Скачать книгу

na die ander. So af en toe hou Galpil op speel en dan sing hy terwyl die ander twee vir die vale speel. Die drie laat, soos Apie sê, “’n mondfluitjie praat”!

      Saartjie skryf hierdie item op haar lys neer. Dit is nog iets wat baie gewild behoort te wees. Uiteindelik het almal iets om te doen.

      “Ek gaan vanaand gou ’n toneelstukkie skryf,” sê Saartjie. “Daar sal ’n rol vir elkeen van ons wees sodat ons aan die einde almal saam aan die laaste item kan deelneem. Môremiddag ná skool kan ons ernstig begin oefen.”

      Dié aand skryf Saartjie die toneelstuk. Noudat sy weet wie almal gaan deelneem, is dit eintlik nogal heel maklik.

      Die hele stuk speel in ’n kafee af. Saartjie speel klavier in die plek en Matilda viool. Anna is die danseres. Galpil, Gert en Piet sit by ’n tafeltjie en hulle lyk soos drie boewe uit die onderwêreld. Lina is ’n kelnerin. Muggie en Apie sit by ’n ander tafel.

      Die musiek speel. Anna dans grasieus, dan kom Bennie skielik in . . . met ’n pistool in sy hand! Hy bulder: “Bly net waar julle is! Moenie roer nie!”

      Almal skrik hulle natuurlik boeglam. Hulle vries net waar hulle is en waag dit nie om ’n spier te verroer nie.

      Bennie kyk met ’n wrede uitdrukking op sy gesig rond asof hy na iets soek.

      “Ha!” gee hy dan skielik ’n triomfantlike kreet wanneer hy vir Apie en Muggie sien.

      “Jy is die een wat my dogtertjie gesteel het!”

      Apie probeer dit ontken, maar dit help nie.

      “Jou naam is Dood!” skree Bennie en dan skiet hy. Hy moet “Boem! Boem!” uitroep soos wat hy skiet. Dit stel die rewolwerskote voor. Apie val op die vloer neer en lê met sy arms uitgestrek . . . morsdood.

      Dan heers daar chaos. Daar is nou ’n deurmekaar bakleiery. Saartjie meen hierdie deel gaan vir almal groot pret wees.

      Bennie word uiteindelik gevang omdat hy Apie doodgeskiet het.

      ’n Verrassing aan die einde is dat die drie – Galpil, Gert en Piet – nie boewe is nie, maar speurders! Hulle was soos boewe vermom omdat hulle op die uitkyk was vir Bennie – ’n berugte Amerikaanse rower.

      Nou het hulle hom uiteindelik gevang en alles het goed afgeloop. Net jammer Apie moes met sy lewe boet.

      Maar miskien, dink Saartjie, hoef Apie nie regtig dood te wees nie. Wanneer Bennie gevang en vasgemaak is, lig die speurders die “lyk” op en dan skree een: “Hy lewe sowaar nog! Hy haal nog asem!”

      Dan dra hulle hom vinnig uit en Saartjie sê hard vir Anna (sodat die gehoor dit kan hoor): “Hulle neem hom seker nou hospitaal toe.”

      Dan kom die speurders weer terug en sê Apie se lewe is gered. Hy sal die skote oorleef! Almal is baie bly en die musiek begin weer in die kafee speel. Bennie is die enigste een wat nie so gelukkig voel nie, maar dit is mos sy verdiende loon! Hy word tronk toe gevat waar hy baie lank as ’n gas van die regering sal moet bly.

      Saartjie dink dit is glad nie ’n slegte toneelstuk nie.

Teekoppie.tif

      3

       Die groot aand

      Saartjie en die lede van haar Sonskynklub oefen amper elke middag vir die konsert. Alles verloop glad en uiteindelik breek die groot aand aan.

      Dokter Jan Baumann en sy vrou het al hul vriende genooi en dit lyk of daar ’n groot gehoor gaan wees. Omdat dit vir so ’n goeie doel is, het Saartjie se ma besluit om die kaartjies nie té goedkoop te maak nie.

      Al wat stoel en bank is, word voor die konsert by die groot sitkamer ingedra. Daar is sitplek vir veertig mense en baie ander kan langs die muur staan of op die vloer sit.

