LITMIR.BIZ

Скачать книгу

      – Бердиқулжон, укажон, менинг кўришим шарт эмасдир. Ўзи юрагим слабийроқ.

      – Мен ўликдан қўрқаман, – унга жўр бўлди Қаҳҳор.

      Бердиқулнинг жаҳли чиқди:

      – Нима, мен сизларга ғассоллик қилинглар деяпманми? Келиб кўринглар деяпман. Балки танирсизлар. Нимагадир менинг кўзимга жуда иссиқ кўриняпти, лекин қаерда кўрганимни эслолмаяпман.

      Самад билан Қаҳҳор қўрқа-писа қопга яқинлашишди.

      – Э, худо! Ишқилиб, бир балога гирифтор қилма! – Аянчли нола қилган Самад Қаҳҳорга шивирлади: – Бундан кўра қайиғимиздан айрилиб, отнинг калласидай жарима тўлаганимиз яхшимиди?

      – Шунақага ўхшаб турибди.

      Икковлон яқинлашган маҳал Бердиқул қопни шартта кўтарганча:

      – Жон кирди! Ўликка жон кирди! – дея уларга ташланиб қолса бўладими!

      Самад билан Қаҳҳор жон ҳалпида диконглаб қочишди. Қаҳҳор ҳатто додлаб юборди:

      – Вой, ўлдим!

      Қотиб-қотиб кулаётган Бердиқул ахийри тўхтади. Анча нарига борган Самад билан Қаҳҳор унга хавфсираб қарашди.

      – Қайтинглар-э, қуён юраклар! Шу юрак билан эркакман деб юрибсизларми ҳали?!

      Самад билан Қаҳҳор ноилож бир-бир босиб яқинлашиб келаверишди. Бердиқул тантанавор тарзда қопни ағдарди.

      Қопдан бўйи ўртача одамга тенг полиз қўриқчиси чиқди. Калла ошқовоқдан қилинган. Гавда, қўллар ва оёқлар одамникига ўхшаш.

      – Мана сизларга тирик мурда! Танидиларингми?

      Ўзини босиб олган Самад қўриқчига диққат билан қаради:

      – Бир нарса дейиш қийин. Олтибой бобонинг даласида шунақаси турарди шекилли.

      – Йўқ, менимча, бу Каромат опанинг томорқасидан, – билағонлик қилишга уринди Қаҳҳор. – Яна билмадим.

      – Болалар… ҳазиллашишган шекилли, – тахминини ўртага ташлади Самад.

      – Ҳа, ўшаларнинг иши бу! – деди Қаҳҳор ишонч билан. – Бировнинг юрагини ёриб қўйишдан ҳам тоймайди шумтакалар!

      Бердиқул диққат билан қоп ичини кўздан кечирарди: