LITMIR.BIZ

      Ang isa pa haring mahal

      ang anác mong si don Juan,

      siya mo pong pamanahan

      nitong iyong caharian.

      Nang ito'i, masabi na

      nitóng ibong encantada,

      tumahán na nang pagcantá

      hindi na naringig niya.

      Ang saquít na dinaramdam

      nang haring aquing tinuran,

      parang nagdahilán lamang

      at gumaling ang catauán.

      Ang haring si don Fernando

      tinipon na ang consejo,

      at pinaghuntahan dito

      si don Pedro't, si don Diego.

      Sa guinauang caliluhán

      sa capatid nilang hirang,

      cun ano ang catampatang

      parusang dapat ibigay.

      Ang sagot nang calahatán

      destierro'i, ang carampatan,

      nang huag silang mapisan

      sa príncipeng cay don Juan.

      Nang cay don Juang matatap

      ang hatol na iguinauad,

      siya ay nagdalang habág

      sa capatid niyang liyág.

      Lumapit capagcaraca

      sa harap nang haring amá,

      dinguin nang vuestra alteza

      ang aquing ipagbabadyá.

      Alang alang sa corona

      at hauac na cetro niya,

      huag nang biguiang parusa

      ang capatid cong dalauá.

      Cun sila'i, ipadalá man

      sa malayong caharian,

      di co mababatang tunay

      na hindi paroroonan.

      Caya haring aming amá

      patauarin na po sila,

      sa Dios ito'i, talagá

      ang guinaua nilang sala.

      Ang di magpatauad naman

      sa guinauáng casalanan,

      ay di rin naman cacamtán

      ang gloria sa calangitán.

      Nang sa haring maunaua

      yaóng cay don Juang uica,

      pinatauad alipala

      yaóng dalauang cuhilá.

      Nagsamang nuling mahusay

      doon sa palacio real,

      ang hari nag-uica naman

      sa tatlóng anác na hirang.

      Cayong tatló'i, halinhinan

      sa ibong co'i, magbabantay,

      ang magpaualáng sino man

      macacapalit ang búhay.

      Sa cahabaan nang arao

      nang canilang pagbabantay,

      di mauala sa gunam-gunam

      cay don Pedrong cainguitan.

      Ang guinaua nilang laláng

      ang dalaua'i, magsasabáy,

      saca hahalili naman

      ang príncipeng si don Juan.

      Ay nang isang gabí bagá

      ang ora'i, á las doce na,

      guinising na nang dalaua

      ang bunsóng capatid nila.

      Si don Juan ang nagbantay

      niyaong gabing calaliman,

      nang magmamadaling arao

      siya'i, agad nagulaylay.

      Ang cay don Pedrong nilaláng

      linapitang dahan-dahan,

      yaong jaula at binucsan

      ang ibon ay pinaualán.

      At saca nga umalis na

      na nag-ualang quibó siya,

      ay niyong mag uumaga

      si don Jua'i, naguising na.

      Ano'i, nang caniyang maquita

      na ang ibon ay uala na,

      sinidlán nang tacot siya

      sa mahal na haring amá.

      Ito'i, sucat na pagmasdan

      nang anác na sino pa man,

      sinong di matacot naman

      sa castigo nang magulang.

      Sa malaquing tacot niya

      sa búhay na macucuha,

      nagtaanan capagdaca

      at siya'i, umalis na.

      Nguni aquin munang lisan

      ang pag-alis ni don Juan

      at ang aquing ipagsaysay

      ang hari niyang magulang.

      Nang siya ay maguising na

      nagtuloy nanga sa jaula,

      ang pintó ay nacabucá

      at ang ibon ay uala na.

      Capagdaca ay tinauag

      ang caniyang tatlóng anác,

      ang dalauang lilo't, sucáb

      siyang lumapit na agád.

      Itinanong capagcuan

      ang ibon cung napasaan,

      sagót ni don Pedro't, saysay

      si don Juan ang nagbantay.

      Ang nagpauala po'i, siya

      doon sa ibong Adarna,

      at cun cami ngang dalauá

      huag mo pong biguiang sála.

      Ang uica nang haring mahal

      ay hanapin si don Juan,

      at nang aquing maalaman

      cun sinong may casalanan.

      Yáo nanga't, lumacad na

      magcapatid na dalauá,

      cabunducan ang pinunta

      si don Jua'i, quiniquita.

      Ito'i, aquing pabayaan

      na pag-lalacad sa párang,

      ang aquing ipagsaysay

      ang principeng si don Juan.