LITMIR.BIZ

      Herinnert ge u niet, Mevrouw, uit uw vaders tijd een Venetiaan, een geletterde en officier, die hier kwam in gezelschap van den Markies van Montferrat?

      Ja, ja; het was Bassanio; ten minste ik geloof dat hij zoo heette.

      Zeker, Mevrouw, en van alle mannen die mijn dwaze oogen ooit aanschouwden, verdiende hij het meest een mooie jonkvrouw.

      Ik herinner mij hem best, en ook dat hij uw lof verdiende. —

      Een Bediende komt op.

      Wat nu? Is er wat nieuws?

      De vier11 vreemdelingen vragen naar u, Mevrouw, om afscheid van u te nemen; en er is een koerier gekomen van een vijfden, den Prins van Marokko, die bericht dat zijn meester, de Prins, van avond hier zal zijn.

      Als ik den vijfden even hartelijk welkom kon heeten als ik de andere vier vaarwel kan zeggen, dan zou ik mij verheugen over zijn aankomst: als hij het innerlijk heeft van een heilige en het uiterlijk van een duivel, dan had ik hem liever tot bid- dan tot bedgenoot. – Kom, Nerissa. – Vrindschap, ga voor. – Terwijl we de poort achter den eenen minnaar sluiten, klopt de andere op de deur. (Allen af).

      Bassanio en Shylock komen op.

      Drie duizend dukaten,12– juist.

      Ja, Mijnheer, voor drie maanden.

      Voor drie maanden, – juist.

      Waarvoor, zooals ik zei, Antonio borg zal blijven.

      Antonio borg zal blijven, – juist.

      Kunt ge mij helpen? Wilt ge mij 't genoegen doen? Mag ik uw antwoord weten?

      Drie duizend dukaten voor drie maanden, en Antonio borg.

      Uw antwoord hierop.

      Antonio is goed.

      Hebt ge hem ooit van het tegendeel hooren beschuldigen?

      Heiwat! neen, neen, neen, neen; – mijn bedoeling met te zeggen dat hij goed is, is dat ge 't zóó moet opvatten, dat hij er goed voor is; maar toch is zijn fortuin vrij denkbeeldig. Hij heeft een galjoen bestemd voor Tripoli, en nog een voor Indië, verder heb ik op den Rialto13 gehoord, dat hij een derde in Mexico heeft, een vierde op weg naar Engeland, terwijl hij nog andere handelsgoederen hier en daar verspreid heeft. Maar schepen zijn niets dan planken en zeelui niets dan menschen: er zijn landratten en waterratten, roovers zoowel te water als te land, ik bedoel zeeroovers; en dan is er het gevaar van water, wind en rotsen. Maar toch is de man er goed voor; – drie duizend dukaten; – ik geloof dat ik zijn borgtocht wel kan aannemen.

      Wees er zeker van dat ge 't kunt.

      Ik wil er zeker van zijn dat ik het kan; en opdat ik er zeker van kan zijn, zal ik er eens over denken. Zou ik Antonio kunnen spreken?

      Ja, als ge met ons gelieft te eten?

      Wel zeker, om varkensvleesch te ruiken! om te eten van de woning waarin uw profeet, de Nazarener, den duivel bande!14 Ik wil met u koopen, met u verkoopen, met u spreken, met u wandelen, en zoo voorts; maar ik wil niet met u eten, niet met u drinken, en evenmin met u bidden. – Wat voor nieuws is er op den Rialto? – Wie is dat die daar aankomt?

      Antonio komt op.

      Dat is signor Antonio.

      Zeg, Shylock, luistert gij?