LITMIR.BIZ

      Genä kırdım kendimi –

      Diil ürektän ya candan.

      Kırıkım heptän, halizdän –

      Kolumdan, ayaamdan, omuzdan…

      Çatladı kemiklär, yarıldı dirseklär,

      Soyuk dizlerim, soyuk parmaklar,

      Yaralardan fışkırêr al kannar,

      Güüdemi sarsılêêr sancılar…

      İki kerä 220 volttan kurtarıp,

      Sora 380 voltlara da atıp,

      Allahım aaretä kapuyu, açıp, kapattı,

      Yaşamamı biraz yavaşattı.

      Sora genä görüp, ani hep hızlanêrım,

      Erimdä, raat duramayıp, hep eşinerim,

      Avariya bana yolladı (diil bir, biri-biri ardı):

      Ayaamı kırdı, kafamı yardı, iyelerimi çatlattı.

      Dört yılda dört kerä kırıklık:

      Ba ayak, ba iyä, ba kafa, ba beldän bir kemik.

      Şindi da hepsi birdän!

      Günahım da nedän?

      Geldi cuvabı: “Diil bu günaa,

      Başka beladan seni korumaa,

      Allaa kırıklaa seni hep atêr.

      Saburlan ruhunu esaplêêr”.

      Angı kantara işimi O atêr?

      Angı kertiktän uzakladêr?

      Bölä sa: şükür Sana, Allahım!

      Diil sa ölä: genä şükür Sana!

      Ani verdin kolayı burada bän kalıym:

      Bin kerä şükür Sana, Allahım! Ko aalıym…

      Hiç bir fikir da sızmêêr oradan,

      Pak yaprak gibi, bom-boş o kafamdan.

      Kannar da akmêêr damarda –

      Sarfoş kafa yastıklarda!

      Yorgunnuktan o sarfoşluk,

      Boş fikirä oldu koltuk.

      Kafa da semeli, yorgun, tunuk,

      Dinnenmärsäm – işlär bokluk.

      Benim elimi

      üç kerä yaşlı karılar öptü:

      Birisi üürediciydi,

      Birisi “lider”di,

      Birisi dä çiftçi bir karıydı.

      Üüredicinin auçlarında,

      uşakları üüretmektän

      hem aulunda işlerdän,

      kabarcık vardı.

      “Liderin” elleri

      yımışak hem sıcaktı,

      parmaklarında üzüklär yalabardı,

      aucunda bir damar düülärdi.

      Çiftçi karının sa elleri çatlaktı,

      tırnaklar altında kara topraklar kalmıştı,

      aucu kaskatıydı,

      bakışında da göklär hem kırlar batmıştı.

      Üüredici dedi: “Saa ol, ani varsın!”

      Lider dedi: “Saa ol, ani yazêrsın!”

      Çiftçi karı dedi: “Saa ol, ani sayêrsın!”

      At çetileyi, Allahım,

      düşsün duruk geçmişimä,

      ya da dünkü kısmetimä,

      aydın hem pak işlerimä.

      At çetileyi, Allahım,

      düşsün mutlu düşüncemä,

      ya da büünkü günnerimä,

      tatlı, duruk ömürümä.

      At çetileyi, Allahım,

      düşsün parlak geleceemä,

      ya yaarınkı istediimä,

      safkı versin neetlerimä.

      At çetileyi, Allahım:

      ya geçmişä,

      ya gelecää,

      ya ecelä…

      At çetileyi, Allahım,

      da de: “Beklä!”

      Neredä, male, küçüklük günnerim,

      Uzun enni ennerim?!

      Pateşkalar çapraz ilikli,

      Sandalilär mor, delikli,

      Kadrelili bluzam kıvrak,

      Üstüm tertipli, pam-pak!

      Şapkam da boz, kertikli,

      Cöplär, şekerdän, şekerli…

      Komkamı almaa yollandım,

      (Kliseyädän birkaç adım!)

      Aucum, male, aucunda –

      Duam – dilimin ucunda.

      Komkadan sora, papum sol elimdä,

      Şen oturêrım eşiklerdä…

      Garip hem zavalı halkım,

      Kimin umurunda acın, sancın,

      Kimin umurunda zorluun, kahırların,

      Kimin umurunda, halkım? Kimin?

      Allahım,

      İsteerim olsun devletim,

      Yaşasın yıllarda milletim,

      Olsun Ana Dilim – diil bir dilim,

      Ama bir somun bütün –

      Dün, büün, hergün

      Hem şindi, hem sora,

      Hem daymaların daymalarında,

      Amin!

      Atılma dilindän, Halkım,

      Bän diz çöküp ta yalvarêrım,

      Oollarına da ver akıl…

      Buna deyni dua ederim.

      Atılma dilindän, Halkım!

      Bakın da gör: dolay aydın,

      ANA

Скачать книгу