulle versigtig nader. Hulle duik agter die bosse weg en kruip nader tot hulle die swemgat kan sien.

      Daar lê twee bondels klere op die grasbank langs die water en twee koppe steek bo die modderige water uit. Die twee seuns is besig om mekaar met hande vol water in die gesig te bestook. Die een wat die langste kan uithou, sal die wenner wees. Hulle besef glad nie hulle word dopgehou nie.

      “Haai!” skree Saartjie skielik hard.

      Die seuns staak die watergeveg. Hulle kyk vinnig om na die wal en sien die meisies.

      “Het julle swembroeke aan?” vra Saartjie.

      “Nee! Gee pad hier!” skree Apie. “Kan julle nie sien dis ’n swemgat vir ouens nie?”

      Die twee seuns trap water en beweeg al verder van die wal af weg.

      “Hoe gaan ons hulle vang?” vra Anna en bloos effens. “Ons kan mos nie sit en kyk hoe hulle uitkom nie?”

      “Wag hier,” sê Saartjie. Sy hardloop by die rivier se wal af, raap die twee bondels klere op en is in ’n kits weer terug by die meisies.

      “Haai! Wat maak jy?!” skree Apie en Bennie feitlik gelyktydig en hulle klink nou baie benoud.

      “Ons wil met julle praat,” laat Saartjie van haar hoor. “Ons hou julle klere tot julle belowe julle sal uitkom en ons by die groot wilgerboom ontmoet.”

      Die boom is agter ’n bultjie en ’n mens kan nie die swemgat daarvandaan sien nie.

      “Selfs al belowe hulle, wie sê hulle sal dit doen?” wil Lina weet.

      “Ek

Скачать книгу