LITMIR.BIZ

      Pocałunek jej, ach, nektar boski!

      Jako płomień chwyta się z płomieniem,

      Jak dwóch lutni zlewają się głoski

      Harmonijnym ożenione brzmieniem.

      Czegóż boisz się sobie równego człowieka?

      Przed nieszczęśliwym, ach, wszystko ucieka,

      Jakby przed straszydłem z piekła!

      Ach, tak! i ona przede mną uciekła!

      „…Bądź zdrów!”… i w długiej ulicy

      Niknie na kształt błyskawicy.

      I czegóż ona przede mną uciekła?

      Czylim ją śmiałym przeraził wejrzeniem?

      Czyli słówkiem lub skinieniem? Muszę przypomnieć!

                        Tak się w głowie kręci!…

      Nie! nie! ja wszystko widzę jak na dłoni,

      Nie zgubiłem żadnego wyrazu z pamięci;

      Dwa tylko słowa powiedziałem do niej.

      Księże, dwa tylko słowa!

      „Jutro! bądź zdrowa!”

      „Bądź zdrów!…” Gałązkę odrywa, podaje…:

      „Oto jest, rzekła: co nam tu

                        zostaje!

      Bądź zdrów!” – i w długiej ulicy27

      Niknie na kształt błyskawicy!

      Młodzieńcze, ja głęboko czuję, co cię boli!

      Lecz słuchaj, są tysiące biedniejszych od ciebie.

      Ja sam już nie na jednym płakałem pogrzebie.

      Po ojcu i po matce już mówię pacierze,

      Dwoje małych dziateczek aniołkami w niebie;

      Ach, i moja wspólniczka szczęścia i niedoli,

      Małżonka moja, którą kochałem tak szczerze!…

      Ale cóż robić? Pan Bóg daje, Pan Bóg bierze!

      Niechaj się dzieje według Jego świętej woli!

      Żona?

                        Ach, to wspomnienie serce mi rozdarło!

      Jak to? gdzie się obrócę, wszyscy płaczą żony!

      Lecz ja nie winien, twojej nie widziałem żony!

      Słuchaj! przyjmij pociechę, małżonku strapiony,

      Żona twoja przed śmiercią już była umarłą!

      Jak to?

                        Gdy na dziewczynę zawołają: żono!

      Już ją żywcem pogrzebiono!

      Wyrzeka się przyjaciół, ojca, matki, brata,

      Nawet… słowem, całego wyrzeka się świata,

      Skoro stanęła na cudzym progu!

      Chociaż wyznania twoje mgła żalu pokrywa,

      Wszakże ta, której płaczesz, jest podobno żywa?

      Żywa? właśnie jest za co podziękować Bogu!

      Żywa? jako? nie wierzysz! cóż się tobie zdaje?

      Poprzysięgnę, uklęknę, palce na krzyż złożę,

      Ona umarła i ożyć nie może!…

      Ależ bo różne są śmierci rodzaje: