LITMIR.BIZ

      Prost et, male, pek siirek

      Dolaşmaa yolum düşer.

      Vakıtlar sıkı, gerçek,

      Evimdä ayläm bekleer.

      Gecelär raatsız oldu.

      Fikirlär zeetleer, enseer.

      İhtärlık saçaa kondu,

      Bezbelli, sıra geler…

      Mezardan kalksan, görsän,

      Nicä diişildi vakıt.

      Saalıcak bana versän –

      Kuvedim biter artık.

      O baş urardı Güneşä.

      Dan erinä o baş urardı.

      Dua edärdi ateşä.

      O “taftayı” da inanmazdı.

      Ona deyni göklär kubeydi,

      Daalar da klisä duvarıydı.

      Ona deyni Güneş – Allahtı,

      Ona deyni salt Ruh bir díndi.

      Gün duusuna bakêrsın.

      (Resim uzak yıllardan.)

      Genä dua edersin

      Bu mezardan…

      Bakış sa iki kubeydä.

      O klisä tutêr aklında:

      Duruk sesini,

      İlin izini,

      Cömert sözünü,

      Açık gözünü…

      Onun, bezbelli, aklında –

      Yalpak ellerin dinnener güüsündä…

      Geçti yıllar mo, male, aradan,

      Çoktan oldum artık koca adam.

      Oldum olgun hem etişmiş.

      Hiç diilim çii: fikir – pişmiş

      Hem tarlaya çoktan gitmiş!

      Ama uşakım, male, hep uşakım –

      Varlıımıza bizim kuşakım.

      Seninnän varım hem kaldım…

      Ömür geçer adım-adım…

      Dili hem dini koruduk.

      Şindi dili kuruttuk.

      Arada var bir rusşa – o da bozuk!

      Kayıp olêr GAGAUZLUK.

      Etti yalan yazdınız,

      Ki Balkandan çekileriz biz…

      Altaydan, Altaydan…

      Altay kırından

      Çeketmiş yola DEDEmiz.

      ORHONda yazı yaradıp –

      Onu dünneyä baaşlayıp.

      Sadä son-sonunda

      Burayı erleşip.

      Köküm – Oguz kökü!

      Kendim da Gök Oguzum!

      Buna da pek hodulum!

      Kötü, açan Halkım

      İstämeer tanımaa

      Derin köklerini.

      Da sansın bir büülü

      Herbir köşedä, tekrarlayıp, söleer:

      “Bän gagauzum, ki GAGAM uz”

      Düşünmedän, ani

      Ki gaga diil burnu,

      Ama onun olur olsun

      Taa bir fasıl özü…

      Boz kırlar, kavıllar, Boz Kurtlar7.

      Kenarsız hem dipsiz boz göklär.

      Acı pelin kokusu.

      Tavlu hayvannar sürüsü.

      Sesiz akan derelär

      Hem atlı geçän Dedelär…

      Hodul hem serbest Canavar,

      Sana baş iiltti Dedelär.

      Sora geldi “ayılar”, “aslannar” –

      Yabancı halklardan yabancı inançlar.

      Seni sa ilktän unuttular,

      Son-sonunda bizdän çaldılar.

      Yabancı dinneri sokup fikirä,

      Sana verilän kurban erinä,

      Seni kendini kurban yaptılar

      Boz Kurdum, Boz Beyim, Boz Tanrım, –

      Benim serbest Canavarım…

      Bana salt kaldın –

      Benim Canavar yortularım…

      Çiziliydin bayrakta

      O eski zamannarda.

      Geldi eni vakıtlar –

      Genä diişti bayraklar.

      Alındı Karar, İzin –

      Silindi ordan izin.

      Geçmişä vardı adın –

      Genä sän üüsüz kaldın,

      Benim paalı Canavarım.

      Geniş kırı kaplaardı kavıllar

      Hem uzaktan geçärdi atlılar,

      Sän sa bakardın tepedän… Sän var –

      Serbest hem da hodul Boz Canavar.

      Aar seslän Aya uluyup,

      Yalnızlıınnan üz-be-üz buluşup,

      Vardín kap-kara karannaa,

      Saman Yoluna karışıp…

      Gök-Oguz şu dedemiz,

      Balkannarı kaplamış,

      Duşmannarı

Скачать книгу