Күңелемнең иләс-миләс чагы… - Дильбар Илдаровна Исраева

Скачать книгу

юк хәтта эзләре…

      2016 ел.

      Үзем белән үзем сөйләшәм

      Бар да үтә, бар да вакытлы дип

      Юатамын кайчак үземне.

      Җимерелсә әгәр планнарым,

      Санга сукмасалар сүземне.

      Бар да үтә, бу бит бары бер көн

      Син көткәнчә барып чыкмады,

      Ни булса да, барсы яхшыга дип

      Юатамын күңел сыкравын.

      Әллә Ходай үзе рөхсәт итми,

      Бәлки ясыйдыр ул ишарә?

      Барыбыз да Ходай кулында бит

      Ясама үзеңнән бичара.

      Кыенлыклар кемдә булмый дисең,

      Бер син генә түгел дөньяда.

      Көч-дәрт туплап башлап кара әле

      Шушы ниятеңне яңадан.

      18.02.17

      Кадерен белик

      Без исән бит әле, яшәгәндә

      Һәр минутның кадерен белеп яшик,

      Яныбызда булган якыннарга

      Шат елмаеп, матур сүзләр дәшик.

      Авырлыклар булса, артта калсын

      Алда көтсен бары яхшысы.

      Көч-дәрт бирсен якын кешеләргә

      Күңел учагының яктысы.

      Бары Ходай белә кемнең бу дөньяга

      Кайчан килеп, кайчан китәсен

      Шуның өчен сөенеп каршы алыйк

      Һәрбер аткан таңның иртәсен.

      6.04.17

      Нидер җитми

      Миңа тагын азрак нидер җитми,

      Бер карасаң, бар да бар кебек

      Тамагым тук, өстем бөтен, ләкин

      Әллә нидән сыкрый бу күңел.

      Сәламәтлек җитә, Ходаема

      Ансы өчен укыйм гел рәхмәт,

      Зарланырга сәбәп юк та кебек,

      Бар да кебек, тоймыйм мин рәхәт.

      Күңел һаман сыкрый, ярсый-ярсый

      Нидер тәлап итә, таптыра.

      Әллә тормыш юлым дөрес түгел?

      Минем башта туа мең сорау.

      Гел шатлыктан гына торган тормыш

      Булса да дөньяда, сирәктер.

      Рәхәтлекнең тәмен белер өчен

      Авыр минутлар да кирәктер.

      2.03.17

      Вакыт

      Туган якка, якыннарым белән

      Күрешергә кайттым кунакка,

      Әле генә кайткан идем кебек

      Булмый ләкин калып озакка.

      Эх, тагын бер сәгать торсам әгәр

      Күңел булыр төсле, туярмын.

      Авылымның, өйнең һәр почмагын

      Күңелемә салып куярмын…

      Юк шул, вакыт җитми, ашыгабыз,

      Кузгалырга кирәк – эш көтә.

      (Әйтерсең лә берәр кайчан ул эш

      Азая, я бөтенләй бетә.)

      Кеше бу дөньяда яшәгәндә

      Һәрчак нидер җитми, нидер көтә.

      Туган якка кайту, хезмәт хакын,

      Бәлки югарырак үрләү эштә…

      Балаларның үсүләрен көтә

      Ә аннары тормыш коруларын…

      Ялгыз ана көтә баларның

      Хет бер тапкыр кайтып урауларын…

      Шулай яшәү тормыш кануныдыр

      Гел бер төрле булмый безнең гомер.

      Конец

Скачать книгу