Бабалардын баяны 2 - Кадыр Абакиров

Скачать книгу

болбосо башкабы?

      Татынкай ак жуумал,

      Көзү көк сары сакал.

      Боюу узун далдагай,

      Сыйкырлуу бир адамдай.

      Нур адамга айланды

      Баарысы тең тынчтанды.

      Короо тынч, баары тынч,

      Үйдү бейкут аркалайт.

      Сүйкүм тарткан убакта,

      Сүйүү учуру башталат.

      Алангү аны менен

      Түн боюу бирге жатат.

      Айтып бүткүс махабат,

      Ал экөөнү аралайт.

      Жакшы учур аяктады,

      Токтобой кыймыл уланды.

      Адам нурга айланды,

      Түндүк жабуу ачылды.

      Нур болсо чыгып кетти,

      Үйдү тынчтык каптады.

      Түгөл тынчтык аралап

      Түндүк жабуу жабылды.

      Аял болсо көшүлүп,

      Тынчтанып уктап калды.

      Бир келди тунук сүйүү,

      Көргөн эмес мындайды.

      Бул сыйкырбы башкабы?

      Нур менен Алангү,

      Далай жолу катышат.

      Махабаттуу ыйык түн

      Анан барып аяктайт.

      Мезгил өтүп акырындап,

      Алангү болду кош бойлуу.

      «Кантип бүттү боюна»,

      Каршылаштар ойлонду.

      Кээ бирлери жек көрдү,

      «Көрсөтөбүз көргүлүктү»

      Алангү жакын аялдарга,

      Закым нурду көрсөттү.

      Абысындар көрүштү,

      Алоо нурду жанакы.

      Асылгандар баягы

      Ачылган оозун тып басты.

      А балким бул окуя,

      Жумушудур жараткандын.

      Байыркынын санжырасын,

      Баштагандыр жаратканым.

      Ошол иш ошол болду,

      Күүгүм кирди, таң атты.

      Дайнын такыр билгизбей,

      Далай убак кыр ашты.

      Ошондогу жашыл нурдан,

      Жумурай журтка таанымал,

      Балким бир адам чыгаар,

      Баардык элге таанылган.

      Оо, ыйык жаратканым!

      Баарысын тең жараткансың.

      Акыл берип адамдарды,

      Ай ааламга тараткансың.

      Алангү деген береги аял,

      Кереметтүү жашыл нурдан,

      Түнүндө келген адамдан,

      Үч баланы тууп алган.

      Ошол келген жашыл нур,

      Тукуму экен кыргыздын.

      Закым нур болуп кубулган,

      Андан тукум уланган.

      Байыркы өткөн баянды,

      Көрүп келген киши жок.

      Эбакы өткөн аяндар,

      Эчтеме менен иши жок.

      Биз эчтеке билбейбиз,

      Чынбы калппы бул жомок.

      Эң улуу баласы,

      Бугун Катаган болуптур.

      Ортончусу Булан Жалчы

      Кичүү баласы Буданчар,

      Үчөөнөн чыккан тукумдар,

      Арбун Будун деп аталган.

      Байыркы атты чакырган,

      Ушундай уулдар таралган.

      Кыргыз тилге которсок,

      Маанисин тактап ойлонсок,

      «Закым нур» деп аталат,

      Дал ушундай атты алат.

      Алангүнүн ортончу баласы,

      Буданчар деп аталар.

      Санжырада айтылаар,

      Андан эки бала бар.

      Токо, Томо уландар,

      Андан тукум уланаар,

      Токо деген хан болот.

      Токо

Скачать книгу