LITMIR.BIZ

      2

       Die konsert kom op dreef

      Saartjie gaan by haar kamer uit en met die trap af. Anna-hulle bly net langsaan en sy wil haar gaan vertel hoe sy beplan om geld in te samel vir kinders wat nog nooit die see gesien het nie.

      Lina is toevallig ook by Anna. Die twee wou nou net na Saartjie toe kom. Opgewonde vertel sy hulle van haar plan om ’n konsert te reël.

      Anna en Lina is vuur en vlam vir die idee en hulle bespreek dit in Anna se kamer.

      Maar skielik gaan die deur oop en ’n koddige figuurtjie staan in die deur. Dit is Muggie, Anna se sussie. Sy het twee lang vlegsels wat met groot pienk strikke vasgebind is. Haar wipneusie en twee effense bakore laat haar astrant lyk. Op die oomblik is sy pragtig skoon, want sy kom so pas uit die bad. In haar arms hou sy ’n groot lappop vas.

      “Haai,” groet sy die drie groot meisies vriendelik. Niemand antwoord nie, maar Muggie steur haar nie daaraan nie.

      “Waaroor praat julle?” wil sy weet.

      “Dit het niks met jou te doen nie,” snou Anna haar toe.

      “Nou goed,” sê Muggie, “maar moenie te hard praat nie, want Trienkie slaap.” Sy gaan sit op die bed, lê die pop versigtig neer, tik-tik met haar handjie op die pop se kop en sê sag: “Lekker slaap, Trienkie, my kindjie.”

      Met suur gesigte kyk Saartjie, Anna en Lina na haar. Nadat sy die pop in Anna se kombers toegedraai het, draai sy na die ander, glimlag weer vriendelik en sê: “Nou kan ons gesels.”

      Die drie besluit om Muggie te ignoreer, maar dit is nogal moeilik. Sy wil alles weet van die konsert: watter rol sy gaan speel en wat sy alles sal moet doen. Sy spring ook sommer op en dra ’n rympie voor wat sy op skool geleer het. Sy wil weet wanneer die konsert is en toe Saartjie haar vertel dis eers so oor ’n week, wil sy weer weet hoekom nie nou nie – sommer vanmiddag nog.

      “Anna,” sê Saartjie met ’n sug, “kan jy nie iets doen om haar stil te kry nie?”

      Gelukkig moet Muggie saam met Anna se ma winkel toe gaan en mevrou Strydom roep haar. Muggie gryp haar pop en hardloop deur toe.

      “Julle moet hier vir my wag,” sê sy. “Wanneer ek terugkom, gesels ons weer oor die lekker konsert.”

      Die groot meisies kyk na mekaar, grinnik en begin dan hardop lag.

      “Ek wonder,” sê Lina, “of ons ook so onmoontlik was toe ons ses jaar oud was.”

      “Jy’s gelukkig,” sê Anna, “want jy het nie ’n jonger boetie of sussie wat jou pla nie.” Ná ’n oomblik voeg Anna by: “En jy is ook beter daaraan toe as ek, Saartjie.”

      “Hoe so?” wil Saartjie weet.

      “Wel, Apie is nou wel lastig en vol dinge, maar jy kan hom darem so af en toe ’n oorveeg gee en dan is hy stil. Maar Muggie! Sy is nooit ’n minuut stil nie. As ek iewers heen gaan, wil sy altyd saampiekel en as ek nee sê, sit sy só ’n keel op dat ek maar moet toegee net om die vrede te bewaar.”

      “Dis reg, ja,” sê Saartjie, “maar onthou net, dis nie meer so maklik om Apie se ore warm te klap nie. Hy slaan deesdae terug. Hy het g’n respek vir die feit dat ek vier jaar ouer as hy én boonop ’n meisie is nie. Nee, hy slaan terug en hy slaan deksels hard.”

      Die drie meisies begin weer oor die konsert gesels.

      “Ons moet ’n naam kry,” stel Anna voor, “want alle toneelgeselskappe het mos name.”

      Saartjie en Lina stem volkome saam.

      “Kom ons dink aan iets,” sê Saartjie.

      Een voorstel na die ander word gemaak en dan weer verwerp.

      Uiteindelik sê Saartjie: “Ons wil geluk en sonskyn bring in die lewens van outjies wat nog nie die see gesien het nie. Hoe lyk dit met die Sonskynklub?”

      Hulle proe-proe aan die naam en hoe meer hulle daaraan proe, hoe meer hou hulle daarvan.

      Saartjie se konsert gaan gereël word deur die lede van die Sonskynklub. Dit klink sommer baie meer professioneel.

      Nadat hulle besluit het die eerste stap sal wees om die spelers op Saartjie se lys te nader en hulle te vra of hulle lede van die Sonskynklub wil wees en aan die konsert wil deelneem, is die drie meisies uitmekaar.

      Die aand ná ete besluit Saartjie om vir Apie te vra of hy en sy maat Bennie sal wil optree.

      Dokter Baumann, sy vrou, Saartjie en Apie is in die sitkamer. Kris het ’n entjie gaan stap om vars lug te skep. Saartjie is seker hy het gou ’n bietjie by Isabel Theron gaan kuier.

      Sy vertel vir haar ma hulle het besluit om hulself die Sonskynklub te noem.

      “Dis nogal ’n oulike naam,” sê mevrou Baumann. “En waar gaan julle die konsert hou?”

      “Ek het gedink sommer hier in ons sitkamer. Hier kan mos baie mense sit. Die klavier is ook sommer hier vir die musiekitems.”

      “Als in die haak,” sê haar ma met ’n glimlag.

      “Sal julle klomp nie te woes te kere gaan nie?” vra haar pa.

      “Nooit, Pa!” sê Saartjie verontwaardig. “Goeie genugtig! Die Sonskynklub se lede is nie sommer net ’n klomp nie!”

      “Goed dan,” sê dokter Baumann grinnikend. “Sal julle geagte lede van die Sonskynklub nie te woes hier te kere gaan nie?”

      Saartjie verduidelik mooi dat alles baie stigtelik sal verloop.

      Sy kan nog nie veel van die program vertel nie, want sy moet eers al die besonderhede uitwerk.

      “Wil jy ook deelneem?” vra sy vir haar boetie wat by die tafel sit en huiswerk doen.

      “Hoekom?” vra Apie.

      “Hoekom wat?”

      “Hoekom vra jy my of ek wil deelneem?”

      “Omdat ek jou vra,” sug Saartjie.

      “O.”

      Apie dink nou ernstig oor die voorstel na. Dan sê hy (en die s-geluide sis deur die opening waar sy twee voortande was): “Sê my eers, Sus, wat gaan julle met die geld doen wat die mense vir die konsert betaal?”

      Saartjie beduie dit gaan vir ’n

Скачать книгу