ТОП просматриваемых книг сайта:
Trompie Omnibus 3. Topsy Smith
Читать онлайн.Название Trompie Omnibus 3
Год выпуска 0
isbn 9780798166836
Автор произведения Topsy Smith
Жанр Учебная литература
Серия Trompie Omnibus
Издательство Ingram
Trompie weet hy en sy maats is almal platsak. Maar hulle sal vinnig ’n plan moet maak. Hy sal met die ander oor hierdie krisis moet praat. Hy staan by Rooie en Blikkies. Almal kyk hoe die koshuiskinders by die hek inkom. Hulle moet altyd in ’n groep van drie rye van die koshuis af skool toe stap.
Die dorpseuns maak aanmerkings oor die koshuisbobbejane. Die koshuisseuns noem hulle weer “dorpsjapies”.
“Daar’s Dawie!” sê Trompie verlig. Die drie maats kyk hoe loop hy gedwee saam met die ander.
“Hy lyk soos ’n lam wat slagpale toe gelei word,” sê Trompie. Dan voeg hy vies by: “Hoekom was ons so simpel om op die dekselse donkie te probeer ry?”
“Dit was nie die probleem nie,” sê Blikkies droogweg. “Die nonsens het begin toe ons Dawie op sy rug vasgemaak het.”
Die koshuisseuns verdaag en begin hul maats groet.
Trompie, Rooie en Blikkies is by Dawie. Hy is baie mismoedig. Hy vertel vir hulle dis net reëls en klokke en klokke en reëls. “Ek weet nog nie eers wat presies al die goed beteken nie,” sê Dawie mismoedig. “Die prefekte sê hulle sal ons later leer. Hulle doop ons eers klaar.”
“Wat doen hulle aan jou?” vra Trompie.
“Soos ek hier staan,” sê Dawie dramaties, “sien julle ’n ou wat laas nag omtrent niks geslaap het nie. Die prefekte het amper heelnag deur met ons nuwe koshuisouens gesukkel. Ons moes die simpelste liedjies sing …”
“Watse liedjies?” wil Trompie weet. Dawie kan mos nie sing nie.
“Sulke ou goed. Soos ‘Sarie Marais’ en ‘Siembamba’ en so.”
“Dis gelukkig maklik.”
“Dis wat jy dink. Ek moes ‘Sarie Marais’ op ‘Siembamba’ se wysie sing!”
Dawie se drie maats kry hom baie jammer. Dit kon nie maklik gewees het nie.
“En toe ons uiteindelik slaap,” vertel Dawie gegrief verder, “word ons skielik weer wakker gemaak. Toe moet ons almal gaan bad en ons Sondagklere aantrek sodat ons stasie toe kan gaan om ’n baie belangrike persoon te ontmoet. En weet julle ouens wat gebeur tóé?”
Hulle verseker Dawie hulle het nie die vaagste benul nie.
“Wel, ons was almal uiteindelik aangetrek – party van ons moes eers ons skoene politoer – en toe ons in ’n lang ry voor die koshuis inval, toe sê een van die prefekte ewe koel en kalm dat ons darem ’n klomp skape is. Daar ry mos nie in die middel van die nag ’n trein deur Kwaggaberg nie! Almal het heerlik gelag. Behalwe ons klomp skape natuurlik. Ek dink nog steeds dit was ’n goor grappie.”
Trompie, Blikkies en Rooie simpatiseer met Dawie. Hulle verseker hom hulle dink ook nie dit is snaaks nie.
Terwyl die vier maats na hul ry toe stap, stel Trompie hulle in kennis dat hulle die middag net ná skool by die fort moet wees vir ’n amptelike vergadering. “Dis ’n ernstige saak,” sê hy. “Iets wat ons sakke raak.”
Hulle is nuuskierig om te weet wat Trompie wil bespreek, maar besef dit sal nie help om hom nou te vra nie. Hulle ken hom te goed. Hy sal net geheimsinnig en belangrik probeer lyk en sê hulle moet tot vanmiddag wag.
“Ek sal vandag kan kom,” sê Dawie, “want ons kry af om dorp toe te gaan en inkopies te doen. Maar dit is glo net vir vandag. Van môre af is daar blykbaar studietye en sulke goeters. Dan twyfel ek of ek julle ouens baie ná skool sal kan sien.”
Al vier dink nou aan dieselfde ding – hoe anders dit sou gewees het as Dawie by Trompie gebly het in plaas van in die koshuis.
Wat het hulle tog besiel om Dawie op die donkie se rug vas te maak?
