LITMIR.BIZ

      – Czasem dostajemy kilka zgłoszeń w sprawie jednego wypadku, bo jest wielu świadków zdarzenia. Te informacje często wymagają dużego doprecyzowania, a czasami wręcz odtworzenia całej wycieczki krok po kroku, żeby dojść do tego, w którym dokładnie miejscu to się stało – mówi Krzysztof Długopolski. – W tym samym czasie, jeśli jest konieczność zorganizowania dużej wyprawy, musimy zawiadomić ratowników i ściągnąć ich na centralę. Zazwyczaj odbywa się to drogą esemesową. Mamy do tego celu specjalną aplikację, która daje możliwość wysłania wiadomości albo do pojedynczo wybranych ratowników, albo – jednym kliknięciem – do wszystkich. Jest także system, dzięki któremu widzimy na mapie radiotelefony ratowników wyposażone w GPS-y, co pozwala nam zlokalizować ich w terenie i ewentualnie przekierować na miejsce zdarzenia. Nieustannie jesteśmy też w kontakcie ze śmigłowcem, któremu na bieżąco przekazywane są informacje spływające od świadków oraz ustalenia szczegółów akcji. Kiedy już trochę ogarniemy organizację wyprawy, oddzwaniamy do osoby zgłaszającej wypadek i informujemy ją, co się wydarzy i jak będzie wyglądać akcja. Czy odbędzie się klasycznie, czyli ratownicy pójdą pieszo, czy poleci śmigłowiec. Jeśli startuje Sokół, instruujemy, jak należy go przyjąć i na co zwrócić uwagę, żeby nie wydarzyło się coś niebezpiecznego. Jeśli w rejonie wypadku jest dużo turystów, spodziewamy się, że wielu z nich będzie machać do śmigłowca, pozdrawiając ratowników, co utrudni wypatrzenie miejsca z poszkodowanym, dlatego prosimy, by jedna osoba stanęła przy nim z rękami podniesionymi do góry, tworząc literę Y, wskazując w ten sposób rannego. Prosimy również, by świadkowie zdarzenia w miarę możliwości zabezpieczyli teren, czyli poprosili znajdujących się w pobliżu turystów, by trzymali plecaki i wszystkie rzeczy, które mogą się poderwać przy podmuchu wirnika i do niego wpaść.

      Jeśli z kolei mamy kilkugodzinną wyprawę nocną albo taką, w której śmigłowiec nie bierze udziału, to co jakiś czas nawiązujemy kontakt z poszkodowanym, by wiedział, że nad nim czuwamy. Te rozmowy są jednak krótkie, w obawie przed rozładowaniem baterii telefonu rannego. Sprowadzają się więc do pytań o stan zdrowia i warunki, w jakich się znajduje, podajemy mu także informacje, gdzie są ratownicy i jaki jest przewidywany czas dotarcia do niego.