LITMIR.BIZ

      “Oompie Jakkals,” sê Jong-Ystervark naderhand, “daar is net een ding wat ons jong diere se lewe galbitter maak. Ken Oompie nie die resep vir ’n heuningstropie om dit te versoet nie?”

      “En wat is dié mankement?” wil Jakkals nuuskierig weet.

      “Dis Oompie Bobbejaan,” sê Jong-Ystervark met ’n sug. “Vandat hy magistraat is, is daar vir ’n jong dier nie meer ’n plesier nie.”

      “Ja! Ja! Ja!” roep die ander jong diere in ’n koor. “Hy straf ons ongenadiglik vir die kleinste ou misstappie.”

      “As ek dit . . .,” sê Jong-Muishond.

      “As ek dat . . .,” sê Jong-Haas.

      Hulle vertel hartseer verhale van ’n nes hoendereiers of ’n paar koppe kropslaai wat in die slag gebly het, en toe het magistraat Bobbejaan hulle allervreesliks laat afransel.

      “Olifant het my vyf houe met sy slurp gegee,” sê Jong-Muishond. “Ek dink my laventelbottel is flenters gebreek.”

      “My ma moes vir my ’n nuwe broek maak nadat magistraat Bobbejaan vir Wildehond op my losgelaat het,” kla Jong-Haas.

      Jakkals klap met sy tong. “Nee, dis nie goed genoeg nie,” sê hy. “Ons sal iets daaraan moet doen.” Hy dink vir ’n oomblik na, en toe onthou hy skielik Bobbejaan se groot swakheid. “Jong-Muishond”, sê hy, “jy bang mos nie vir Slang nie.”

      “Slang?” sê Jong-Muishond. “Wat wou!”

      “Nou goed dan,” sê Jakkals. “Ek gee vir jou een van die groot kosskottels hier. Dan pak jy vir Slang agter sy nek beet en maak hom daarin lê. Dan gee ons vir magistraat Bobbejaan ’n pruimpie wat hy nie sal kan kou nie.”

      Die jongklomp verstaan sommer dadelik hoe Jakkals se kop werk, en lag in hulle kieste.

      Alles verloop volgens plan. Voor Slang nog sy kop kan lig en begin sis en blaas, het Jong-Muishond hom gegryp en in die kosskottel geprop. Jakkals vat self die skottel na magistraat Bobbejaan se sitplek toe en sit dit voor hom op die tafel neer. Nou kan hy en die jongklomp maar net wag.

      Nie te lank nie, of al die kos is opgedra, en die etery kan begin. Bobbejaan, die vraat, wag nie eens tot sy gasheer hom nooi nie; hy trek sommer die kosskottel nader om van ’n kant af weg te lê. Hy verwag uintjiebredie of maroelapastei, maar dis boerewors wat hy kry. Ook maar goed, dink Bobbejaan, maar toe hy wil inskep, begin die boerewors self uit die skottel klim.

      Bobbejaan sien hoe die boerewors sy kop plat trek en hoor hom blaas: “Sssie jy, Sssekelssstert!”

      Toe weet hy: die wors is Slang!

      Bobbejaan dink nie nog daaraan dat ’n magistraat darem ’n voorbeeld behoort te stel nie. “Help!” is al wat hy sê voor hy agteroor slaan. Sy agterkop tref die grond soos ’n knopkierie en daar lê hy: uit soos ’n kers.

      Jakkals en die jongklomp kry nie kans om die grappie ordentlik te geniet nie. Slang is moeilik oor wat hulle hom aangedoen het en wil net pik. Op en af kronkel hy tussen die kosskottels op die tafel rond, en waar hy kom, gee die gaste pad.

      Daardie middag het hulle later as gewoonlik geëet. Jong-Muishond moes eers vir Slang tot bedaring bring en hom rivier toe vat om af te koel. Daarna moes hulle Bobbejaan lawe, want sonder ’n magistraat kan hulle darem ook nie klaarkom nie.

      “Wel, vriende,” sê Jakkals toe elke gas uiteindelik weer op sy sitplek is, “mag die nuwe jaar vir ons voorspoediger eindig as wat dit begin het.”

      Hy kyk reguit na magistraat Bobbejaan sonder om ’n mond te trek.

      Die jong diere mag nie hardop lag nie, maar hulle gryns darem.

      (Uit: Jakkals en Wolf. Human & Rousseau. 2011)

      Beantwoord die volgende vrae in julle groepe:

      1.Hou julle van Jakkals se karakter? Verduidelik hoekom julle so sê.

      2.Voel julle jammer vir Bobbejaan? Hoekom?/Hoekom nie?

      3.Ken julle Jakkals en Wolf-stories? Vertel die klas daarvan.

      Natiki

      ’n Namkwalandse storie

      Die Kalahari-aandson sak weg agter die doringbome. Die jagters kom terug uit die veld. Op die werf lag en gesels mense.

      Natiki se twee susters en haar ma vryf hulle lywe in met vet. Hulle maak hulle mooi, want dis vanaand die dans van die volmaan.

      Natiki se hart brand om ook na die groot dansparty te gaan, maar toe sy haar ma vra of sy dan nie ook kan gaan nie, sê haar ma net: “Gaan haal die bokke en sorg dat jy hulle voor donker by die skerm het. Bring hout saam en maak ’n groot vuur om die wilde diere weg te hou.”

      Haar ma en haar twee susters het baie sleg gewerk met Natiki. Hulle was jaloers op haar omdat sy mooier as die twee oudste susters was, en hulle was bang dat ’n jong jagter dalk eerste in háár sou sin kry op die dansparty.

      Natiki

Скачать книгу