Тахмина - Солих Каххор

Скачать книгу

Хуршидага нисбатан жудаям сертакаллуф бўлди, унга нуқул тилёғламалик қилар ва қизни кўпиртириш учун бисотидаги жамики ҳамду саноларни ишга соларди.

      Хуршида ҳам бугун ўзини батамом қўйиб юборди. Мумтозни энди ўзига гўё эски танишдек ҳисоблай бошлади. Унинг тасаввурида ҳофиз йигит унга батамом боғланиб қолгандек, агар Хуршида истаса, Мумтоз ҳозир осмондаги ойни ҳам унга узиб олиб бериши мумкиндек туюларди. Бундан у беҳад лаззатланар, Мумтоз билан дон олишиб юрган дугонасини энди бир четга қисиб қўйганидан ҳам ўзича шодланар ва Мумтознинг қаршисида ўзини, Собир айтмоқчи, чиндан ҳам «маликаи Турондот» деб ҳис этарди. Айниқса, Мумтоз унга ичида «Хуршида»си бор ўз ашулалари ёзилган кассетасини тақдим қилганда, назарида ҳофиз йигит ана шу кассетага қўшиб ўзини ҳам топширгандек туюлди. Қувончи ичига сиғмай, сираям ийманмасдан, ихтиёрсиз равишда Мумтознинг бўйнига осилиб, унинг юзидан ўпиб олди.

      Ичкиликдан бундан илгари у ер-бу ердагина оз-моз тотиб юрган Хуршида бугун бу масалада ҳам ўзига жуда эрк бериб юборди. У Мумтоз илтифот қилган қадаҳларни ерда қолдирмади. Энди Хуршида бирибиридан ширинроқ ва қайноқроқ туюлаётган алёрлару, вужудларга ва эҳтиросларга олов пуркаётган ўйноқи ва серқитиқ яллалардан, Мумтознинг ажиб жозибали ва сеҳрли овозидан, унинг ўтли-ўтли нигоҳлари ва сеҳрли табассумидан симобдек эриб ўтирарди. Ҳозир у ўзлари ўтиришган мана шу хонадан ташқаридаги борлиқни батамом унутган, олам ҳозир унинг учун фақат ўзи-ю, Мумтоздангина иборат бўлиб қолганди.

      Хуршида шундан кейин бу ерда қанча ўтиришганини, Сурайё қачон ва нима учун кетганини, ўзининг Мумтоз билан нима сабабдан танҳо қолганини эслолмайди.

      Мумтоз уни обдон ечинтирганда ҳам у сеҳрлангандек карахт бўлиб тураверди. Фақат «Мен қиз боламан» деганда, Мумтознинг унга жавобан «қиз бола бўлсангиз янаям яхши, ўзим хотин қилиб оламан» дегани ғира-шира эсида, холос.

      Ярим кечада Мумтоз уни машинада уйларига қўйиб кетипти.

      Эртасига у ҳеч қаёққа чиқмади. Кун бўйи ўз хонасида ўралиб ётди. Уйдагиларга бошим оғриб турипти, деган баҳонани қилди. Лекин Аниса Хуршиданинг уйга ярим тунда, маст ҳолда қайтганидан хабардор, уни суриштирган дадасига: «Бир дугонасининг туғилган кунига бориб, кеч келишди», деб қўя қолган эди.

      Аниса тушликка нордонгина карам шўрва қилиб, унинг хонасига кирди.

      – Вставай, доченька, я тебе твой любимый борщ сварила.

      Хуршида беҳол ётар, ҳатто кўз очишга бемажол эди.

      – Не надо. Ничего не хочу, – базўр жавоб берди у.

      – Ну хоть скажи мне, милая, что с тобой происходит? – Хуршиданинг пешонасини меҳр билан силади Аниса.

      Қиз унинг қўлини пешонасидан суриб ташлади.

      – Пожалуйста, оставь меня в покое.

      Аниса «уф» тортганча аста қайтиб чиқиб кетди.

      Кечга яқин Сурайё кириб келди. Бу вақт Хуршида анча ўзига келиб қолган, Собир келтириб берган бир лаган гилосдан паришон ҳолда чўқилаб ўтирарди.

      – Мумтоз сени сўраб қўйди…– деди Сурайё унга кинояли оҳангда. Хуршида бир дам жимиб турди-да,

Скачать книгу