      Aan die een kant is ’n soort verhoog gebou waarop die verskillende items gelewer gaan word. Net daaragter op die stoep is ’n kamertjie waar die seuns aantrek en hulle regmaak. Die meisies het ’n afskortinkie aan die ander kant van die stoep.

      Saartjie se pa se ontvangsdame het by die spreekkamer vir hulle die program getik en afgerol. Elke toeskouer kry dus ’n program van die verrigtinge wat die Sonskynklub se lede gaan aanbied.

      Die sitkamer bars uit sy nate. Daar is nie plek vir ’n muis nie. Die kinders wat gekom het, sit op die vloer teen die verhoog.

      Mevrou Baumann is hoog in haar skik.

      “Julle moet alles uithaal,” sê sy vir die meisies in die afskortinkie op die stoep. “Baie van die mense het sommer dubbel die toegang betaal omdat die geld vir so ’n goeie saak gaan.”

      Nie een van die grootmense was by die repetisies nie en Saartjie se ma is effens bekommerd. Sy hoop maar vir die beste.

      Dit is agtuur en tyd vir die konsert om te begin. Saartjie dra ’n blou lint in haar donker hare en het ’n pragtige wit rok met ’n blou lyfband, blinkleerskoene en wit sokkies aan. Sy lyk beeldskoon. Almal klap hande toe sy haar verskyning op die verhoog maak.

      “Dames en here,” sê sy wanneer die gehoor stil raak, “namens die Sonskynklub wil ek u almal bedank vir u teenwoordigheid hier vanaand . . .” Saartjie het hierdie toespraak uit haar kop geleer en sy struikel nie een keer oor ’n woord nie. Sy vertel vir almal dat hulle die geld aan die Strandfonds gaan skenk en soos almal weet, is dit vir ’n besonder goeie saak.

      “En nou, dames en here, verklaar ek die konsert geopen. As u na die program kyk, sal u sien die eerste item is ’n vioolsolo deur Matilda Nielsen. Die begeleiding op die klavier word waargeneem deur Saartjie Baumann.”

      Almal klap toe Matilda Nielsen met haar viool binnekom. Sy speel “Die Blou Donou” en sy speel dit pragtig. Meer as een van die ouer mans en dames sit en kop knik op die maat van die bekoorlike musiek en dink aan die dae toe hulle nog jonk was en hierdie gewilde wals gedans het.

      Dit is asof Matilda vandat sy en Saartjie gereeld saam geoefen het nie meer so bot en terughoudend is nie. Sy speel die stuk foutloos en kry ’n oorverdowende toejuiging wanneer sy klaar is.

      Matilda se gesig straal en sy maak ’n buiging vir die gehoor en dan vir Saartjie. Glimlaggend wys Saartjie na Matilda.

      Die meisie se viool het die mense bekoor. Hulle hou aan hande klap totdat sy vir hulle nóg ’n stukkie speel.

      Muggie se items is net so gewild. Saartjie speel sag klavier terwyl Muggie dans en “Jan Pierewiet” sing.

      Die gehoor is dol oor Muggie se vriendelike glimlaggie en elegante beweginkies. Almal klap hard toe sy aan die einde van haar item vir hulle staan en soentjies gooi.

      Muggie se resitasie I am the Witch of Witchland is net so gewild. Die mense hou veral van die ernstige uitdrukking op haar gesiggie terwyl sy die Engelse woorde so verkeerd uitspreek.

      Die items volg vinnig op mekaar en die gehoor geniet elke enkele een. Hulle dink die lede van Saartjie se Sonskynklub is beslis ’n talentvolle groepie.

      Tot en met die pouse, toe koek en tee bedien word, is alles van hoogstaande gehalte.

      Die seuns het nog nie opgetree nie, maar Saartjie het die effense “swaar” items juis vir vroeër beplan sodat die pret en jolyt ná pouse kan begin.

      Anna het ’n balletstuk, die “Dans van die Goue Swaan”, uitgevoer en dit was só geslaag dat sy dit moes herhaal.

      Lina wat al baie medaljes vir voordrag by die kunswedstryd gewen het, het ’n gedig voorgedra en dit was besonder indrukwekkend.

      Saartjie het al die klassieke stukke waarmee sy eerste pryse by die kunswedstryde verower het op die klavier gespeel. Dit was te “swaar” vir die kinders, maar die grootmense het haar vertolking van Bach en Chopin se minder gevorderde stukke terdeë geniet.

      “En

Скачать книгу