Die klok lui. Die seuns val aan die een kant van die saal in rye in en die meisies aan die ander kant. Hulle stap in.
Nadat die dominee die verrigtinge met gebed geopen het, steek die voorsitter van die beheerliggaam ’n toespraak af. Dan is dit die skoolhoof se beurt.
Toe almal klaar hul sê gesê het, kondig die hoof af dat die nuwe graadagts moet agterbly, asook die graadneges.
Trompie se jaargroep kyk verbaas na mekaar. Hulle weet die nuwelinge moet agterbly sodat hulle in klasse ingedeel kan word, maar wat wil die hoof met die graadneges doen? Hulle is mos al ’n jaar in die skool.
Die nuwe leerders bly agter in die saal staan en die graadneges beweeg tot voor waar die hoof met hulle gaan praat.
Die Boksombende staan in die ry heel voor teen die verhoog. Die hoof kyk glimlaggend na die kinders wat so bekommerd na hom opkyk.
Hy lyk darem nie te kwaai nie, dink Trompie. Hy ken hierdie hoof – hy is gaaf en vriendelik, maar wanneer hy straf uitdeel, is hy genadeloos! Trompie het al by hom detensie gekry. Hy dink daaraan dat hy nou al ’n jaar lank ’n leerder aan die beroemde Hoërskool Kwaggaberg is en nog nie weet hoekom almal die hoof “doktor” noem nie. As hy ’n dokter is, moet hy mos siek mense gaan gesond maak!
“Leerders,” sê die hoof en hy glimlag vriendelik, “ek het julle laat agterbly omdat ek met julle wil praat.”
Die graadneges luister aandagtig.
“Ek is nie heeltemal tevrede met julle uitslae nie. Verlede jaar was weliswaar julle eerste jaar op hoërskool, maar ek het nogtans verwag dat julle beter sou vaar. Julle het almal geslaag, maar party het die paal ook maar net-net gehaal.”
Trompie probeer ongeërg lyk, maar dit voel vir hom of die hoof reguit na hom kyk!
“Ek wil hê julle moet vanjaar harder werk,” gaan die skoolhoof voort. “Ons matriekuitslae is altyd uitstekend – en oor drie jaar is julle ons matriekleerders. Onthou, julle is nou in graad nege. Daar is nie meer tyd vir onsinnige, lawwe speletjies nie. Julle word nou groot.”
Hoe gouer, hoe beter, dink Trompie.
Die hoof praat verder: “Vergeet nou van klieks vorm en bendes wat allerhande kattekwaad aanvang. Hier by die skool word genoeg vir julle gereël. Sluit aan by die verskillende klubs – daar is die skaakklub, die debatsvereniging en baie ander. Neem deel aan al hierdie skoolaktiwiteite. En werk hard. Ons het julle verlede jaar in ’n mate julle gang laat gaan, want julle was nog rou en onervare. Maar ek gaan vanjaar drasties optree as enigeen ’n misstap begaan.”
Die leerders word met ’n knik van die kop verdaag.
In die klas sit Trompie ernstig en dink aan wat hy vanmiddag vir sy Boksombende gaan sê.
Toe hy die vergadering belê het, wou hy hulle net vertel het van Katrien se nuwe nuk en dat hulle ’n plan sal moet maak om haar geld terug te gee. Maar nou dink hy aan wat die skoolhoof van bendes gesê het. Het hy miskien van hulle gepraat – van die Boksombende? Die hele dorp ken mos vir Trompie en sy bende.
Die hoof het gesê hulle word nou groot. Moet hulle die bende wat gestig is toe hulle nog in graad vyf was nou ontbind?
Trompie sien hoe staar Rooi, Blikkies en Dawie fronsend voor hulle uit terwyl die ander in die klas werk. Hy weet sy manskappe sit ook en dink oor wat die hoof gesê het.
Hy besef as die bende nie meer bestaan nie, sal hulle natuurlik nie meer vir Katrien haar geld hoef terug te betaal nie. En wat meer is, hulle gaan Dawie die volgende drie maande bitter min sien.
Moet die Boksombende regtig nou ontbind word? Trompie kry ’n knop in sy keel as hy net hieraan dink. Al was daar die afgelope maande nie baie vergaderings nie, het hy en sy manne altyd saam dinge gedoen. Die feit dat hulle ’n bende is, was gedurig in hul agterkoppe.
Trompie besluit uiteindelik hulle moet by vanmiddag se vergadering oor hierdie belangrike vraagstuk gesels – oor of die Boksombende moet voortbestaan of nie. Hulle sal daaroor moet stem.
Dié middag