Ⴕართული ლექსიკონი. Ⴒექსტის ადაპტაცია თანამედროვე მკითხველისათვის – Ⴇამაზ Ⴋჭედლიძე - Ⴌიკო Ⴙუბინაშვილი

Скачать книгу

კანაფის გუარია.

      Ⴄშვი – დიდი კბილი ტახთა, ღორთა, სპილოთა და მისთანათა.

      Ⴄშვი – თჳთ ტახი, ღორი ეშვიანი.

      Ⴄშმა, ეშმაკი – სატანა, სული ბოროტი, არაწმინდა, ეშმა. // ეშმაკი კაცი ვერაგი, ხელოვანი, ანუ მასხარა.

      Ⴄშმაკეული – შეშლილი ეშმაკისგან.

      Ⴄშმაკობა – (ეშმაკობს) მზაკუარება. // ავკაცობა.

      Ⴄშმი, ეშმის კუა – ქუა ამარტა ანუ იასპი.

      Ⴄჩო, ეჩვი – ხუროთ ცული ძელთ სათლელი, რომლისაც პირი პირი ტარზედ შემოცმული აქუს არათუ გსწურივ, არამედ გარდიგარდმო და ხელეჩო პატარა ეჩვი.

      Ⴄწერი – ხშირი ჭალა ველოვან-ნისლოვანი.

      Ⴄჭვი, იჭვი – არა დასტურად, არამედ მიხდომით შემოღება ცილისა. Ⴄჭვა (ვეჭუ, ვეჭვობ) ეჭვიანობა, იჭუნეულება.

      [Ⴄხლა – ].

      Ⴄჯი – ექუსი ათასი ნაბიჯი, ანუ მხარი (ნახე Ⴋილი).

      Ⴄჯიბი – ხელჯოხიანი, მეფის წინაშე მდგომი.

      Ⴄჰა! – შორისდებული წოდებითი, ანუ განკჳრებითი, მაგალითად, ეჰა, მთიებო!

      Ⴄჰინი – Ⴄქინი ნახე.

      Ⴅ

      Ⴅ – ქარაგმიანნი ლექსნი ამას ასოსა ზედა არიან: ვ~დ – ვითარმედ, ვ~ა – ვითარცა, ვ~ე – ვიდრე, ვ~რ – ვითარ.

      Ⴅ – დაერთვის თავად სახელთა თჳნიერ საჭიროებისა და არა რასმე ჰნიშნავს, თუმცა არა ესრეთ ხშირად, ვითარცა მ. Ⴋაგალითად, იგრი – ვიგრი, ზინდარი – ვზინდარი, იწრო – ვიწრო, იშ – ვიშ.

      Ⴅ – თავად ზმნათა არს მაპიროვნებელი პირველისა პირისა. Ⴋაგალითად, ვამბობ, ვაკეთებ, ვჰკითხულობ, ვსწერ და სხ. Ⴃა ესრეთ უკეთუ ზმნანი ქართულნი ამას ლექსიკონსა შინა აღწერილ იქმნენ პირველითა პირითა, მაშინ იგინი სრულად შემოკრებულ იქმნებიან ამას ასოსა შინა, გარნა დაწერილ არიან მხოლოდ ძირნი მათნი, ე.ი. სახელზმნანი თჳს თჳსსა ადგილსა და შემდგომად მათსა ფრჩხილთა შორის დაწერილ არიან პიროვანნი მათნი ზმნანი, ვითარ უბნობა (ვუბნობ), კეთება (ვაკეთებ), წერა (ვწერ) და სხ.

      Ⴘეისწავე, რამეთუ ასოჲთა ვ გაპიროვნებულნი ზმნანი ჰნიშნავენ საზოგადოსა მოქმედებასა სამთავე პირთასა, ხოლო ოდესცა

Скачать книгу